118
hosil bo‘ladi. Bu jarayonda T-limfotsitlar va mikromuhit xujayralari
ham faol qagnashadi.
2.
Xujayraviy Immunitet — bunda antigenlar (asosan, yot hujayralar
va organizmniig o‘zida hosil bo‘ladigan, genetik jihatdan mutatsiyaga
uchragan o‘sma xujayralar) maxsus qotil (killer — qotil) h u j a y r a l a
r tomonidan o‘ldiriladi va yemiriladi. Bu immunitet jarayonida effektor
hujayralar bo‘lib, T- limfotsitlarning bir turi bo‘lgan T-killerlar va
maxsus
«tabiiy killerlar»
(TK) hisoblanadi. Bu hujayralarni boshqacha
qilib sitotoksik ta'sir ko‘rsatuvchi hujayralar deb ham atash mumkin
(cytos- hujayra, toxin - zahar, ya'ni xujayrani zaharlovchi degan ma'noni
anglatadi).
Organizmga antigen birinchi marta tushganda (birlamchi javob
reaksiyasi) shu antigen uchun javobgar limfotsitlar kloniga tegishli
hujayralar aktivlashib, blast xujayralarga aylanadi. Bu blastlar mitoz
yo‘li bilan ko‘payadi va differensiallashadi. Natijada, antigenni «tanib
olish» qobiliyatiga ega bo‘lgan limfotsiglar miqdori keskin oshadi. Bu
limfotsitlar shakllanishi davomida ikki xil hujayralar hosil bo‘ladi.
Ularning bir turi effektor yoki ishchi limfotsiglar bo‘lsa, ikkinchisi esa
antigen to‘grisidagi ma'lumotni «eslab qoluvchi» limfotsitlardir.
Antigenga qarshi antitelalar ishlab chiqaruvchi plazmotsitlar hamda
sitotoksik ta'sir ko‘rsatuvchi aktivlashgan xujayralar effektor hujayralar
bo‘lib, xizmat qiladi. Antigen organizmga qayta tushganda (ikkilamchi
javob reaksiyasi) «eslab qoluvchi» limfotsitlar oldindan «tanish»
bo‘lgan antigenga nisbatan darhol javob reaksiyasi sodir bo‘lishini
ta'minlaydi.
Dostları ilə paylaş: