149
məntəqələri ölü bir məkana çevirilmişdi. Evlərin nə qapısı,
pəncərəsi, nə də
damı, tavanı vardı, divarlar isə yarıya qədər
uçulmuşdu.
Hava qaralana yaxın onlar Xankəndinə çatdılar və heç
kiminlə əlaqə yaratmadan bir başa “Qarabağ” mehmanxana-
sına yollandılar. Rusiyadan gələn konfrans iştirakçısı üçün
əvvəlcədən həmin mehmanxananın ikinci mərtəbəsində iki
nəfərlik yer ayrılmışdı.
Ertəsi günü şəhərəin mərkəzi mədəniyyət mərkəzində
qondarma “1915-ci il soyqırımı” ilə bağlı ictimai-siyasi tədbir
keçirilməyə başladı. Həm Ermənistandan, Qarabağdan,
Rusiyadan, Fransadan, həm də Yaxın Şərqdən və digər
ölkələrdən ermənipərəst alimlər, tarixçilər, ictimai və siyasi
xadimlər həmin tədbirdə iştirak edirdi. Məruzə ilə çıxış edən,
əsasən erməni milliyyətindən olan iştirakçılar, nəinki Osmanlı
Türkiyənin, hətta indiki Türk hakimiyyətini, Türk və digər
türkdilli millətlərin ünvanına sivil insanlara yaraşmayan
tərzdə kəskin ifadələr söyləyir və hətta təhqirdən, hədə-qorxu
gəlməkdən belə çəkinmədilər. Dünya ictimaiyyətinin yekdil-
liklə, həmin hadisələrə dair siyasi qiymət vermədiyinə görə
bunu, ermənilərin hüquqlarının tapdalanması kimi qələmə
verdilər. Sergey fikir verdi ki, burada özlərini ziyalı kimi
təqdim edən adamlar radikal səpkidə çıxışlar edir və elmi
dəlilləri həvəssiz şıkildə ortaya qoyurlar. Həmin tədbir anım
mərasimindən çox, şouya bənzəyirdi. İş elə gətirdi ki, onun
çıxış etməsinə vaxt qalmadı.
150
Qondarma “Dağlıq Qarabağ hakimiyyəti” həmin mərkəzin
yeməkxanasında, tədbir iştirakçılarına Azərbaycan mətbəxin-
dən ibarət ziyafət təşkil etdi və orada da türk dünyası haqsız
olaraq təhqir edilməyə başladı.
Hər şey başa çatandan sonra Sergey bikef və narazı halda
oradan uzaqlaşdı. Onun fiikirincə, belə bir tədbirlər sivil
adamların arasında, humanist xarakterli, kamil düşüncəli
ziyalıların yanında, demokratik quruluşlu dövlətlərin qarşısın-
da heç zaman ermənilərə başucalığı gətirməyəcək.
Robertin etiraz etməsinə baxmayaraq, əvvəlcədən planlaş-
dırıldığı kimi Sergey Eduardın böyüyüb-başa çatdığı Xoca-
vəndin Qaradağlı kəndinə yollanmağı qərara almışdı.
Artıq
ermənilərin səmimiliyinə şübhə ilə yanaşan rus ziyalısı başa
düşmək istəyirdi ki, həqiqətdə burada nələr baş verir və
Eduardın doğulduğu ocaq barəsində söylədiyi faktlar nə
dərəcədə düzdür? Ən əsas o, qaçqın düşən həmin ailənin
vaxtilə yaşadıqları evin hansı vəziyyətdə olduğunu öz gözləri
ilə görmək istəyirdi.
Yuxarıda qeyd edildiyi kimi Eduardın bacısı guya doğma
ocağından qovulmuş və başqa bir kənddə sığınacaq tapmışdı.
Həqiqətdə isə həmin kənddə Eduardın bacısı yox, Robertin
anası qalıb yaşayırdı. Çünki müharibə gedən zaman Qaradağlı
erməni quldurları tərəfindən işğal olunanda, həmin yaşayış
məskəni döyüş əməliyyatlarından xeyli kənarda qalmışdı.
151
XIV fəsil. Qaradağlı kəndində müəyyən
sirlərin açılması
Çıxılmaz vəziyyətdə qalan Robert qonaqla birlikdə əmisi-
nin doğma kəndinə yollandı. Bunun üçün o, ən qısa marşrut
olan, meşəlik və dağlıq-meşəlikdən keçən Xankəndi-Xoca-
vənd yolundan istifadə etməli oldu.
Buranın təbiəti Sankt-Peterburqdan gələn pedaqoqu heyran
qoydu. Yaşıl meşəli dağlar, gül-çiçəklə örtülmüş düzənliklər,
meyvə bağları, üzüm tağları, şəffaf sulu soyuq bulaqlar,
dağlardan enən irili-xırdalı çaylar Sergeyi məftun etmişdi.
Ona tanış gələn xoş təravətli mənzərə işğalçıların gəlişindən
sonra viran edilsə də, həmin panoram hələ də öz gözəlliyini
itirməmişdi.
Qaradağlıya çatanda Sergey təəccübünü gizlətmədi. Ziyalı-
nı təəccübləndirən hal o idi ki, bu kənd cəbhə xəttindən xeyli
aralıda, erməni kəndlərinin əhatəsində idi. Deməli, Eduardın
azərbaycanlılar tərəfindən olan təhlükəni bəhanə gətirərək, bu
kəndi tərk etməsi tamamilə əsassız sayılırdı. Nizaminin
dediklərinın bir çoxu öz təsdiqini tapırdı.
Onlar ilk olaraq qohumlarını yad etmək üçün qəbristanlığa
getdilər. Albert oğlu Arturun, Vazgen isə atası Aşotun
yanında dəfn olunmuşdular. Robert dəqiq bilirdi ki, Albertdən
başqa o biri üç qohum dəfn olunan zaman onların məzarı
mərmər plitələrlə bəzədilmişdi. İndi isə həmin plitələrdən heç
Dostları ilə paylaş: |