A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 2,48 Mb. Pdf görüntüsü
|
404 orda oxuyur. O gün gəlib tələbələrə deyib ki, kürreyi-ərzdə hələ Kəbirlinskidən bezdarnı artist anadan gəlməyib. Uşaq da pərt olur tay-tuşunun yanında, dost var, düşmən var. –Qələt eləyir, Siyavuş, deyərəm ona. –Hə.
–Bir də Cavad... Bir məsələ də var. —Nə məsələ, a kişi, denən görək, sən də lap məni avara elədin. –Vallah sənə ərkim çatır, ayrı kimə deyim axı... Bilirsən, mən elə şeyə fikir verən deyiləm, amma beş dost olanda, beş də düşmən gözü var. Bir yandan da arvad məni piləyir. —Uzatma, Kəbirlinski, sən atovun goru, keç mətləbə görək... —Mətləb deyəndə, yəni bu il mənim altmış illiyim tamam olur. İndi mən nə Ərəblinskiyəm, nə Abbas Mirzə, amma daha, azdan-çoxdan yenə bizim də xidmətimiz olub... Deyirəm, bəlkə zvaniyadan-zaddan... Mən elə şeyin düşkünü deyiləm, özün bilirsən, amma, görürsən dünənki uşaqlar gəlib olub əməkdar artist, yox, mən bir şey demirəm, halal xoşları olsun, amma indi biz də özümüzə görə, azdan–çoxdan neçə ildir külüng vururuq. Bir balaca... –Bilirsən, Kəbirlinski, açığı, zvaniya məsələsi bir az çətindir, amma Siyavuşla danışaram, mestkomdan bir qramota– zad alaram səninçün. Di bağışla, lap gecikdim... –Sağ ol, çox sağ ol, ömrün uzun olsun, — deyə Feyzulla öz– özünə danışa-danışa evinə sarı addımladı. Cavadın maşını çoxdan gözdən itmişdi. Feyzulla avtomat-telefon budkasına girib karamel fabrikinə zəng elədi. Karamel fabrikində dramatik dərnəyin rəhbəri idi. –Uşaqlara de ki, 7-də yox, 8-də yığışsınlar. 9-a on beş dəqiqə işləmiş. Evlərinə gəldi. Köhnə evdə ikinci mərtəbədə yaşayırdılar. Həyət balaca, dar və qaranlıq idi. Həyətdə daima daman krantın altındakı daş suyun təsirindən qurbağa çəni kimi sürüşkən və yaşılımtıl olmuşdu. Həyətdə krantdan başqa qapısı qıfıllı
405 ayaqyolu, iri zibil yeşiyi və ərzaq mağazasının boşalmış karton qutuları vardı. İkinci və üçüncü mərtəbələrə dəmir pilləkən qalxırdı. Pillələrə ayağını möhkəm basanda adama elə gəlirdi ki, bütöv bir zirehli ordu addımlayır. İkinci və üçüncü mərtəbələrin şüşəbəndləri həyətə baxırdı. Feyzullagilin bir otağı və bu otağın qarşısında kiçik bir dəhliz kimiləri vardı. Bu dəhliz həm də mətbəxi əvəz edirdi — bura iki gözlü balaca bir pilətə qoymuşdular. Dəhlizin o biri tərəfi pərdəylə ayrılmışdı, pərdənin dalında açılıb—bükülən çarpayı qoyulmuşdu. Eldar burda yatırdı. Eldar çarpayısının yanındakı divara iki kitab rəfi vurmuşdu. Rəflərə — teatra və kinoya aid kitablar, teatr və kinojurnalları düzülmüşdü. Rəflərin qarşısındakı divara Eldar başdan-başa şəkil yapışdırmışdı — kinoulduzlarının, əsasən aktrisaların — "Film" və "Ekran" Polşa jurnallarından kəsilmiş şəkilləri. Çarpayının yanında yerdə maqnitofon və çoxlu lent yazısı qoyulmuşdu — bura Eldarın 4 kvadratmetrlik aləmi, başkicəlləndirən xülyalar və mətbəx qoxusuyla dolu dünyası idi.
