The Archeology of Azerbaijan a brief Discourse
Yüklə 4,97 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 41 toranlaşırdı. Həmin gün rayona getmədilər. Əziz maşını dəniz sahilindəki çimərliklərin birinə sürdü. Ay işığında, ləpədöyəndə, narın, qızılı qumların üzərində, ləpələrin pıçıltısına qulaq asa, ulduzları seyr edə, ömür boyu unu-dulmayacaq, sevgi dolu, şirin, romantik gecə yaşandı. Zinyət hələ qızlığında bir dəfə evlərindən gizlin Əzizə qoşu-lub çimərliyə gəldiyi günü xatırladı. Gah suda, gah qumların üstündə hava qaralanadək Əzizlə o qədər sevişmişdi, bədəninə yayılan məst-likdən bütün varlığını Əzizə tam təslim etmişdi. Əziz Zinyətə olan sevgisindən, hörmətindən özünü yarı yolda güclə saxlamış, bakirəli-yinə dəyməmişdi. O bir anlıq işi sona çatdırmaq üçün isə Araz üç gün güc toplamış, Zinyətin donuq ürəyində daha da büzülüb kiçil-mişdi. Rayona hava sərinində, axşamüstü getməyi qərara aldılar. Şəhərdən çıxmazdan qabaq Zinyət anasına zəng etdi. Ötən gecə həmişəki kimi işdən evə gec qayıdan Araz Zinyətin naməlum şəkildə yox olduğunu bilincə, gümanı gəldiyi yerlərə zəng vurub arvadını axtarmış, onun yox olduğunu başıalovlu hamıya çatdırmışdı. Heç yerdə tapılmadığını görən Araz polisə müraciət etmək istəyib, Zinyətin qardaşı razı olmayıb, bir müddət gözləməyi lazım bilib. Anası Zinyətlə əvvəl təlaşla danışdı, sonra onun yox olması-nın mahiyyətini anladıqca səsi sərtləşdi: - Sən nə etdiyini bilirsən? Hansı ağılla evini, uşaqlarını atmı-san? Özün cəhənnəm, camaat içində, el- obada başımızı yerə soxursan. Nə qədər gec deyil, at bu fikri başından, gəl evə. Bir günü mən yoluna qoyaram. Zinyət susdu, telefonu qapamaqdan başqa çarəsi qalmamışdı. Yaşlanmış anasına təzədən eşq-məhəbbət dərsi keçəsi deyildi ki... Əziz də evlərinə zəng etdi. Ata-anasına rayona - iş dalınca getdiyini, hələlik evə qayıtmayacağını söyləyən Əziz yaxşı qarşı-lanmayacağını bildiyi üçün əsas məsələni onlardan gizlətdi. Xətrini istədiyi kiçik bacısını telefona çağırdı. O, Zinyəti qaçırdığını danışıb, özünün üzü gəlmədiyinə görə, ata-anasına danışmağı, onu müdafiə etməyi, Zinyətgilin ailəsi ilə heç bir münaqişə yaradılmamasını bacısından xahiş etdi. Bacısı Əzizin danışıqlarından elə heyrətlən-mişdi ki, deməyə söz tapa bilmirdi. Qardaşı ilə Zinyətin bir-birlərini sevdiyini bilirdi, amma işin bu yerə çatacağına inanmağı gəlmirdi... Evlərinə etdikləri zənglərdən, hər ikisi mütəəssir olmuşdu. Necə gözləyirdilər, elə də olmuşdu. Başqa cür olası da deyildi. Kimə gərək idi, onları özləri sayaq duymaq. Hələ irəlidə başlarına nələr gələcəkdi, onlar kimi düşünmək istəyən tapılacaqdımı? Dünəndən bəri ilk dəfə atdıqları addımın ağırlığın dərindən dərk etdilər. Amma, fikirləri qəti idi, bu yoldan dönməyəcəklər, uçuruma aparsa belə. Əziz əvvəl xalasıgildə, sonra başqa qohum-əqrəbasında bir aya yaxın keçindi. Və hamıdan Zinyətin keçmişini gizlətmək məcburiyyətində qaldı. Nə qədər üzlərinə xoş baxılsa da, hər şeyin həddi olduğu kimi, qonaqlığın da həddi olmalı idi. Şəhər üçün, öz evlərində sərbəst oturub-durmaq üçün burunlarının ucu göynəyirdi. Özlərini könüllü sürgündə hiss edirdilər. Ən başlıcası isə Əzizin üstündə gətirdiyi pulun nəzərdə tutulduğundan tez, sürətlə tükənməsi idi. Tezliklə şəhərə qayıtmaq lazım gələcəkdi. Şəhərdə isə ilk gündən kirayə ev tutmalı idilər. Maşından savayı gecələməyə pənah aparacağı, sığına-caqları yer yox idi. Buna görə isə mütləq əlavə pul tapmaq və ya borc götürmək gərək idi. Əzizin bəzən bikef