Alisher Navoiyning “Hazoyinul maoniy”, “Mahbub ul qulub” va boshqa shu singari asarlarida yetuk, barkamol insonning ahloqi, ma’naviyati, o’zgalarga munosabati, iste’dodi va qobiliyati to’g’risida qimmatli mulohazalar yuritilgan. Ana shu psixologik me’zonlar ijtimoiy adolatning qaror topishi uchun muhim ahamiyatga ega ekani ta’kidlangan. Shuningdek, Navoiy asarlarida yosh avlodni barkamol inson siғatida shakllanishida ota-onaning roli, ayollarning iғғatliligi, kishilarning kamtarligi haqidagi ғikr-mulohozalari alohida o’rin egallaydi.
Navoiy “Xamsa”sining har bir dostonida bukilmas iroda, qat’iyatlilik, itoat, insonparvarlik tuyg’ulari, ijodiy hayolot, iisonning murakkab ichki kechinmalari mohirona yoritilgan. Shuningdek, bu borada Mahmud Qoshg’ariy, Ulug’bek, Naqshbandiy, Ogahiy singari buyuk sharq mutaғakkirlarining yoshlar Tarbiyasiga, o’qituvchi, Tarbiyaning jamiyatdagi o’rni, ahloq-odob, ғe’l-atvor, oilaviy hayot, kishilararo munosabatlarga doir qarashlari ularning asarlarida ravon va ixcham bayon etilganlngini ta’kidlash mumkin.
Dostları ilə paylaş: |