Yazıçı Anar haqqında payız düşüncələri (Cəmil Həsənli) Moskvada Anarın 70 illiyində çıxışından
Yüklə 2,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ELÇİN
- VAQİF SƏMƏDOĞLU.
- AFAQ MƏSUD.
574
da,hər halda gözəl bir harmoniyva yarandı. Mən səni təmiz vicdanlı insan,yalnız ədəbiyyatımızın deyil, mədəniyyətimizin, ictimai fikrimizin görkəmdi nümayəndələrindən biri hesab edirəm və bu yerdə artıq sözə də,elə bilirəm,ehtiyac yoxdur. Və mən də arzu edirəm ki,sən bundan da artıq dərəcədə xoşbəxt olasan, «hər yerindən kal duran alamın ağzına gələni yazmağını» «taleyimin bu mürəkkəb çağı» dərəcəsində Şekspir faciəsinə çevirməyəsən(demirsən ki,yuxudan kal durublar? Kal adamdan nə gözləyirsən?) mətbuatda sənin böyük yazılara kiçik qeydlərini yox,özünün böyük yazılarını,uğurlu bədii əsərlərini oxuyub sevinək və bir də heç vaxt sənə təzədən cavab yazmaq kimi qətiyyən xoşa gəlməyən bir məcburiyyət qarşısında qalmayaq,heç zaman da dost itirməyəsən,həmişə köhnə və yeni dostlarınla bir yerdə olasan.Türkrlər demiş,sayqılarımla. ELÇİN Gözəl bir sübh çağı «525-c i qəzet» 4 iyul 2007
bununla bağlı heç bir möhtəkirliyə imkan qalmasın.Axı bu yazılar dərc olunan kimi Elçinin və mənim bədxahlarımız aləmə car çəkdilər ki,küsüşmüşük,bir də çətin barışaq.Əlbəttə,bu onların xam xəyalları idi.Elçinin cavabı çıxan gün ona zəng elədim,dedim ki,yazıma görə qəzetdən güclü qonorar almışam,gedək onu yüyaq.Görüşdük,anlaşdıq,aramızda heç bir problem qalamdı.
Bir neçə onillik ortabab yazarlar Səməd Vurğunla Rəsul Rzanın irsini qarşı qarşıya qoymaq istəmişlər. Məqsəd nə milli-mənəvi düşüncə sınırlarımıza bağlı olan qoşmanın üstün özəlliklərini açmaq olub, nə də müasir dünya şeirinin incəliklərini incələmək. Orta səviyyədən də aşağı yazarların (ədəbiyyatın bütün dedi-qodularının, qiybət və böhtanlarının yaradıcılarının) burada əsas məqsədi iki qərqolmaz poeziya gəmisinin ədəbiyyatda layiqli yer tutan oğullarını qarşı qarşıya gətirmək oldu. Və nə yaxşı ki,o hadisə
575
baş vermədi. Anarın ən əziz dostu Yusif oldu, Yusif Səmədoğlunun kitabına ön sözü Anar yazdı, Anarı bütün haqsız hücumlardan əvvəl Yüsif, sonra Vaqif qorudu. NATƏVAN DƏMİRÇİOĞLU. «Vaqif Səmədoğlu yaradıcılığının 40 illiyinə»
Əziz oxucu! Bu kitabın içindəki şeirlərin əksəriyyətitini,poemaların hamısını mən itmiş,ölmüş hesab edirdim.Elə bilirdim ki,onlar da 70-ci illər yaradıcılığımın aqibətinə uğrayıblar.Xoşbəxlikdən belə olmadı.Xoşbəxtlikdən yer üzündə
Dostluq,Qayğıkeşlik,Məhəbbət və Etibar varmış.Anar varmış yer üzündə.Dost şeirlərini o arxivində saxlayıb,özünün yaradıcılığı,ictimai fəaliyyəti,ailə qayğıları vaxtından kəsib,bu yazıları makinada köçürən,sahmana salan Anar varmış.Nə deyim? Məni mənə qaytaran,ölü sandığım yazılarımı mənə dipdiri bəxş edən bir insana dilimizin hansı sözləri ilə minnətdarlığımı bildirim: Allah səni mənə çox görməsin Anarım…
«Uzaq yaşıl ada» kitabına Ön sözdən:. 1999
Anarın son kitabının - üstü yaşıl rus meşələri ilə işlənmiş dörd rus şairindən çevirmələr kitabının arxa səhifəsindəki portreti mənim rəsm sənətinə münasibətimi bir qədər də dərinləşdirdi… Portret Anar barədə yazılanlardan və deyilənlərdən qat-qat çox və daha dəqiq şeylər deyir…
Portretdə,bir vaxtlar bu dünyadan küsərək çevrilib harasa uzaqlara -- reallığın, maddiliyin olmadığı dünyaya üz tutan ağrılı,tənha bir şair təsvir edilib… Bu dünyadan bir vaxtlar imtina edərək kənara çəkilən bu şairin sonradan bura tamam ayrı bir şəkildə --sayıq düşüncəli ictimai xadim,məsələlərdən soyuq beyinlə nəticələr çıxarmağı bacaran 576
uzaqgörən bir siyasətçi kimi geriyə qayıtması,istər-istəməz bu qərib şairin əbədi itkisinə ürəkgöynədən bir ağrı,izaholunmaz,dərin bir hüzn yaradır… AFAQ MƏSUD. Duyğular imperiyası. «525-ci qəzet» 14 mart 2000 Çıxıb getdim uzaqlara Nə etmədim,nə yapmadım… Mənə: qayıt,qayıt -dedin. Qayıtdım,səni tapmadım. ANAR illərin, günlərin birində
Çox keçmədi ki, salonun o biri başında Anarla Vaqif Səmədoğlu göründü, İstanbula - Turk yazarlarının qurultayına oradan da dəvət aldığımız Berlin Ədəbiyyat evinin tədbirlərində iştirak etmək üçün Almaniyaya uçmalıydıq. Anarla Vaqif yanaşı addımlayırdılar.Arada mənə elə gəldi ki,onlar ayaqlarını qəsdən ya özlərindən asılı olmadan eyni ritmdə,eyni növbədə atırlar.Hər ikisinin əlində nəhəng dəri çemodan var idi. Yaxınlaşıb salamlaşdılar,Anar hal-əhval tutdu,əyləşib çay sifariş elədi.Vaqif isə dinmirdi.Anarın böyründə dinməz söyləməz elə oturmuşdu,edə bil hələ də əlində ağır çemodan vardı…Vaqif bütün səfəri vurnuxurdu. Nə işgüzar türk yazarlarını görürdü,nə Kölnün əzəmətli kilsəsini,nə də Reyn çayını.Bakıya dönən gecə isə : -Bakıya getmək istəmirəm -- deyə təyyarədə lap böyürümdə pıçıldadı. Yenə ağır dəri çemodan əlində idi. Üzü də elə idi,elə bil qorxutmuşdular onu,elə bil qolları da bağlı idi,qollarını burub arxadan möhkəm-möhkəm bağlamışdılar.Ağır dəri çemodanı boğazından asıb Bakıya - edama aparırdılar.Vaqifi kim edam edəcəkdi?Onda ürəyim sıxıla-sıxıla onun aeroportun binasından uzaqlaşmağına baxa-baxa fikirləşdim. Sonra evə qayıdanda bütün yol boyu Vaqifi xilas yolları barədə fikirləşdim.Vaqifi kimdən və nədən xilas eləmək lazım idi? Anardan,yoxsa işgüzar türk yazarlarından?Bəlkə Bakı şəhərinin
Yüklə 2,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|