əsrlərdə bu siyasi mərkəz artıq yox idi. Bu məsələyə III fəsildə
aydınlıq gətirəcəyik.
Dastan barədə akademik Teymur Bünyadovun maraqlı qeydi
vardır. O, yazır: «Xanlardan keçib sağa səmt aldıq. Bizi çayın
kənarı ilə qatarlaşıb dağın döşünə dırmaşan Topal Həsənli şenliyi
və dünyanı yola salan məğrur çinarlar qarşıladı. İndi kənd əhalisi
qaçqınlar, köçkünlərdir. Qəribəlik də o oldu ki, onlar mənə
Kərəmin qəbrinin şenliyin yuxarı başında olduğunu dedilər.
Gülümsədim, qulaqlarıma inanmadım və «Kərəm hara, bura
hara: Kərəmin qəbri vətəndən iraqlarda İraq torpağındadır»-
dedim.
Gülüşdülər, «siz danışdığınız əfsanədi, nağıldı, dastandan
aldığınız təəssüratdır. Biz dediklərimiz həqiqətdir, doğrudur».
Çaş-baş qaldım, inandım da, inanmadım da.
Seyrək meşəliyin ətəliyində, yarğanlığın qaşında bir çeşmə
qaynayır, nakam sevgililərə yas saxlayır. Suyu süd kimi ağ, sərin,
axarı güclü. Bura nə qəbrə oxşayır, nə qəbirstanlığa. Uzunsov sal
qayaların düzümü qəribə görünür, nəzərləri cəlb edir. Lakin bu
yastı qayaların altında Kərəmin qəbri uyuyur, ruhu yaşayır. Yarı
həqiqət, yarı əfsanə. Di gəl, heyrət içində qalma. Deməli,
dastandan dastan yaranar, həqiqətdən əfsanə. Bir həqiqət hasil
olur ki, bu yerlər Kərəmin güzəranı, seyrəngahı, səcdəgahıdır.
Əsli həsrəti ilə bu yerlərdə tilsimlənib, sehrli, sirli aləmdə alışıb-
yanıb. Güman ki, sevgi dağı da bu yerlərdi, folklorçuların və
etnoqrafların əlbir axtarışları «Əsli-Kərəm» dastanı ilə bağlı çox
şey aşkarlayar, çox mətləblərin sirrini açar, agah edər. Axtaran,
tapar deyiblər…».
Maraqlıdır ki, bir çox aşıqlar da bu fikri təsdiq edirlər. Doğrudan
da araşdırılası faktdır. Çünki Kərəmin məzarını bir çox Türkiyə
alimləri Qeysəriyyədə, yandığı yeri isə Qeysəriyyənin Sivas
qapısı deyilən ərazidə göstərirlər. Ancaq hal-hazırda bu yerdə
Kərəmin qəbri yoxdur. Bunu türkiyəli alimlərdən M.Sadıq da
təsdiq edir: «A.Rəmzi Akyürəkin söylədiyinə görə, Kərəmin
yandığı yer Qeysəriyyənin Sivas qapısında, bulağın yanında, indi
ev olan, ancaq əvvəllər xarabalıq olan bir yerdir. Qəbri isə
Seyyid Burhan Muhakkik-
i Tirmizi türbəsinin şərqində, Qasım
Paşa qəbirstanlığının ortasında yanaşı iki prizma formasında olan
qəbir daşları imiş. Xalq şairləri bu qəbirlərin üstünə gəlib saz
çalarmışlar. Qeysəriyyəyə gedib A.R.Akyürəkin bəhs etdiyi
məzarlığı tapsaq da, Kərəmin qəbrini tapa bilmədik».
Fikrimizcə, Kərəm Gəncə xanının oğlu olduğu üçün onun harada
yanmağından asılı olmayaraq, gətirilib öz ana vətənində dəfn
olunmağı daha ağlabatandır.
