143
Robert Sergeyi İrəvanda qarşılayıb onu mədəniyyət
saraylarının birində keçirilən tədbirə apardı.
Başqa millətin tarixini oğurlamqda, öz mədəniyyətini
qədimiləşdirmək üçün qonşuların mədəniyyətini özününküləş-
dirməkdə, kulinariyanı, musiqi alətlərini, folklor sənətini
mənimsəməkdə mahir usta olan yalançı alimlərin dünya türk-
lərinə qarşı ağızdolu çıxışları gurultulu alqışlarla qarşılanırdı.
Bir sözlə, özləri deyib özləri də eşidirdilər. Çıxış etmək üçün
Sergeyə söz verilmədi, ona görə ki, o, həmin tədbirə gecik-
mişdi. Lakin elmlər namizədi belə bir laqeyd münasibətdən
incimədi.
Hava qaralan zaman tədbir başa çatdı və Robert onu şəhər
kənarındakı, özünə məxsus olan, lakin heç kimin yaşamadığı
evə apardı. Şəhərin mərkəzinə yaxın bir neçə küçəni
çıxmaqla, qalan küçə və prospektlərdə zülmət qaranlıq hökm
sürürdü. Sanki burada heç kim yaşamırdı.
Əvvəlcədən planlaşdırıldığı kimi səhər tezdən onlar Xan-
kəndidə keçiriləcək yığıncaqda iştirak etmək üçün Qarabağa
yola düşdülər.
İrəvanda insanı qeyri-adiliyi ilə təəccübləndirən, heyrəndi-
rən gəzməli yerlər demək olar ki, yox idi. Məhz bu səbəbdən
Robert qonaqla birlikdə şəhər gəzintisinə çıxmaq istəmədi.
Lakin Sergey ona bildirdi ki, avtovağzala gedəndə onun
tanıdığı küçə və prospektlərindən keçsin. Xarici qonaqların
gəzdikləri küçə və meydanlar, inzibati binalar müəyyən qədər
abadlaşmışdı. Restoran və kafelər zallarında boş yerlər çoxluq
144
təşkil edirdi. Bu ondan xəbər verirdi ki, orada təşkil olunan
servisdən əlavə şəhərə gələn qonaqların sayı həddindən artıq
azdır. Hər şeyə diqqət yetirən Sergey fikir verir ki, şəhərdə
olan ermənilərin əksəriyyəti qanı qaralmış, sifəti büzülmüş,
həyatdan narazı haldadır və əcnəbi adam görəndə, xüsusən də
rus və iranlılarla üz-üzə gələndə nifrət dolu baxışlarını həmin
adama yönəldirdilər. Halbuki blokada şəraitində olan
ermənilərə indiki məqamda İran ilə Rusiya mümkün olan
bütün köməklikləri göstərirdi.
Bələdçi funksiyasını yerinə yetirən Robert bunu onunla
izah edirdi ki, guya camaat illər boyu blokada şəraitində
yaşadığından, günü-güzaranı yaxşı olan gəlmə əcnəbilərə
həsəd aparırdı. Həqiqətdə isə ermənilər həsəd yox, paxıllıq
edir, bəlkə də nifrət hissi bəsləyirdilər. Bir sözlə, rus ziyalısı
yerli əhalinin mimikasını nəzərdən keçirəndən sonra belə
qənaətə gəldi ki, ermənilər heç də Qafqazın başqa millətləri
kimi qonaqpərvər deyil, kənardan gələnləri isə arzuolunmaz
şəxslər kimi süzürdülər.
Robert özü Stavropolun Pyatiqorsk şəhərində yaşayırdı və
ildə iki dəfə anasını görmək üçün o, Qarabağa gedərdi. Ona
görə də İrəvanın avtovağzalında bir neçə taksi sürücüləri onu
yaxından tanıyırdılar. Bərbad vəziyyətdə olan “Jiquli” markalı
maşın Qarabağa getmək üçün öz razılığını bildirdi.
Sergey vaxtilə Qarabağda olmuş və dəqiq bilirdi ki, həmin
diyar Ermənistan sərhədindən xeyli kənarda yerləşir və ora
getmək üçün dağ yollarını qət etməliydilər. Lakin o, həmin
145
diyara məhz Azərbaycandan, Bakı-Ağdam marşrutu ilə
getmişdi.
Tutduqları maşın onları Qarabağın istənilən nöqtəsinə
aparıb çıxarsaydı, onda bu sensassiya sayılardı. Qarabağa
daxil olmaq üçün Gorus-Laçın yolundan istifadə etmək lazım
idi.
Hər şeyi diqqətlə nəzərdən keçirən Sergey görür ki, bu ölkə
hərtərəfli olaraq yəni, bütün sahələrdə geridə qalıbdır. Küçə
və yollar, yaşayış qəsəbələri bərbad vəziyyətdədir. Əhali
səfalət içərisində yaşayırdı. SSRİ dövründən qalma bütün
zavod və fabriklər xammal olmadığından iflic vəziyyətinə
düşmüş, bütün avadanlıqlar tikinti materialları ilə birlikdə
İrana və ya Gürcüstana satılmışdı. Sovet istehsalı olan sərnişin
və minik avtomobillərini yollarda görən rus ziyalısı təəccübü-
nü gizlətmir və bu ölkənin nə dərəcədə geridə qaldığını ifadə
etməyə də çəkinmir, hətta Ermənistanı iqtisadi geriliyinə görə
Qırğızıstan və Tacikistanla müqayisə edirdi. Ən dəhşətlisi isə
yaxın gələcəkdə inkişafın baş verməyəcəyini görən əhali nicat
tapmaq üçün ölkəni tərk etmək məcburiyyətində qalırdı.
Sergeyin fikirincə, son 25 ildə İrəvanda cüzi dəyişikliklər
baş vermişdi. Həmin dəyişikliklər əsasən, rus sözlərinin fars
və fransız sözlərilə əvəz olunmasından, bəzi yerlərdə iri super
marketlərin açılmasından, hündür olmayan mehmanxanaların
və inzibati binaların tikilməsindən ibarət idi. Şəhərin
mərkəzindən əlavə demək olar ki, heç bir yerdə abadlıq işləri
aparılmır, asfalt döşənmir, işıq sistemi yenilənmir, ümumiy-
Dostları ilə paylaş: |