T.M.ABDULLAYEVA AZƏRBAYCAN ƏDƏBİ FİKRİNDƏ QƏRBÇİLİK MEYLLƏRİ
97
Qriboyedovun Sofiyası, Turgenevin Sonyası, Tolstoyun Anna
Kareninası... hər rus dimağında yer tutmuşdur. Bu tiplər cılız,
isterik xülyanın mavərasında, xəstə bir eşq arzusunda mübtəla
olmuş, ingilis və fransız salon həyatı hissi ilə həyatı
zəhərlənmiş, bayılğan, həyatdan qorxan, cansız həyulalar
deyildir. Xayır, bunlar canlı şən-şatır həyatın bütün təzahür-
lərindən zövq alan, mübarizənin bütün təzahürlərinə köks
gərən, əhdinə vəfalı, sözünə sadiq, nəfsini vəzifəsinə qurban
edən, sırası gəlincə bir qürəyi-təsadüfi icbari olaraq bombanı
tərəddüdsüz ələ alan və müstəbidliyin həyatına qəsd edən,
sevgili zövqündən ayrılmamaq üçün dünyanın hər cür nemət
və nazını tərk edərək Sibiriyanın ta ötə guşəsinə qədər getməyə
mühəyya bulunan, hisslərində, duyğularında səmimi və ciddi
insanlardır - iştə bu qadınlardır ki, bu gün erkəkliyin yanı ba-
şında Rusiyanın müqəddiyyatını təyin edirlər. Və rus qadınlığı
bu mövqeyini tamamilə rus ədəbiyyatına borcludur” (85, 148).
Əhməd bəyə görə, rus ədəbiyyatı rus milli vicdanını
təşkil edən amillər arasında ən birinci yerdədir. Rus ədəbiyyatı
tarixini mütaliə edərkən, rus milli vicdanının tədricən təşkilini
görmək imkanı hasil olur.
Çox maraqlıdır ki, məhz rus ədəbiyyatı ilə bağlı fikir-
lərində Əhməd bəy Ağaoğlu rus ədəbiyyatı və Qərb, Avropa
ədəbiyyatları arasında münasibətlərdən bəhs edərkən ədəbi
təsirin mümkünlüyünü, onun təqlidçilik səviyyəsində olduqda
özünə ədəbiyyatda yer tapa bilməyəcəyini dəqiqliklə izah
edirdi: “Bayronizm Rusiyada həyati bir hadisə deyil, təqlid-
çiliyin gətirmiş olduğu dimağ, süni, yapma bir göstərişdir. Rus
ədəbiyyatında uzun müddət yaşaması qeyri-qabildir.
T.M.ABDULLAYEVA AZƏRBAYCAN ƏDƏBİ FİKRİNDƏ QƏRBÇİLİK MEYLLƏRİ
98
İngiltərə və Avropanın başqa yerlərində bayronizm təbii
və üzvi bir hadisə kimi tərəqqi edə bilir, zira İngiltərə və
Avropanın mədəni həyatını yaşamış, mədəniyyətin bütün
zövqlərini dadmış, onlardan bıqmış Rusiya isə hənuz həyata
atılmış, hənuz yaşamağa başlamışdı. Mədəniyyət rus həyatına
daha qanadlarının ucu ilə təmas etməkdə idi” (85, 148).
Əhməd bəy Ağaoğlunun dünyagörüşünün artıq formalaş-
mış, kamilləşmiş dövrünün məhsulu olan fəlsəfi-ədəbi yazıla-
rındakı “şərqçilik” və “qərbçilik” kontekstində bir sıra bəşəri
kateqoriyaların təhlilini apararkən onun sənət görüşlərini
formalaşdıran ilkin təsir mənbələrini bir daha duymuş oluruq.
