14-mavzu: amaliy ekonometrik modellar

Makroiqtisodiy ekonometrik modellarning turlari va ularni iqtisodiy tahlilda qo‘llanilishi

Makroiqtisodiy jarayonlar butun milliy iqtisodiyotning barcha tarmoqlarini qamrab oladi. Makroiqtisodiy jarayonlar asosan uchta katta jarayonlarni o‘rganadi va tushuntirib beradi. Bular:

1. Ishsizlik.
2. Inflyatsiya.
3. Iqtisodiy o‘sish.
Ishchsizlik - bu mamlakat miqyosida faol, mehnatga yaroqli aholining ish bilan band bo‘lmasligi tushuniladi.
Inflyatsiya - mamlakat miqyosida umumiy baholarning o‘sishini ko‘rsatadi.
Iqtisodiy o‘sish - mamlakat aholisiga yalpi ichki mahsulotning yildan-yilga ko‘proq ishlab chiqarilishi tushuniladi.
Ushbu uchta ko‘rsatkich makroiqtisodiy muammolar hisoblanadi. Iqtisodiyotning beqaror rivojlanishi tufayli yuqoridagi muammolar vujudga keladi. Ushbu muammolarni hal qilishning bir necha usullari mavjud.
Ushbu muammolar turli xil sharoitlar, davlat olib borayotgan iqtisodiy siyosati, fiskal va monetar siyosat orqali vujudga kelishi mumkin.
Milliy iqtisod darajasida shakllantiriladigan kengaytirilgan takror ishlab chiqarish modeli o‘sish sur’ati va proporsiyalarni aniqlash uchun xizmat qiladi. Iqtisodiy o‘sishning bir sektorli va ikki sektorli modellarini ko‘rib chiqish mumkin. Bunday modellarni yaratish uchun quyidagi belgilar qabul qilinadi.
X (t) - bir yilda ishlab chiqarilgan milliy daromad;
Y (t) - noishlab chiqarish sohasidagi asosiy fondlarning o‘sishiga ketgan harajatlar hamda qo‘shiladigan milliy daromadning iste’mol qilinadigan qismi;
J (t) - asosiy ishlab chiqarish fondlarining o‘sishiga kapital qo‘yilmalar;
S (t) - sof ishlab chiqarishga kapital qo‘yilmalar me’yori (hissasi).
Bunday iqtisodiy mazmunga binoan quyidagi ifodani yozish mumkin:
X(t)=Y(t)+J(t)
Jamg‘arma me’yori esa

formula bo‘yicha aniqlanadi.
Jamg‘arma me’yorini miqdori bilan iqtisodiy o‘sish sur’ati o‘rtasida uzviy aloqa mavjud. Bu bog‘liqlikni ifodalash uchun V(t) parametri belgilanadi. U milliy daromadning joriy o‘sishi bilan asosiy ishlab chiqarish fondlariga (ya’ni, sarflangan kapital samarasining darajasi) sof kaptal qo‘yilmalar yig‘indisi o‘rtasidagi nisbati harakterlaydi:


bo‘lganligi uchun

ega bo‘lamiz.
Binobarin, milliy daromadning o‘sish sur’ati sarflangan kapital samarasining jamg‘arma iqtisodiy o‘sish shaklini ifodalaydi. Agar jamg‘arma me’yori va kapital qo‘yilma bilan ta’minlanganlik iqtisodiy o‘sish va oshish (kamayish) ning mustaqil parametrlari bo‘lsa, jamg‘arish me’yori boshqa teng sharoitlarda milliy daromad o‘sish sur’atlarining proporsional ortishi (kamayishi) bilan birga kechadi. Sarflangan kapital samaradorligini doimiylik darajasini qabul qilib, Harrod-Domarning iqtisodiy o‘sish modeliga ega bo‘lamiz.

Bunda K(t) iqtisodiyotdagi asosiy ishlab chiqarish fondlarining hajmini belgilaydi. q fondlarning samaradorlik koeffitsiyentidir q=X/K. Bu modelda «kechiqish» yo‘q bo‘lganda, iqtisodiy o‘sishning uzoq muddatli sur’ati tenglamasini chiqarish mumkin:

Iqtisodiy o‘sishning nazariy modelida yangi ishlab chiqarish quvvatlarini ko‘rish va o‘zlashtirish ma’lum vaqtni (lagni), ya’ni L va K o‘rtasidagi vaqt lagi mavjud) olishi fakti abstraklashtiradi.
Pirovard xilma-xil nisbatdan differensial tenglama orqali uzluksiz yozish shakliga o‘tamiz.
Bunda mehnat unumdorligining o‘sish sur’ati

va uning fond bilan ta’minlanganligini

bog‘lovchi o‘zaro nisbatga asoslanamiz; bu yerda L(t) ijtimoiy ishlab chiqarishda band bo‘lgan ishchilar sonini ifodalaydi. Demak,
.
Rejali iqtisodiyot sharoitida ish bilan band bo‘lganlar o‘sish sur’atining L/L=n qandaydir barqaror ekzogen shakllantiruvchi mavjud deb taxmin qilish mumkin.
Iqtisodiy o‘sishning bir sektorli makroiqtisodiy modeli («Solou modeli») quyidagicha yoziladi:

.
Rasman yuqorida keltirilgan model iqtisodiy rivojlanishning statsionar trayektoriyasini beradi. Bunda daromadning o‘sishi jamg‘arish me’yoriga bog‘liq bo‘lmaydi. Jumladan, (F chiziqli funksiyasi uchun) biz quyidagini olamiz:
.
Shunga ko‘ra statsionar trayektoriyadagi o‘sish sur’ati jamg‘arish me’yorining darajasidan qat’iy nazar ish bilan bandlikni o‘sishi hamda  va  parametrlari (texnik taraqqiyot sur’ati) bilan aniqlanadi.