Nebevî YÖntem eğitim, Yapılanma, Hareket
Yüklə 4,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
Örgütleme 189
bir haktır. Benim için birbirlerini sevenler, konumları dolayısıyla nebilerin, sıddıkların ve şehitlerin imren- dikleri nurdan minberler üzerinde olacaklardır.” 90
Bu hadis, Ahmed bin Hanbel, Taberânî ve Hâkim’in Ubâde bin es-Sâmit’ten rivayet ettikleri sahih bir hadistir. Kişinin itaat etmekle yükümlü olduğunun zaruretine ulaş- madan önce, yanlızlığın ve mü’minler arasındaki uzaklaşma- nın sebeplerini yakından görmek isteriz. Şüphesiz bir görüş ile ilgili ayrılık, görüşün sınırlarını aşmaz ve çeşitli birtakım nedenlerden de etkilenmez. Onun durumu kolaydır. Böyle bir durumda icma ya da ona benzer bir ittifak veya emirin tercihini ararız. Böylelikle de iş biter. Fakat görüş ayrılığı bir kızgınlık ve öfke sebebiyleyse, Allah için birbirlerini sevmeleri, birbirleriyle ilişkilerini geliştirmeleri, birbirlerine nasihat etme- leri, birbirlerini ziyaret etmeleri, karşılık beklemeden birbirle- rine bir şeyler vermeleri ve Yüce Allah’a kavuşmayı şevkle arzu etmeleri sebebiyle Allah kendilerini sevince mü’minleri bürüyen rahmet düsturu olan ilahî düstura bir bakalım. On- ları gerçekten başkalarının kendilerine imrenecekleri nurdan minberlere oturtacaktır. Kızgınlık ile birbirleriyle tartışanlara sorarız: Ziyaretleştiniz mi? Karşılık beklemeden bir şeyleri birbirinize verdiniz mi? Birbirinize samimiyetle öğüt verdiniz mi? Birbirinizle oturup kalktınız mı? Söyleyin bakalım, Allah sizi sevsin diye siz de birbirinizi sevdiniz mi? Allah’ı hiç hatırladınız mı? Siz O’nu ha- tırladığınız için O da sizi hatırlıyor, size merhamet ediyor mu? Yoksa siz O’nu unuttuğunuz için O da size sizi unutturup sizi ayrılıklarınız ve tepkilerinizle başbaşa mı bıraktı? 90 Ahmed bin Hanbel, V, 229, 239, 328; Taberânî, Müsnedü’ş-Şâmiyyîn, III, 265; Hâkim, Müstedrek, IV, 187. Nebevî Yöntem 190
Bu, Allah’ın kendilerine rahmet ettiği kimseler dışında hiç kimsenin kendisinden kurtulamadığı bir ayrılıktır. Nitekim Yüce Allah, “Onlarsa hâlâ anlaşmazlık içindedirler. Rab-
91 buyurmaktadır. Bu ise “Onları sevmem hak olmuştur” hadisinde buyuruldu- ğu üzere, kardeşlik düsturuna göre vaat edilmiş bir rahmettir. Lâ ilahe illallah “Lâ ilahe illallah”ı çokça söylediğimiz zaman onunla ima- nımızı yenileriz. Bu söz bizi birleştirir ve aramızdaki ihtilafları giderir. “Lâ ilahe illallah,” onu söyleyip Rabbimizi ve O’na döneceğimizi hatırlayacak olursak bizi birleştirip bir araya getirir. Çünkü bu söz, bizden gafleti uzaklaştırır. “Lâ ilahe illallah,” bize, Allah’ın geniş rahmetinin, sevgisinin ve O’na yakın olmanın kapılarını açtığı zaman bizi gazabın ve ihtilafın Allah’tan uzaklaştırıcı dar girdaplarından kurtarır. “Lâ ilahe illallah,” bizi yalnızca Allah’a ubudiyet konumu- na yerleştirdiği zaman O’nun egemenliğini kabul eder, heva ve şeytan tağutunun egemenliğini reddeder ve onu kahre- deriz. O, zalim hükümdarlardan oluşan yeryüzü tağutlarının karşısında bizi birbirimize bağlar, kaynaştırır. Birbirimize bakıp da Allah’ı ve Allah yolunda cihadı unuttuğumuzda katılaşan duygularımızı eritir. “Lâ ilahe illallah Muhammedun Rasûlullah,” bizi Allah’ın Kitabı’na ve Rasûlü’nün sünnetine yönlendirdiği zaman kalp- lerimizden taassubun sıkıntılarını giderir. Bizi yumuşak bir şe- kilde Allah’ın ve Rasûlü’nün huzuruna götürür. Biz de işimizi onlara havale ederiz. Aramızdan emir sahiplerinin verdikleri 91
Hûd 11/118-119. Örgütleme 191
hükmü kabul etmek suretiyle Allah’ın ve Rasûlü’nün hükmü- nü kabul ederiz. İşte görüş ayrılıklarının sona erdirilmesinde eğitimin ve öğüdün hakkı budur. Yapılanma gereği yerine getirilmesi ge- reken icraat hakkı da -Yüce Allah’ın izniyle- ileride gelecektir. Mü’minler arası velilik, bir yakınlık, bir sevgi ve bir yar- dımlaşmadır. Öfkeden kaynaklanan görüş ayrılıkları ve ihti- laflar ise, uzaklaşmak, yalnızlaşmak ve birbirine kenetlemiş kardeşliği ve bir arada tutan itaati tahrip etmekir. Kendi nef- sine hâkim olamayıp onu dizginleyemeyen kimse, -on haslet ve imanın şubelerinin toplamından sahip oldukları ne kadar çok olursa olsun- cemaat üyeliğini hak edemez. Bir şekilde bu nitelikteki bir kimse cemaate girecek olursa, öfke ile taassubu sebebiyle kendi hevasına tapınması, onun yardımını, hicretini ve üyeliğini tenkit edilecek bir dereceye indirir. Çünkü Yüce Allah, veliliğe ve veliliğe ehil olmaya şu sözleriyle açıklık ka- zandırmaktadır: “İman edip de hicret edenler, Allah yo-
92 Doğru yolda ilerle- meyen, tabiatı ve kendi görüşüne taassupla bağlılığı sebebiyle velilik ilişkisini tahrip eden bir kimse de veliliğin sınırlarının dışına çıkar ve âyet de onu o makamdan azletmiş olur.
İsrailoğulları’ndan ileri gelen bir grubun, nebilerden ken- dilerine, Allah yolunda birlikte savaşacakları bir hükümdar 92
Enfâl 8/72. Yüklə 4,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|