ƏLİ FƏHMİ DÜNYASI
113
saymış, lakin gözəlliyin yalnız kamal əhli, müdrik insanlar
duya bilər, çünki onu anlamaq, dərk etmək üçün böyük is-
tedad və mərifət tələb olunur. Gözəlliyi dərindən duymaq
ona məftun olmaq insanı kamala çatdırır, onun daxili alə-
mini nəcib, yüksək hisslərlə zənginləşdirir. Füzuli gözəllin
canlı sürətini, romantik boyalarını rəsm ederkən məhz bu
idealdan çıxış edirdi.
Oxucuların nəzərinə bunu da çatdırmağı özümə borc
bilirəm ki, bu monoqrafiyada Əli Fəhmi şairin demək olar
ki, bütün divanlarını təhlil etmişdi. Biz şairin əsələrini tə-
krara yol verərik deyə vermədik. Onsuz da dəyərli oxucu-
lar bu əvəzsiz şairin əsərlərinin adlarını bilirlər.Amma bu
işi gələcəkdə davam etdirmək fikrindəyik. Kitabın bu ye-
rində qeyd etdiyim kimi Əli Fəhminin əlyazmalarının
böyük bir hissəsi ərəb, fars və əsgi əlifba ilə yazılmış ki-
tablardan ibarətdir Həmin əlyazmaları oxuyub tədqiq et-
mək üçün bu sətirlərin müəllifi hazırda böyük səylə ərəb
dilindən biliyini təkmilləşdirir.
Əli Fəhminin Füzuli məktəbinin davamçıları haqqın-
da da bir qiymətli məqaləsi vardır. Bu məqalədə o “Azər-
baycan ədəbiyyatının nümayəndələrindən- Sükuhi, Sərraf-
dan tutmuş Vaqif, Zakir, Seyid Əzim, Sabir və digər klas-
siklər haqqında dəyərli məlumatlar verir.
Yeqzar Cəfərli
114
Əli Fəhmi və Əruz vəzni
Əruz vəzni haqqında Əli Fəhminin 2 məqaləsi vardır.
Bu məqalələrin biri “Əruz vəzni”, ikincisi isə “Əruz vəzni-
nin bəhrləri”dir. İkinci məqalədə Alim əruz vəzninin
bütün bəhrlərini, eyni zamanda da hər bir bəhrin növləri-
ni, xüsusiyyətlərini çox aydın, sadə dildə şərh edir. Ümu-
miyyətlə əruzun bəhrləri haqqında ədəbiyyatşünaslıqda
digər ədiblər tərəfindən də yazılmış kifayət qədər məlu-
mat olduğundan, biz bu bəhrlərin adlarını, növlərini tə-
krar etmirik Lakin gələcəkdə bu məqalə ilə bağlı bir iş gör-
mək lazım olacaqdır ki o da mənim qarşımda əruzu dərin-
dən öyrənmək və bu məqaləni əruza aid yazılmış digər
əsərlərlə müqayisəli təhlil etməkdir.
Əruz vəzni
Bu məqaləsində Əli Fəhmi ilk olaraq əruz sözünün
mənasını açmağa çalışmış, onun beş mənasının geniş iza-
hını vermişdir. Əruz sözünün mənşəyi haqqında istər
ərəb, istərsə fars ədəbiyyatında kifayət qədər rəvayət və
əfsanələr dolaşmaqdadır. Bütün bunlara klassik ərəb və
fars ədəbiyyatına yaxından bələd olan Əli Fəhmi əksər
ərəbşünas və ədəbiyyatşünas alimlərin üstünlük verdiklə-
ri kimi dəvənin ahəngdar hərəkətləri, dəvə boynundan
asılmıs zənglərin ritmik avazı, qədim şarban və dəvəçilə-
rin mahnıları ilə əlaqələndirmişdir.
Əli Fəhmi əruz haqqında klassik ədəbiyyatda söylə-
nilən fikirlərlə kifayətlənməmiş, XII əsrin böyük ensiklo-
pediyaçı alimi Əhməd ibn Xəllixanı ( 1121-1272 ) və XIX
ƏLİ FƏHMİ DÜNYASI
115
əsrin ərəb filoloqu Lyuis Şeyxo Əlyəsür (1859-1927) əsərlə-
rini əldə edib oxumuş, bu iki böyük alimin əruz haqqında
qiymətli fikirləri ilə tanış olmuşdur. Məqalədə O, bu iki
alimin əsərlərindən belə iqtibas gətirir. “Bir gün əruz elmi-
nin banisi Xəlil ibn Əhməd misgər bazarından keçirmiş,
O, misgərlərin daşa vurduqları çəkic zərbələrinin ritmik
avazından təsirlənmiş və bu onun gələcəkdə yaradacağı
əruz vəzni üçün xüsusi ahəng formaları düşünməyin baş-
lanğıcı olmuşdur”. Biz bu məqalə üzərində işlərkən bu
barədə bir neçə oxşar və fərqli fikirlərlə tanış olduq. Bütün
bunları birləşdirən ümumi cəhət vardır ki, bu da bütün fi-
kirlərin əmək prosesi ilə bağlı olmasıdır.
