Uġlyam folkner
Yüklə 4,05 Mb. Pdf görüntüsü
|
14 5 İndi bu dəqiqə biləcəm və yaddaĢ iĢə düĢdü, tanıdı bilirəm bilirəm nəinki bilirəm hətta eşidirəm eşidirəm başımı aşağı əyib yeknəsəq nəsihətcil səsi dinləyirəm elə bil bu səs heç vaxt bitmək bilməyəcək elə hey bu cür donquldanacaq və gözümün ucuyla baxıb tərs inadkar yumru başı küt enli saqqalı görürəm onlar da aşağı əyilib mənsə düşünürəm ki Axı bu adam bunları yeməkdən özünü necə saxlaya bilir və ağzımın iyini duyuram dilim intizarın isti duzuyla ağlayır gözüm boşqabdan qalxan isti buğun dadına baxır “Noxuddu – o, ucadan dedi. – Aman Allah, melassayla biĢirilmiĢ çöl noxududu”. Deyəsən, keçmiĢə təkcə düĢüncəsi qayıtmamıĢdı, yoxsa səsi daha əvvəl eĢidərdi; çünki onu çıxaran kəs də, bayaq o özü pəncərənin qabağında heç nədən ehtiyatlanmadığı kimi, səs salmamağa, gizlincə yaxınlaĢmağa çalıĢmamıĢdı. O, bəlkə də, bu səsi eĢitmiĢdi. Ancaq sürütmə geyinmiĢ ayaqların yumĢaq addım səsləri ev tərəfdən yavaĢ-yavaĢ mətbəxə yaxınlaĢanda onun heç tükü də tərpənmədi; sonra qəfil geri çevriləndə bir andaca bərələn gözlərilə iç qapıdan ona tərəf yaxınlaĢan zəif iĢığı gördü. Açıq mətbəx pəncərəsi lap yaxındaydı, bir-iki addıma dərhal bayıra sıçraya bilərdi, amma yerindən tərpənmədi. Heç əlindəki boĢqabı da yerə qoymadı. Hətta çeynəməyinə də ara vermədi. Qadın qapıdan içəri girəndə əlində boĢqab otağın tən ortasında dayanıb, ağzındakı yeməyi çeynəyirdi. Qadının əynində solğun xələt vardı, əlindəki Ģamı xeyli hündürdə tutduğu üçün iĢıq düz onun sakit, ciddi, heç bir təlaĢ keçirməyən sifətinə düĢürdü. Zəif Ģam iĢığında ona otuz – otuz bir yaĢ ancaq vermək olardı. Qapının ağzında dayanmıĢdı. Bir dəqiqədən də çox beləcə, demək olar ki, eyni pozada dayanıb – birinin əlində boĢqab, o birininkində isə Ģam – bir-birinə baxdılar. Co çeynəməyinə ara verdi. – Əgər sizə, sadəcə, yemək lazımdısa, onu burda tapa bilərsiniz, – qadın çox quru, sakit, asta səslə dedi.
11 Gecə yatmaq üçün soyunmuĢ qadının yarıçılpaq bədəninə yuxarıdan düĢən zəif, yumĢaq Ģam iĢığında baxanda ona otuz – otuz bir yaĢ ancaq vermək olardı. Onu gündüz iĢığında görəndə isə Co anladı ki, otuz beĢi çoxdan haqlayıb. Sonralar qadın özü dedi ki, qırx yaĢı var. “Elə dedi ki, onu qırx bir kimi də, qırx doqquz kimi də anlamaq olar”, – Co fikirləĢdi. Ancaq bu, elə ilk gecədə baĢ vermədi; o qadın neçə yaĢı olduğunu ona deyənəcən neçə-neçə bu cür gecələr ötüb keçdi. Qadın, ümumiyyətlə, ona az Ģey danıĢırdı. Hətta Co onun qarımıĢ qız yatağının daimi müsafirinə çevrildikdən sonra belə, onlar çox az, təsadüfdən-təsadüfə danıĢırdılar. Bəzən ona elə gəlirdi ki, onlar, ümumiyyətlə, danıĢmırlar və o, bu qadını qətiyyən tanımır. Sanki, o, iki qadınla üzləĢmiĢdi: biri gündüzlər hərdənbir gördüyü, bir-iki kəlmə kəssə də, düz-əməlli
