The Archeology of Azerbaijan a brief Discourse
Yüklə 4,97 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 35 - Xanım, tələsdiz, səbr etsəydiniz artıq əziyyət çəkməzdiniz, - Əziz üzrxahlıq mənasında dilləndi. - Eybi yox, qismət deyil, - qız gülümsəyərək yanından ötüb həyətə çıxdı. Həyatda da elə oldu. Birlikdə olmaq istədilər. Liftsayağı bəxti onu ləngitdi, yolları ayrıldı... Əziz əsgərlikdən təzə qayıtmışdı, ürəyi arzularla dolu idi. Arzuların sahilinə yön alması üçün mayaka ehtiyacı vardı. Zinyət ömür kəşmekeşlərində ona yol göstərən mayak olmalı idi. O gündən Zinyətin ardınca düşdü, ürəyini açdı. Heç nə özü-özünə asan əmələ gəlmədiyi kimi, onların sevgisi də rahat başa gəlmədi. Bir il çəkən uzun əzab-əziyyətdən sonra Zinyət də ona bağlandı. Qarşılıqlı isti münasibət getdikcə evlənmək tələbatını yaradırdı. Əziz ürəyində toyu götür-qoy edir, elçilərin göndərməyə hazırlaşırdı. Əgər o müdhiş gecədə arzularının üstündən qələm çəkən yol qəzası olmasaydı... Əsgərlikdən sonra nə qədər axtardısa gəlirli, könlünə yatan iş tapa bilmədi. Atasının minik maşınını götürüb, rayonlara adam apa-rıb-gətirməklə başını qarışdırmaq istədi. Yolların vərdişini aldıqca günü-gündən bu işə bağlandığını hiss edirdi. Gündüzlər azmış, yor-ğunluğuna baxmayaraq, çörək pulu qazanmaq adı ilə gecələr də yola çıxıb özünü təhlükəyə atırdı. Ruzi qədərmiş, boş yerə deyilməyib. Çox qazandıqca, çox da xərcləyəcəyi işlər çıxırdı. Hay-hayla gələn, vay-vayla gedər. Ara yerdə ona artıq əziyyət qalırdı. Amma, o, qədərdən əlavə üçün çalışmaqdan həzz alırdı. Olacaq hər şey heç nədən yaranmır. Yəqin onun, bəlkə də atası-nın nə vaxtsa Allah qarşısında günahı olub. Yoxsa bir anın içində gözünü qapayıb, maşını yolundan çıxardıb, qarşıdan gələn yük maşını ilə toqquşmazdı. Hər dəfə o anı fikirləşəndə heyrətlənir, hadisənin necə baş verdiyini anlaya bilmirdi. Elə bil, kimsə sükanı onun əlindən alıb, üzbəüz gələn yük maşınının üstünə sürdü. Bu yoldan dəfələrlə, həmişəkindən də yorğun, yuxulu keçmişdi. Düşünürdü ki, bütün yolu gözübağlı maşın sürə bilər. Allah isə sübut etdi ki, O, istəyəndə heç gözüaçıq da sürə bilməz. Başı, bədəni əzildi. Özü sağ qalsa da, maşında apardığı iki nəfər xəstəxanada keçindi. İki insanın həyatdan tez köçməsinə bais oldu. Qol-qıçı təzəcə sağalmışdı. Məhkəmənin qərarı ilə ona beş il iş kəsdilər. Beləcə Zinyətdən ayrı düşdü, bütün planları alt-üst oldu. Cəzanın üçüncü ilində Zinyətin ərə verildiyini eşitdi. Xəbər onu sar-sıtdı, ürəyini için-için yandırdı. Zinyət nə tez onu unutdu? Ondan başqa heç kimi sevməyəcəyinə and içmişdi. Belə əhd-peymandan sonra, başqası ilə xoşbəxt ola bilməzdi. O xoşbəxtlik yalnız Əzizin nəsibi olmalı idi. Onlar nə vaxtsa mütləq yenə üz-üzə gələcək, görüşəcəkdilər. Onun sevgisi özündən ixtiyarsız, elə-belə qurtara bilməzdi. Cəzası başa çatanadək Əziz hər gün Zinyəti xatırladı. Onu bağışlamaqdan başqa çarəsi qalmamışdı. Ötən illər ərzində Zinyətin iki uşağı da olmuşdu. Daha özünə görə Zinyətin ailəsini dağıda bil-məzdi. Azmı belə olur? Birinə söz verirsən, sonra bir əmma çıxır ortaya, səbrin