Həmçinin öyrəndik ki, əruz vəzninin tarixi isla-
miyyətlə bağlı olmayıb ondan çox-çox əvvələ təsadüf edir.
Əli Fəhmi göstərir ki, ərəb qəbilələri döyüşdən qabaq iki
düşmən qəbilənin pəhləvanlarını bir-birilərinə bədahətən
oxuduqları və rəcəz adlanan şerlər məhz əruz vəznində
idi. Bədəvi ərəblərin səhrada yaratdıqları səyyar şifahi
xalq nümunələri qəhrəmanlıqdan, qəbilə başçılarının
şücaətindən, qəbilənin maraqlarını qorumalarından, səxa-
vətindən bəhs edən şerlə yazılmış hekayələr də əruz vəz-
nində idi. Məqalədə əruz vəzni haqqında özündən qabaq
söylənilmiş bütün fikirləri təhlil edən Əli Fəhmi göstərir
ki, “hələ cahiliyyət dövründən qabaq ceyran dərisi və ya
misir qumaşı üzərində yazılar yazan, ərəb poeziyasının
atası sayılan İmrəül- Qeys (500-540) əruz vəzninin təvil
bəhrində şerlər yazması onu göstərir ki, əruz sırf ərəblərə
aid olub onların milli sərvətidir. İslamın zəfər yürüşündən
sonra əruz ərəblərin fəth etdiyi bir sıra ölkələrin, o cümlə-
Yeqzar Cəfərli
116
dən İran ədəbiyyatında hakim vəznə çevrildi. İranlılar isə
əruzu daha da təkmilləşdirdilər.Bu məqalənin maraqlı cə-
hətlərindən biri odur ki, Əli Fəhmi əruzun Azərbaycan di-
linə uyuşması haqqında məlumat verir. Məlumdur ki, əru-
zun hakim vəzn kimi ədəbiyyatlarında qərarlaşdığı bütün
xalqlar onu müəyyən dəyişikliyə uğratdılar. Azərbaycan
ədəbiyyatında əruz vəznində şerlər yazılması islamın
yayıldığı ilk illərə aiddir. Tarixdən məlumdur ki, Albaniy-
anın Ərəb xilafəti tərəfindən işğalından sonra bir çox
Azərbaycan şairləri İslamın ilk paytaxtı Mədinəyə köçmüş
və Ərəb dilli poeziyanın ən gözəl nümunələrini yaratmış-
lar. Onlar hətta ərəblərin islamiyyətdən qabaqkı cahiliyyət
dövrünün mədəniyyətinə dodaq büzmüş, ”Siz qızlarınızı
diri-diri torpağa gömdüyünüz zaman biz öz qızlarımızı
əzizləyirdik”- deyirdilər. Tezliklə bütün İslam dünyasında
böyük şöhrət tapan həmin şairlərə islamda ən böyük rütbə
sayılan “Mövla” ləqəbi verilmişdi. Cəm halında isə onlar
“Məvali şairlər” adlanırdı və bütün Ərəb imperiyasında,
bütün islam dünyasında məşhur idilər. Ölkəmizin ərəblər
tərəfindən işğalından sonra Azərbaycan dili sıxışdırılaraq
aradan çıxarıldı, ərəb dili dövlət dili səviyyəsinə qalxdı.
Bu, əlbəttə bir neçə amillə bağlı idi. Hər şeydən əvvəl bu
onunla bağlı idi ki, ərəblər bir xalqa özünü unutdurmaq
üçün ilk növbədə onun dilini əlindən almağın vacibliyini
çox gözəl başa düşürdülər. Digər tərəfdən də bütün ka-
rgüzarlıq işlərinin ərəb dilində aparılması, heç bir infor-
masiya vasitəsinin olmadığı bir zamanda alim və şairlərin
öz əsərlərini tanıtmaq üçün onların məhz ərəb dilində
yazmaq məcburiyyəti, ən vacibi isə Qurani-Kərimin
Dostları ilə paylaş: |