Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

122

ROMANTİKA

Axşamdir... Qaranliq çökmüş hər yana,

Böyük cahana,

Günəşin yerinə nur saçir ancaq,

Közərmiş ocaq – 

Gözəllik eşqilə tumarlanmiş Ay,

(Varmi ona tay?..)

Qaçirdir aləmdən aci zülməti,

Eşqi, hörməti. 

Budur, yer oğluna, əzəldən bəri,

O, göy dilbəri,

Necə bəxtiyardir, gözəldir necə!

Lap ürəyimcə...

Çixmişiq eyvana sevgilimlə mən,

Bu ara birdən

Sataşdi gözümə üfüqdə yanan,

Hər rəngə batan –  

O, Zöhrə ulduzu, o, göy pərisi,

Yanar çöhrəsi.

Mahir ovçu kimi oxladi məni,

Ayli gecəni

Ömrümə ən şirin xatirə saydim.

Heç ayirmadim

Gözümü yenə də mahir Ulduzdan.

Baxib bir azdan,

Dedim ki, gözəlim, diqqət et, mənə,

Deyil əfsanə!

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

123

Bu Ayli gecəni lap çox-çox, şəksiz

Görmüşəm sənsiz.

Sən söylə, de niyə, niyə bu axşam...

Havali quşam?..

De, niyə ulduzlar görünür gözəl,

Söylə, ey gözəl?..

O, xəyal pərisi sirrimi qandi,

Gülüb, utandi.

Başladim yenə də xoş hekayətə,

Dedim afətə.

Qulaq as dərindən, gəl məni dinlə,

İndi səninlə

Durduğum bu gecə, gözəldir yaman.

Bəlkə, bu cahan, –

Bəlkə də o ulduz əks edir səni?.. 

Qinama məni.

Onunçün o, ulduz, mirvari billur

Gözəl görünür.

Bəlkə də nə bilim, bu ilk gecəni,

Səni və məni,

Gözəl görmək üçün gözəlləşiblər,

Seyrə gəliblər...

Deyirəm, hələlik bəsdi «bəlkə»lər,

Deyim bir qədər.

Qəlbimi titrədən şirin xəyaldan,

Sadə sualdan.

Sadəcə olaraq, bir xəyala get,

Elə guman et, – 

Bu göyün səmasi – böyük bir dəniz, 

Ay – Günəşimiz. 

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

124

Durmuşuq sahildə, baxib sulara,

Xoş arzulara 

Uğurla, inamla yollar veririk...

Xəyal edirik,

Bu zaman bizi də əks edir sular. 

Yanar ulduzlar, – 

Hər biri bir insan düşünsək əyər...

A nazli dilbər! 

Sənin əksin olar Zöhrə ulduzu.

Tərpəndikcə su,

Sən bil ki, şəfəqlər hey dalğalanir,

Al rəngdə yanir. 

Məni də qoynunda, bir söylə nədən,

Sən gizlətmisən?

O, güldü sakitcə, utandi yenə,

Baxaraq mənə,

Dedi ki, «gözümə dolur yuxular».

Dedim: Gözəl yar!

Diqqət et, o, ulduz üfüqdə batir,

Deyəsən yatir.

Ah, necə xoşbəxtəm. 

          O, göy dilbəri...

                    Sən, yer dilbəri...

1968 avqust

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

125

                                      

İLHAMIMI VERMİŞƏM

İlhamimi vermişəm bilə-bilə

                                 qizilgülə.  

İlhamimi vermişəm duya-duya

                                 axar suya.

İlhamimi vermişəm duman-çənə,

                                göy çəmənə.

İlhamimi vermişəm yana-yana

                                     insana.

İlhamimi vermişəm yerə-göyə,

                                 saf əməyə.

İlhamimi vermişəm məhəbbətə, 

                                        təbiətə. 

1968 avqust

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

126

YANDIRAN BİR PİYALƏ SU

Deyirlər, atəşi sular söndürər,

Əfsanə deyildir, bu aşikardir.

(Dillərdə söylənmiş bu bir misaldir.)

Niyə demədilər ötən nəsillər,

Suyun da alovu, atəşi vardir?

Bir gün çəmənlikdə axar su ilə,

Bulaq həsrətilə bulağa getdim.

Durub, maral kimi baxan gözələ

Mən orda həsrətlə tamaşa etdim.

O, sular sonasi, o, dərdi qanan, –  

Yaxşi yadimdadir, – sevdiyim dilbər,

Doldurub su ilə piyaləsini

Mənə uzadanda Ayli bir səhər, 

Bir piyalə sudan od tutdu məni.

Gördüm piyalədə mən həmin zaman

O, Ay camallinin gözəl əksini.

Atib üzündəki siyah telləri

Dedi ki, «ay oğlan, buyurun, için!».

Qəlbimi titrətdi bahar yelləri,

Alova büründüm mən için-için.

O gündən yaniram... Bir piyalə su

Alovdan, atəşdən betər yandirir.

Alov bir dəfəlik yandirirsa, bu,

Durduqca, durduqca alovlandirir.

1968 avqust

(Bakı şəhərində nəşr olunan «Gənc müəllim» qəzetinin 

03.07.1969-cu il tarixli sayında dərc olunmuşdur.)

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

127

YUXU VƏ QORXU

Yatmişdim, yenə də yuxuma girdin – 

Yaman qaş-qabaqli, dərdli gəlirdin.

Başinda dumanlar, qəlbində təlaş,

Üzündə həyəcan, gözlərində yaş.

Qəlbimdə sarsinti, söylədim, axi,

Kim dərdə salibdir bu, gül yanaği?

Dedin: «Vəfasizam, gəl, öldür məni, 

Daha yaşamasin eşqin düşməni. 

Doğra ürəyimi, gəl, eylə şan-şan,

Mənə başqasina taxdilar nişan. 

Ah... ölüm hardadir, öldürsün məni,

Gör necə, mən bədbəxt etmişəm səni?

Başqa əlacim da, gücüm də budur,

Özümü qaçirtdim, di məni öldür!

Öldür əllərinlə qana boyanim,

Qoy sənin əlində qurtarsin canim!» –

Deyərək, daş kimi sən düşdün yerə,

Heç bilə bilmədim... mən birdən-birə

Ayildim yuxudan... sinəmdə ağri.

Dedim ki, görəsən, belə bir yari,

Həyat yaratmişmi vəfada tək-tək?..

Qəlbimdə çirpindi, sevindi ürək...

Bilirəm, bilirəm, a nazli dilbər,

Sən məni sevirsən dünyalar qədər!

1968 avqust

---