çatmır, başqası ilə evlənirsən. Bəlkə də o, xoşbəxtdir. Münasibətlərin bu sayaq qırılması daha xeyirlisindəndir. Azadlığa çıxıb yenə həmin təmir olunmuş maşınla uzağa deyil, şəhər ətrafına sərnişin daşımağa başladı. Arabir alverə də giriş-di. Çox keçmədi, maşını köhnəliyi bilinməyən qara “Mersedes”lə dəyişdi. Gözəl, yaraşıqlı maşın Zinyəti az qala unutdurmuşdu. Eyni blokda yaşadıqlarından, atasının ölümündən sonra, ata evinə gec-gec gəldiyini evdəki söhbətlərdən eşitmişdi. Ürəyinin dərinliyində onu elə görmək istəyirdi, bir içim www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 36 sərin su kimi. Ancaq, bu suyun təkcə boğazında deyil, ürəyində qalıb yaralarını ağrıdacağından qorxub, onunla qarşılaşmağı arzulamırdı. Ürəyinə gələn, başına gəlməliydi, yazıya pozu yoxmuş. Bir axşam qayıdarkən evlərinin yaxınlığındakı dayanacaqda Zinyətin da-yandığını gördü. Əvvəlkindən yaşlaşmışdı, amma, gözəlliyi itməmiş-di, əksinə, ətə- cana dolmuşdu. Özündən ixtiyarsız maşını əylədi, hey-ran-heyran ona tərəf baxdı, illərdən bəri xəyalından çəkilməyən insana etinasız qala bilmədi. Zinyət qara “Mersedes”dəki kişinin maşını dayandırıb ona tərəf baxmağına əvvəl əhəmiyyət vermədi. Əzizi tanıdıqda isə çöhrə-si güldü. - Hə, indi gülərsən, - Əziz dilləndi, - Mənə gülürsən, yoxsa öz vəfasızlığına? Zinyət bilmədi nə cavab versin. Əslində deməyə o qədər sözü vardı. Bura məhəlləyə yaxın idi. Tanış- bilişdən ehtiyat edərək, ətra-fına göz gəzdirdi. Sonra, taksiyə minirmiş kimi, yaxınlaşıb arxa qapını açıb əyləşdi. Səsi titrəyə-titrəyə “salam” dedi. Əzizin yadına keçmiş günləri düşdü. Qəlbinə həmin anların sevinci yayıldı. O vaxt da Zinyət ərklə qapını açıb maşına əyləşərdi. - Əleykim, beş də artıq, - arxaya qanrılıb, həyəcandan haldan-hala düşən Zinyətə baxdı, - sualıma cavab vermədin, xanım qız? - İki daşın arasında nə deyim, sür, çıxaq burdan. “Mersedes” dayanacaqdan uzaqlaşdı. O, özgəsinin arvadını hara aparırdı? Görüb eləyən nə deyərdi ona? Zinyətin nə danışacağından asılı olmayaraq, indi nə əhəmiyyəti vardı? Olan olub, keçən keçmişdi. Gözü arxanı göstərən güzgüyə sataşdı. Zinyət üzünü çölə tutub baxmaqla nəmlənmiş gözlərindən axan yaşları gizlətməyə çalışırdı. Əzizin yadına qarşıdakı məhəllənin içərisindəki uşaq bağça-sının həyəti düşdü. Sakit, diqqətdən kənar olduğu üçün Zinyəti əvvəllər də ora aparmışdı. Maşını həyətin sakit guşəsində, ağacların altında saxladı. - Yenə bura gəldin? - Zinyətin halsız səsi eşidildi. - Bəs hara gedim? Deməzlər özgəsinin arvadını hara aparır-san? Zinyət dinmədi. Dinəsi halı da yox idi. Gözlərinin kənarında-kı qara boya göz yaşlarına qarışıb üzüaşağı, yanaqlarına axıb yayıl-mışdı. Tez yaylığını çıxarıb, üzündəki ləkələri sildi. Özünü toxdaq göstərmək üçün gülümsəməyə çalışdı. - Mən heç, sən danış görüm necəsən? Əziz ötən illər ərzində bu anı çox gözləmişdi. Ürəyində üzü-nü Zinyətə tutub, gecə-gündüz o qədər danışmışdı ki, indi elə bil danışmağa sözü qalmamışdı. - Türmədən çıxdığını çoxdan bilirdim. Hər dəfə bacınla rast-laşanda səni soruşurdum. Xeyr, Yüklə 4,97 Kb. Dostları ilə paylaş:
|