Bu dastan haqda tədqiqatçılarımızdan prof. Qara Namazovun
mülahizələri də maraq doğurur. Müəllif dastanın XII-XIII
əsrlərdə yarandığını qeyd edir və yazır: «Əsli-Kərəm» dastanı
yarandığı vaxtdan ideya-bədii mündəricəsini dəyişmədən hər
dövrün sərt güzəranına dözə-dözə Çin səddindən ta Balkan
ölkələrinə qədər yayılmışdır.
Dastanın ayrı-ayrı epizodlarında, xüsusən şer hissəsində «Dədə-
Qorqud» dastanlarında olan motiv və elementlərə də rast gəlirik.
Dədə-Qorqud boylarında Qanturalın Trabzona gedib Təkurun
sınaqlarından çıxdıqdan sonra qızı Selcan xatunu alıb gətirməsi,
Kərəmin də kafir qızı dalınca düşüb sınaqlardan qalib çıxması
(ancaq axırda keşiş hiyləyə əl atır) demək olar ki, eyni
motivlərdir.
Dastanda dini təəssübkeşlik başlıca rol oynasa da əslində,
Gəncənin əldən-ələ keçməsi (XII-XIII əsrlərdə) nəticəsində
dürlü-
dürlü dinlərin, təriqətlərin, əski inamların bir-birilə
rəqabəti, birinin digəri üzərində hökmranlıq iddiası və ya bir-
birini sıxışdırması həm inzibati, həm də ailə məişət ixtilafı
törədirdi. Qara Məlik dastana görə Ziyad xanın xəzinədarıdır. O,
eyni zamanda həm də keşişdir.
Aydındır ki, ruhanilik vəzifəsi ilə xəzinədarlıq bir araya sığa
bilməz. Dastanda Əslinin adı Məryəmdir. Bu ad da xristianlığın
anası kimi rəmzi səciyyə daşıyır. Deməli, keşiş də dini təmsil
edən rəmzi adlardır. Əsli sözü isə Asiyanın ilkin əsl sakinləri
olan qədim Az tayfasının adı ilə səsləşir.
Qara Məliyə milliyyətcə erməni demək də konkret olaraq doğru
olmazdı. Çünki onun mənşəcə erməni olmasına dair nə tarixi
qaynaq, nə də dastanın ilkin variantlarında bir iz, əlamət vardır.
Hətta Qara Məliyin özü Əslini qaçırdığı ölkələrdə belə erməni
soykökü ilə rastlaşmır...
Professor Q.Namazov başqa bir məqaləsində «Əsli-Kərəm»
dastanı ilə «Kitabi-Dədə Qorqud» və Dədə Kərəm ilə Dədə
Qorqud arasında oxşar paralelliklər axtarmış və «Əsli-Kərəm»
dastanının da etnik mənşəyinin qədim alban dövrü ilə bağlı
olması nəticəsinə gəlmişdir. O, bu barədə yazır: «Öncə xatırladaq
ki, əlimizdə olan qaynaqlarda ulularımıza hörmət və ehtiram
əlaməti olaraq işlənən, söy-kökümüzü özündə ehtiva edən
«Dədə» sözü ilkin olaraq Qorqud Ataya nəsib olmuş, Dədə
Qorquddan sonra bu adı Kərəm qazanmışdır. Dədə Qorqud
keçmişdən xəbər verən, «qaibdən dürlü» xəbərlər söyləyən,
haqdan könlünə ilham edən imam fövqünə ucalmışdır. Dədə
Kərəm isə imam fövqünə ucalmasa da, Qorqud Atanın qaibdən
xəbər vermək, gizli mətləbləri oxumaq və haqq vergisi
xüsusiyyətlərini özündə yaşatmışdır.
Bəllidir ki, Dədə Qorqud boyları müxtəlif zaman kəsimlərində
yaransa da, boyların bir çoxu islamın şərqdə geniş yayıldığı
Dostları ilə paylaş: |