oturuşu, gələcəyin fikrini etməsi Zinyəti də qəmləndirirdi. İlk baxışda əvvəllər xırda görünən maliyyə ilə bağlı məsələlər vaxtı çatdıqca həyati əhəmiyyətli çətinliklərə çevrilirdi. Zinyət indi www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 42 anlayırdı ki, həqiqətən sevgi qaranlıqda parlayan işıq kimi gözü kor edir, o işıqdan kənarı görmürsən. Artıq arzusuna yetmişdi, ömrünün, taleyinin əzizi daha onun idi. Neçə illərin ayrı-lığından, həsrətindən sonra onunla yanaşı yaşamaq xoşbəxtliyinə çatmışdı. Amma, onlar bir-birlərini tapsalar da, əvəzində yaxınlarını itirmişdilər. Bu xoşbəxtliyi kimsə qəbul edən deyildi. Keçmişini, özünü gizlədə, cinayət etmiş adamlar kimi gözükölgəli çoxmu yaşa-yacaqdılar? Nə idi onların cinayəti? Sevmək, ürəyinin səsi ilə yaşa-maq? Niyə onları başa düşmək istəməyəcəkdi adamlar? Öz sevgilərini sübut etmək üçün hər qınağa, tənəyə, çətinliyə tab etmək, duruş gətir-mək, yıxılmamaq lazım idi. Ancaq, lənətə gəlmiş dünyanın işinə şey-tan elə pəl vurmuşdu ki, istənilən məsələni ha tərəfə döndərsən əvvəl-axır bir ucu gəlib bağlanır pulun başına. Müvəqqəti, borc olsa belə haradan, kimdən tapacaqdılar, qardaşın-qardaşa çöpünü qıymadığı vaxtda?! Yadına qardaşı Kamran düşdü. İndi yəqin ki, Əzizə qoşulub qaçdığı üçün onun da Zinyəti görən gözü yox idi. Niyə də olsun, toxun acdan nə xəbəri? Onu ki, güclə, göstərişlə evləndirməmişdilər, özü sevdiyini seçmişdi. Kamran ondan üç yaş böyük, yeganə, istəkli qardaşıydı. Yaxın rayonların birində prokuror köməkçisi işləyirdi. Onu evləndirib, qonşu məhəllədən iki otaqlı ev alanda atasının hələ xəstələnmədiyi, yaxşı vaxtları idi. Zinyət ərə veriləndə atası yataq xəstəsi olduğundan əvvəlkindən imkansızlaşmışdı. Cehizin ürəyi istə-diyi kimi olmamasından fikir çəkən kişi, qardaşına bankdakı hesabın birini gələcəkdə bacısına verməyi vəsiyyət etmişdi. O vaxtı ürəyi qan ağladığından nə cehiz, nə pul, heç nə Zinyəti düşün-dürmürdü. Bəlkə, Əzizin yada, özgəyə ağız açmasından, xahiş etməsin-dənsə, o, özü Kamranla zəngləşib, kömək istəsin. Əgər unudubsa, atasının vəsiyyətini ona xatırlatsın. Zinyət qardaşına zəng edib pul istəmək fikrini Əzizə danı-şanda, Əziz ilan vurmuş kimi yerindən oynadı: - Sən nə danışırsan, elə şey ola bilməz. Camaat nə deyər mə-nə? Qaçırmağı azmış, hələ pul da istəyir. Lazım deyil... - Sənlik nə var axı burda, - Zinyət israr etdi, - kim nə deyir-desin, öz haqqımı istəyəcəm. Atamdan qalan payımı. Əvvəl-axır onu alasıyam. Kamrana deyəcəyəm, indi gərəkdir, mənə düşəsi məbləği hesabdan çıxarıb versin. Bu günkü dar gündə də mənə xeyri dəymə-yəcəksə, o pulun olmağının nə xeyri var? Əziz onu fikrindən daşındırmaq istəyirdi. Lakin, Zinyətin ina-dına, tərsliyinə bələd idi. Beyninin bərk yerinə düşdümü, istəyinə çatmasa sakitləşən deyildi. Bu söhbətdən bir neçə gün də ötdü. Əzizin ümidi gəldiyi yer-lərdən əli üzüldükcə, vəziyyətin getdikcə çətinləşdiyini hiss edirdi. Belə olan halda Zinyətin inadına qarşı müqaviməti azalır, onunla razılaşmaq məcburiyyətində qalırdı. Nəhayət, Zinyət Əzizi razılığa gətirdi. Səhər gəzmək bəhanə-siylə evdən çıxıb, rayon mərkəzinə gəldilər. Mərkəzi poçtda Zinyət qardaşının telefonunu sifariş verdi. Üç dəqiqə keçmədi, onu telefon kabinəsinə dəvət etdilər. - Sən də gəl, - Zinyət Əzizi də çağırdı. - Yox, məni qatma, öz işindir, özün bilərsən, - Əziz etiraz etdi. Telefon kabinəsinin qapısını örtəndə ona elə gəldi ki, dünya-dan ayrıldı. Çölün səs-səmiri kəsildi. Zinyət Yüklə 4,97 Kb. Dostları ilə paylaş:
|