Otaq ala-qaranlıq idi. Yeganə pəncərədən düşən işıq nisbətən böyük otağa — iyirmi kvadratmetrlik otağa azlıq edirdi. Otaqda iki çarpayı, tünd mixəyi rəngli iri, zəhmli kamod, masa və dörd stul vardı. Kamodun üstünə küləbətinli süfrəcik salınmışdı. Çarpayıların üstünə hansı gözəlisə qaçırdan iki çaparın şəkli çəkilmiş pluş örtük atılmışdı. Kamodun üstündəki güləbətinli süfrəcikdən biri də stolun üstünə çəpəki çəkilmişdi (kleyonkanın üzərindən). Pəncərə pərdələri də televizor ekranını örtmüş ağ parça da həmin cür güləbətin naxışlı idi. Kiçik ekranlı "Luç" televizoru küncə qoyulmuşdu. Çarpayının yanındakı zivənin üstünə bozumtul örtük çəkilmişdi. Çox yeri süzülmüş palazın aralarından qırmızı şirəli taxta döşəmə görünürdü. Divarda zərli çərçivələrdə güzgü və foto şəkillər asılmışdı. Feyzullanın arvadı Həcərin cavanlıq şəkilləri, Eldarın şəkilləri. Bu şəkillər
406 kiçik idi. Ortada isə başqa bir kişinin iri şəkli asılmışdı. Bu kişi — Feyzullanın mərhum bacanağı Həcərin bacısı Qəmərin əri akademik İsgəndər Muradəliyev idi. İsgəndər və Qəmər neçə il bundan qabaq avtomobil qəzasında həlak olmuşdu. Feyzulla içəri girəndə Həcər dəhliz–mətbəxdə qonşu Anaxanımla söhbət edirdi. Otaqdan və dəhlizdən qarışıq bir iy gəlirdi. Nəmişlik, rütubət, bulanıq qab-qacaq, semişka yağı, bir də paltar sabunu iyi.
Anaxanım Feyzullanı görüb: –Hər vaxtınız xeyir, — dedi, — sonra Həcərə tərəf döndü, —yaxşı bacı, mən getdim. Feyzulla otağa daxil oldu, pencəyini çıxarıb səliqəylə stulun başına keçirtdi, dəhlizə qayıdıb ləyənin üstündə əl–üzünü yudu. –Bəs heç bozbaşın iyi burnuma dəymir, —deyə zarafatla Həcərə müraciət etdi. Həcər dinmədi. Feyzulla cavab almağa tamamilə ümidini itirmişdi ki, Həcər birdən açıldı: –Bozbaş! Yox bir cücəplov. Ət alıb gətirmişdin, bozbaş istəyirsən? Kolbasadan bişirəcəyəm bozbaşı? –Daha dava niyə eləyirsən. Mən elə bildim ət almısan. –Görəsən hansı pula? Heç bilirsən neçəyədi ət bazarda? Sənin gətirdiyin pulnan gündə ət almaq olar? Odey dünənki dolmadan qalıb, qızdır ye. –Neynək, dolma daha yaxşı. O, mətbəxə keçib dünənki, daha doğrusu srağagün bişmiş dolmanı odun üstünə qoydu. Bir az sükutdan sonra Həcər yenə başladı: –Bozbaş! Könlünə bozbaş düşüb, —o heç cür sakit ola bilmirdi. —Adam ayağını yorğanına görə uzadar. Yerə soxum boyunu, bu da adını kişi qoyub. Loğma Feyzullanın boğazında qaldı: –Ay arvad, nə düşmüsən üstümə, qoymazsan bir parça zəhirimarımızı yeyək.
Yüklə 2,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|