“Western Caspian” University № 3, 2017 Scientific Bulletin
108
çilər unudurlar ki, bərabərlik, ədalətli cəmiyyət haqqında ilk fikirlərin mənbəyi
tarixən Şərq olmuş, onların reallaşması uğrunda fəal sosial mübarizə də məhz
burada baş vermişdir. Bunun üçün sadəcə olaraq Məzdəkilər, Xürrəmilər və
digər tarixi sosial hərəkatları yada salmaq kifayətdir. Lakin elmi-texniki,
mədəni nailiyyətlər, xüsusi mülkiyyət institutu, mülki və dini hakimiyyətlərin
bölünməsi və digər amillər Qərbdə ictimai təşkilatlanmanın daha səmərəli
formalarının tapılmasına təsir göstərmiş, nəticədə müasir Qərb demokratiyası
təşəkkül tapmışdır.
Beləliklə, heç bir sivilizasiya, nə qədər güclü olursa olsun, bütün
bəşəriyyət üçün məsuliyyət yükünü təkbaşına aparmaq iqtidarında deyildir. Ona
görə də bəşəri böhrandan çıxış yolu da birgə, ümumbəşəri səylərlə axtarılıb
tapılmalıdır. Şərqlə Qərbi qarşı-qarşıya qoymaq, bu və ya digər tərəfə üstünlük
vermək heç bir müsbət nəticəyə gətirə bilməz. Hamını heyrətə salan Yapo-
niyada Şərq və Qərb təfəkkür tərzlərinin uğurlu vəhdəti əsas götürüldü, yəni
Şərqin yüksək mənəvi potensialı Qərbin rasional düşüncə mədəniyyəti ilə
birləşdirildi. Deməli, bəşəriyyətin əsasının, bütövlükdə insan cəmiyyətinin
mütərəqqi mənəvi mədəni irsini təşkil edən yeni inkişaf paradiqmasının işlənib
hazırlanması lazımdır. Bunun üçün sivilizasiyaların və mədəniyyətlərin dialoqu
zəruridir. Elə bir dialoq ki, bütün bəşəriyyətin, müxtəlif sivilizasiyaların, xalq-
ların humanitar potensialını hərəkətə gətirə bilsin, müxtəlif mədəniyyətlər ara-
sındakı fərqləri aradan qaldırmağa deyil, onlar arasında balansın yaradılmasına
səy göstərsin. Mədəniyyətlərin qarşılıqlı əlaqəsi, dialoq rejimində inkişaf
etdirilməsi, sivilizasiyalararası gərginliyin aradan qaldırılması üçün dövlətlər
bir-biri ilə qarşılıqlı əlaqəli üç məsələyə qadağa qoymalıdırlar: 1. Mədəni
əsasda qarşıdurma ideyasından imtina etməli; 2. Mədəniyyətləri qarşı-qarşıya
qoymaq cəhdlərinə, başqa mədəniyyəti aşağılayan sözlərə, hərəkətlərə yol ver-
məməli; 3. Nəhayət, dialoqun baş tutması üçün onun iştirakçıları öz mədəniy-
yətini daha üstün tutan ifrat iddialardan birdəfəlik əl çəkməlidirlər [5].
Tarixən sivilizasiyaların dialoqu iki yolla baş vermişdir: 1. Uzunmüddətli
sivilizasiyalararası qarşılıqlı əlaqələr vasitəsilə. Bu, obyektiv bir proses olub,
coğrafi, tarixi amillərlə şərtlənir və kimlərinsə iradəsindən, ya da seçimindən
asılı deyil. Bu cür əlaqələr lap qədim dövrdən başlamışdır və indiyə qədər
davam edir. Misal olaraq Qədim Şərqlə antik dünyanın əlaqələrini, orta əsrlərdə
Asiya və Avropa arasındakı Böyük İpək yolu vasitəsilə həyata keçirilən
əlaqələri göstərmək olar; 2. Sivilizasiya və mədəniyyətlərin nümayəndələri
arasındakı əlaqələr vasitəsilə gedən dialoq. Dialoqun bu forması coğrafi və
tarixi amillərlə şərtlənmir, məqsədyönlü fəaliyyət sahəsində həyata keçirilir.
