1 Ramiz Dəniz
Yüklə 2,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
423 - Sergey Vladimiroviç, onların həyasızlığı nəinki mənə, hətta bütün qəsəbə sakinlərinə bəllidir. - Söhbət bizim yardım etdiyimiz ermənilərdən gedirsə, onlar elə bil öz evləri kimi oradan çıxmağı özlərinə böyük dərd hesab edirlər. – deyə Yelizaveta atasının yanında dayanaraq, narazı halda dilləndi. - Qızım, elə iş ondadır ki, onlar həmin evi özünkü hesab edirlər. – deyə fikirli halda olan pedaqoq qeyri-müəyən tərzdə dilləndi və üzünü kapitana tutub, ciddi halda sözünə davam etdi. – Eduardın ilk dəfə mənim qapıma necə gəlməsi, gözlərimin önünə gəlir. Sanki o, dünyanın ən məzlum və yazıq adamı idi. Məhz o, səbəbdən mən həmin alçaq adamın sözlərinə inanıb onun üçün torpaq ayırıb ev tikdirdim. İndi isə Eduard deyir ki, həmin evi o, öz puluna tikibdir və sonradan guya qaldığı torpağın da pulunu mənə ödəyibdir. Ən azı iki il dalbadal mən onları ərzaq və geyimlə təchiz etmiş və xəstələndikləri anlarda müalicə olunmaları üçün əlmdən gələni etmişəm. Ac qalmasınlar deyə, onların hər bir üzvünü işlə təmin etmişəm. - Ata, sənin dediklərini anlamadım? – deyə qız çaşqınlıq içərisində soruşdu. - Yelizaveta Sergeyevna, atanızın illər boyu hörmət etdiyi həmin Muradyanlar ailəsi, sizin tərəfdən onların
424 hüquqlarının tapdalanması ilə şikayət ərizəsi yazıblar. Onlar bildirirlər ki, on səkkiz il bundan əvvəl atanızdan iki sot torpaq almış və orada tikilən evin də pulunu ödəyiblər. Rusiya Federasiyasının vətəndaşları olmadıqlarına görə onlar rəsmi qeydiyyata düşə bilməyiblər. Hazırda isə Eduard Muradyan evi tərk edəcəyi halda, sizin atanızdan təzminat tələb edir. Nə vaxt 120 min dollar ödənilsə, onda onlar da yaşadıqları evin açarlarını sizə təhvil verəcəklər. Əks təqdirdə onlar hüquqlarının kobud şəkildə pozulmasına görə əvvəlcə Rusiyanın Baş prokuror- luğuna, ondan sonra isə Avropa Şurasına müraciət qəbul edəcəklər. Düşüncələr içərisində olan ev sahibi hələlik qəti fikir bildirmək iqtidarında deyildi. Onun demək olar ki, dil-ağzı qurumuşdu. Səbrini saxlaya bilməyən qız isə dəhşətə gələrək, qəzəbli halda dedi: - Bu ki, absuddur. Onların həyasızlığı heç bir əndazəyə girmir. Kapitan Alekseyev, atam onlardan evi tərk etməyi tələb edəndən sonra, həmin naşükürlər belə bir iyrənc addıma əl atıblar. - Ermənilərin hansı hoqqalardan çıxması hamıya bəlli olduqları bir vaxt, siz onlara sığınacaq verdiniz. – deyə kapitan narazılığını gizlədə bilmədi. – Muradyanlar elə şikayət ərizəsi yazıblar ki, onları və sizin ailənizi yaxından
425 tanımayanlar, ərizədə yazılanları həqiqət olduğunu zənn edərlər. Hər yerdə özlərini məzlum göstərən həmin ailə belə bir şayiə buraxıblar ki, guya siz onları on ildən çox kira- yədə saxlamış və daim şantaj edərək, qızlarının namusuna təcavüz etmisiniz. - İndi mən başa düşdüm ki, ermənilərin üçün ülvi hisslər, istiqanlıq meyarları mövcud deyil. – deyə başını təəssüf hissi ilə tərpədən pedaqoq məyus halda dilləndi. – Axı, ermənilərə necə hörmət etməlisən ki, son anda onlar həmin hörməti qansınlar. Mən demək olar ki, onları səfalətdən qurtardım. Onların yerinə kim olsaydı bəlkə də mənim və ailəmin başına dönərdi. Uşaqlarım ac olanda belə mən evimə gətirdiyim çörəyi onlarla bölüşdürürdüm. - Sergey Vladimiroviç, buna baxmayaraq mən sahə müvəkkili kimi Muradyanların şikayət ərizəsinə baxmalı- yam. – deyə daxilində vicdan əzabı çəkən kapitan sıxıla- sıxıla dilləndi. - Onda belə çıxır ki, sən təcrübəli polis əməkdaşı həmin vərəqdə yazılanlara inanırsan? – deyə ev sahibi başını çəpəki tutaraq həmsöhbətinə sualedici nəzər saldı. - Əlbəttə ki, yox! Sadəcə olaraq həmin ərizəyə reaksiya bildirilməlidir, ona görə ki, Sankt-Peterburqda fəaliyyət
426 göstərən erməni diasporasının nümayəndəsi bura gəlibdir və sizinlə görüşmək niyyətindədir. - Bu nə biabırçılıqdır? – deyə pedaqoq daha da vəcdə gəldi və əsəbidən əl-qolu titrəməyə başladı. – Onlar nə haqla mənim qapıma gəliblər? Lakin buna baxmayaraq mənim ermənilərin mövqeyini müdafiə edən səlahiyyətli nümayəndəsinə iradlarımı bildirmək üçün yaxşı zəmin yaranıbdır. Bu sözlərdən sonra kapitan eybəcər sifətli, ortayaşlı, kök kişini içəri dəvət edib, onu Mesrop Məlikyan kimi ev sahibinə təqdim etdi. Sergey ilk öncə onu dinləməyi qərara aldı ki, sonradan asudə şəkildə ürəyindəki sözləri boşalt- mağa imkan tapsın. Diaspora nümayəndəsi süfrə arxasına keçən kimi heç kimdən icazə almadan, kəsilmiş tort dili- mini yeyə-yeyə sözə başladı: - Mən təəssüf edirəm ki, sizinlə Eduard Muradyanın arasında belə bir xoşagəlməz ixtilaf baş veribdir. Hörmətli pedaqoq, insan taleyi daim problemlər əhatəsində olur və illər boyu həmin problemlərin həll olunması üçün böyük bir fiziki və əqli enerji sərf olunur. Lakin siz yaxşı bilirsiniz ki, bizim millət əsrlər boyu türklər tərəfindən fiziki məhrumiy- yətlərə məruz qalıbdır və nakam taleyimizi sağalmaz yara- lar basıbdır. Bildiyiniz kimi Eduardın keçdiyi keşməkeşli Yüklə 2,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|