14 6 danıĢmadığı, o biri isə birlikdə yatdığı, amma gözü ilə görmədiyi, bir kəlmə belə kəsmədiyi qadın idi. Hətta bir il keçəndən sonra da (artıq yonqar sexində iĢləyirdi), o bu qadını gündüzlər yalnız Ģənbə günləri iĢdən sonra və bazar günləri, ya da qadının onun üçün hazırlayıb, mətbəx masasının üstündə saxladığı yeməyin dalınca evə gəlməyə imkan tapdığı vaxtlar görürdü. Bəzən qadın özü də mətbəxə düĢərdi, amma heç vaxt o yeyib qurtaranacan orda qalıb gözləməzdi; bəzən isə xüsusən də daxmada yaĢadığı vaxtlar, ilk dörd-beĢ ay ərzində qadın onu arxa tərəfdəki artırmada qarĢılayardı; onlar orada dayanıb, demək olar ki, bir-birlərini tanımayan adamlar kimi söhbət edərdilər. HəmiĢə də ayaq üstə olardılar: qadın özünün, görünür, çoxsaylı, tərtəmiz, çit ev donlarından birində, bəzən də baĢına bağladığı kənd yaylığında, o isə artıq tər-təmiz ağ köynəkdə və hər həftə ütülənən diaqonal Ģalvarda olardı. Heç vaxt danıĢmaq, söhbət eləmək üçün bir yer tapıb əyləĢməzdilər. Co onu oturulu halda yalnız bircə dəfə görmüĢdü, o da bir dəfə birinci mərtəbədəki pəncərədən içəri boylanarkən qadının orda əyləĢib nəsə yazdığını görərkən olmuĢdu. Bu qadının poçtla çoxlu məktub alıb göndərdiyini, hər səhər vaxtının bir qismini birinci mərtəbədəki, demək olar ki, yaĢanmayan, mebeldən kasad otaqlardan birində üstü sürtülüb solmuĢ, cızıq-cızıq olmuĢ yazı masasının arxasında tələm-tələsik nəsə yazmaqla keçirdiyini heç bir maraq göstərmədən öyrənib biləndən düz bir il sonra isə onun əlliyə qədər ünvandan Ģəxsi və iĢgüzar sənədlər aldığından, direktorlara, qəyyumlara, müəllimlərə iĢgüzar, maliyyə yönümlü, dini məsləhətlər, tələbə qızlara, hətta Cənubdakı onlarla zənci kollecinin məzun qızlarına Ģəxsi və praktik məsləhətlər göndərdiyindən xəbər tutmuĢdu. Qadın bəzən üç- dörd günlüyünə evdən yoxa çıxır, harasa qeyb olurdu; ürəyi istədiyi vaxt gecə onunla görüĢə bilsə də, yoxa çıxdığı zamanlar onun məktəbləri ziyarət etdiyini, müəllimlərlə, Ģagirdlərlə görüĢdüyünü yalnız bir ildən sonra aydınlaĢdıra bilmiĢdi. Memfisdə qadının bütün iĢlərilə bir zənci vəkil məĢğul olurdu; o, bu Ģəhərdəki məktəblərdən birinin qəyyumlar Ģurasının üzvüydü və qadının vəsiyyətnaməsindən əlavə onun ölümündən sonra cənazəsinin harda, necə dəfn olunması barədə öz əliylə yazdığı təlimatı da buradakı seyfdə saxlayırdı. Bunu biləndən sonra Ģəhərin ona münasibətini anladı, hərçənd onu da yaxĢı baĢa düĢürdü ki, Ģəhər bu qadın haqqında onun özündən də az Ģey bilir. Öz-özünə dedi: “Deməli, burda mənə dəyib-toxunan olmaz”. Bir dəfə ağlına gətirdi ki, qadın bircə dəfə də olsun onu evə dəvət etməyib. O, bircə dəfə də olsun mətbəxdən o yana keçməyib; mətbəxə isə artıq özündən razı halda, diĢlərini ağarda-ağarda girir, girərkən də düĢünürdü: “O artıq məni buraya buraxmaya bilməz. Özü də bunu yaxĢı bilir”. Elə mətbəxə də gündüzlər yalnız qadının onun üçün hazırlayıb masanın üstünə qoyduğu yeməyə görə gedirdi. Gecələr evə girəndə isə hər dəfə birinci gecəki hala düĢürdü: hətta qadın onu gözləsə belə, yataq otağına qalxarkən özünü oğru, qarətçi kimi hiss edirdi. Hətta bir il keçəndən sonra da o bu qadının yanına elə girirdi ki, elə bil, hər dəfə onu yenidən qızlıqdan məhrum
Yüklə 4,05 Mb. Dostları ilə paylaş:
|