Dialoq beynəlxalq münasibətlərin yaxşılaşması üçün universal model
kimi istər siyasətdə, istərsə də dində və mədəniyyətdə birtərəfliliyi, monoloqu
inkar edir. Beynəlxalq hüququn bəzi normalarının dəyişdirilməsi ilə bağlı son
vaxtlar səslənən təkliflər də məhz bu zərurətdən doğur. Sirr deyil ki, bu
normaların əksəriyyəti çoxqütblü dünyanın məhsuludur və iri dövlətlərin
maraqlarına hesablanmışdır. Bu məsələdə müsəlman dövlətlərin maraqları heç
“Western Caspian” University № 3, 2017 Scientific Bulletin
109
vaxt nəzərə alınmır. Təsadüfi deyil ki, qlobal sivilizasiyanın təşəkkülü prosesin-
də əsas təhlükə də məhz müxtəlifliyin qiymətləndirilməməsidir. "Maneələri dəf
edərkən. Sivilizasiyalararası dialoq" kitabının müəllifləri "müxtəliflik qor-
xusu"nu mədəniyyətlər və sivilizasiyalar arasında dialoqun qarşısında ən
təhlükəli maneə hesab edirlər [6].
Sivilizasiyalararası, mədəniyyətlərarası münasibətlərin dramatikliyinə və
mürəkkəbliyinə baxmayaraq, onların dialoqu fundamental ziddiyyətlərin aradan
qaldırılmasının, bütün tərəfləri qane edən qarşılıqlı əlaqə və prinsiplərin müəy-
yənləşdirilməsinin ən konstruktiv üsuludur. Bəzi hallarda dialoqun yalnız ənə-
nəvi cəmiyyətlər üçün əhəmiyyət kəsb etdiyini, onun texnogen cəmiyyətlər
üçün bir o qədər də aktual olmadığını iddia edənlər də tapılır. Lakin bu gün
dünya elə vəziyyətdədir ki, mövcud inkişaf modellərindən
heç biri başqa ölkələr
üçün etalon ola bilməz. Ona görə də bütün sivilizasiyaların, mədəniyyətlərin
bərabər şəkildə iştirak etdiyi, iştirakçıları inkişaf etmiş, inkişaf etməmiş, birinci,
ikinci, üçüncü dərəcəli ölkələr və başqa təsnifatlara görə ayırmayan dialoq elə
texnogen sivilizasiyanın özü üçün də xeyirlidir. Bu, bir tərəfdən onun
daşıyıcılarının başqa mədəniyyətlərə münasibətdə özünü göstərən lovğalıq,
təkəbbürlülük kimi ziyanlı yanaşmaları, fərdiyyətçiliyi, istehlakçılıq təzahurlə-
rini aradan qaldırmağa şərait yaradır; digər tərəfdən, texnogen birliklərin
daxilində mədəni zənginlik, özünəməxsusluqlar qorunub saxlanır.
Şübhəsiz, müasir siyasi, iqtisadi, mədəni qloballaşma və inteqrasiya bu
proseslərin qanunauyğun mərhələsi olan sivilizasiyaların konvergensiyasına və
hətta konfederasiyasına doğru aparır. Onların arasında qarşılıqlı münasibətlər
birgə fəaliyyətin məhsulu olan və hamının qəbul etdiyi hüquqi normalarla, etik
prinsiplərlə tənzimlənəcəkdir. Əlbəttə, bunun nə vaxt baş verəcəyi, hansı
formalardan və mərhələlərdən keçəcəyi haqda proqnoz vermək mümkün deyil.
Lakin son nəticədə qlobal sivilizasiyanın təşəkkül tapacağı bu ümumdünya
prosesinin əsas xüsusiyyətini mədəniyyətlərin və sivilizasiyaların dialoqu təşkil
etməli, eləcə də ümumbəşəri dəyərlərə münasibətdə qarşılıqlı anlaşma
olmalıdır.
Yeni dünya düzəninin konturları artıq müəyyənləşməkdədir. Dünyanı də-
yişmək, humanistləşdirmək üçün "yeni təfəkkür"ə ehtiyac duyulduğu getdikcə
daha artıq dərk edilməkdədir. Məhz yeni planetar humanizm gələcək inkişafın
əsas rəhnidir. Bu təfəkkürün mənəvi-ideoloji əsasında planetar şüura malik,
bütün Yer kürəsinin məsuliyyətini öz üzərində dərk edən insanların dünya-
görüşü durmalıdır. Bunun isə ilkin şərti dünyanın müxtəlifliyinin, çox-
çalarlılığının qəbul edilməsi və saxlanmasıdır. Yəni yaxın gələcəkdə eyniliyin,
həmahəngliyin, yeknəsəkliyin bərqərar olması inandırıcı görünmür. Müxtəlif
sivilizasiyaların bir sivilizasiyada qovuşacağı və sivilizasiyalararası fərqlər
əsasında vahid sivilizasiyanın təşəkkül tapacağının ciddi əsasları yoxdur. BMT
Təhlükəsizlik Şurasının 56/6 saylı qətnaməsində qeyd edildiyi kimi: vahid bəşər
ailəsi bütün sivilizasiyaları birləşdirir, bu sivilizasiyalar müxtəlifliyin nailiy-