Mütəfəkkir ədibin dünyagörüşündən sənət görüşlərinə keçib
gedən yolları, duyumları bütün mürəkkəbliyi, incəliyi ilə açan
bu yazılar dövrün ictimai-mədəni ab-havasını, ədəbi mühitini
məhz zamanın kontekstində dərk etmək baxımından çox
qiymətlidir. Bu yazılarda həm də “Şərq ölkələrində avropa-
çılığın ən səmimi ideoloqu” (M.Ə.Rəsulzadə) olan mütəfək-
kirin dünyagörüşü, sənət baxışları sistemi ilə yanaşı, özünü-
idrakını, özünütəhlilini və onun şəxsiyyətinin hər cür zahiri
elementlərdən, formalizmdən uzaqlığını, bu “qərbçiliyin”
məhz “şərqçiliyə” xidmət etdiyini, onu zənginləşdirmək, müa-
sirləşdirmək naminə yerinə yetirildiyini, təbliğ etdiyini başa
düşürük.
Əhməd bəy Ağaoğlu yazırdı: “Qərb cəmiyyətinin Şərq
cəmiyyətindən qüvvətli olduğu aydındır. İndi bunları bir də
altruizm baxımından yan-yana gətirək. Qərbdə altruizm elə
hallar almışdır ki, bu, Şərqin təsəvvürünə belə gəlməz. Şərqdə
bəzən bir şəxs milyonlar içində yaşadığı halda, Afrikanın
T.M.ABDULLAYEVA AZƏRBAYCAN ƏDƏBİ FİKRİNDƏ QƏRBÇİLİK MEYLLƏRİ
99
çöllərində kimsəsiz kimi buraxılır. Xəstələri, acları, evsizləri
düşünmür, vecinə almır. Hələ yoxsul və işsizlərin qayğısına
qalmaq, əlillərin fikrini çəkmək kimsənin ağlına belə gəlmir.
Qərbdə isə belə deyil. Hər kəsin haqqında düşünülür və
nəticədə unudulan bir kimsə qalmır. Qərbdə hər kəs hər kəsin
haqqının, izzəti-nəfsinin qoruyucusu, zamini olur. Bunun nəti-
cəsində zəifin yardımına getmək, güclünün və təcavüzkarın
qarşısını kəsmək vətəndaşlıq vəzifəsi sayılır, Şərqdə isə “mənə
nə?, “nə işim gedib başımı bəlaya salım?” – deyə hər kəs öz
qınına çəkilir” (94).
Müəllifin özünün dediyi kimi, bu müqayisəni istənilən
qədər uzatmaq mümkündür. Lakin onun məqsədi “Şərq
tarixində eqoizmlə altruizm arasındakı müvazinətin - Qərbdə
altruizmin, Şərqdə isə eqoizmin lehinə bu qədər pozulmasının
səbəblərini” göstərməkdir.
Əhməd bəy Ağaoğlunun dövründəki ədəbi-mədəni
proseslərin tədqiqatçıları, şübhəsiz ki, bu böyük şəxsiyyətin
fəaliyyətindən yan keçə bilməmişlər. Məsələ burasındadır ki,
bu dövrün ictimai-siaysi, ədəbi-mədəni prosesləri haqqında
tam təsəvvür oyatmaq onsuz mümkün deyil və bu təkcə onunla
bağlı deyil ki, Əhməd bəy Ağaoğlu mətbuatda, xüsusilə
“Kaspi” qəzetində özünə müasir olan əksər ictimai-siyasi,
ədəbi-mədəni hadisələrə mütləq münasibətini bildirmişdir. Bu,
daha çox onunla bağlıdır ki, onun münasibəti öz konsep-
tuallığı, orijinallığı, problemlərə baxışın özünəməxsus bir
səviyyəsilə şərtlənmişdir. Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, istər
ədibin müasirləri, istərsə də son dövrlərdə bu və ya digər
münasibətlə onun yaradıcılığına müraciət etmiş bizim
Dostları ilə paylaş: |