87
səhv etmədi. Lənət olsun əhdini pozana!.. deyərək acı duzu şirin
suya qatır və talibə içirdir. Su qabı əldən ələ keçərək mərasimdə
iştirak edən bütün ərənlər tərəfindən bir qurtum içilir. Sonunda
mürşid də bu sudan bir qurtum içərək,
Əssalam ey hazırun! deyə
qışqıraraq,
indi bu kişi təslim oldu və ərənlər yoluna niyyət etdi,
hüzurunuzda suya və duza and verdi ki, bu yoda üz
döndərməyəcək (23).
Bu mərasim prosedurdan sonra kişi mürid
sifəti ilə təriqətə qəbul olunaraq, əziyyətli müridlik yolunu
keçməlidir.
Bəhs etdiyimiz dövrdə yaşayıb-yaratmış Azərbaycanın şair
və mütəfəkkirləri öz əsərlərində təriqət məsələlərinə toxunmuş,
müxtəlif fikirlər söyləmişlər. Nəsimi özünün „Gördün ki, bəhri
məani nə qəsdi-can eylər“ rədifli qəzəlində təriqət yolunun haqq
yolu olduğundan bəhs edərək yazırdı:
Təriqət
ər dilər isən həqiqətə başla,
Həqqə könül vericək eşq ona nişan eylər (43, 204).
Nizami Gəncəvi sufi təriqət əhlinin ezoterikliyinə işarə
edərək yazırdı:
Batinlərini tərbiyələndirən
şimşək sürətli təriqət əhli
Gördüklərindən yan keçərlər
Ərşin yanına qədər başları ucalanlar
Topu öz daxillərindəki meydanda udurlar (44, 173).
Sufilik yekcins, vahid təlim olmadığı üçün onun vahid pred-
metindən və dərk etmə üsullarından da danışmaq olmur, ona görə
də sufiliyi öyrənərkən tədqiqatçılar onları iki qola ayırırlar -
mötədillərə və ifratçılara.
Mötədil sufiliyin yaradıcısı, əsasən Cuneydi və onun ardıcıl-
ları olub, şəriət - təriqət - həqiqət təlimini yaratdılar (bəzi sufilər
insanın mənəvi cəhətdən saflaşaraq, kamilləşərək (əl-insan əl-
kamil) Allaha qovuşmasının dörd mərhələdən - şəriət - təriqət -
mərifət - həqiqətdən ibarət olduğunu bildirirlər). Onlar ifrat, nəza-
89
daha da dəqiqləşdirdi (45, 57). İbn Ərəbiyə görə haqqı haqda,
haqq gözü ilə görənlər haqqı bilənlərdir. Haqqı haqdan və haqq
gözü ilə görməyib nəfsinin gözü ilə axirətdə görməyi arzulayanlar
cahildir. Sufilərə görə bir ilahi nur parçası olan insan qopub gəl-
diyi bütövə dönməyə can atır. Ancaq bədənlə nəfs insanı ilahi nu-
runa qovuşmağa qoymayan əsas element kimi ortaya çıxır. İlahi
nur Tanrı gözəlliyini bədəndə əks elətdirir. İrfan əhli bu gözəlliyi
görüb duyur. İnsanı bilmək, onun ilahi gözəlliyini görmək Mütləq
Varlığı bilməklə adekvatlaşır. Tanrı gözəlliyini özündə əks etdi-
rən insanın bədəni maddi varlıq olduğu üçün maddi nemətlərə
doğru can atır. Nəfs bu canatımın önündə durur, çünki nəfsin də
mənbəyi maddidir. Nəfs insanı dünyanı sevməyə, ona bağlanma-
ğa sövq edir. Sufi təliminin əsasını məhz nəfslə mübarizə təşkil
edir, bu mübarizə cihadı Əkbər adlandırılıb, bütün vəhdəti-vücu-
dun fəlsəfi sistemini təşkil edir. Şəriət bu mübarizənin rasional
yolunu - yəni ibadət, oruc, namaz qılmaq, həcc ziyarətinə getmək
və s. görür. Allahdan başqa heç bir vücud tanımayan sufilər isə
hər şeyin Mütləq Varlığa münasibətdə əzəli və əbədi yoxluğunu
yalnız irrasional yolla (hal, təcrübə, kəşf, eşq) dərk etməyə ça-
lışırlar. Kamil insan irrasional yolla gedəndir (45, 64).
Vəhdət-əl vücud təlimi mahiyyəti etibarilə bir panteist təlimi
olub, Allahla təbiəti eyniləşdirirdi. “Onlar hər nəsnədə ruh gör-
dükləri üçün hər şeyə hörmət edirdilər. Ona görə də düracaqları
yeri öpürdülər, namazdan sonrada həmin yeri öpürdlər, yəni ayaq
basdıqları yeri incitdikləri üçün üzr istəyirdilər. Yemək yeyəndə
qaşığı, çəngəli də beləçə öpürdülər» (20, 76).
Sufi inaclarına görə, insan Allaha qovuşmaq üçün Vəhdət-əl
vücud məqamına yüksəlmək üçün bir neçə məqamdan, kamilləş-
mə mərhələsindən təkmilləşə - təkmilləşə keçməlidir. Bu barədə
Zümrüd Quluzadə yazır: “Sufi mərifət yolu ilə dinə zidd çıxma-
dan sirr elan edilmiş Yaradan və yaradılışın mahiyyətini anlama
məqamına yaxınlaşır. Bu mürəkkəb yol nəfsi əmmarədən (pis
nəfslərdən); şər, kibr, zülm, riya, tamahkarlıq, qarınqululuq, zina
və sair bu kimi keyfiyyətlərdən tövbəni nəzərdə tutur. Bir sıra cə-
rəyanlarda əxlaqi-mənəvi kamilləşmə intellekt (zəka)
kamilliyi ilə