A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 2,48 Mb. Pdf görüntüsü
|
280 Bu plan martın 26-sı gecə saat birin yarısına qədər müvəffəqiyyətlə icra olunmaqda idi. Mazanı maşından atıb cinayətkarlar Şəkiyə çatmağa tələsirdilər. Təbii ki, Kürdəmirdə onların heç qohumu-filanı yox idi. Məmməd hələ çox təcrübəsiz surücü idi. Cinayətkarlığı da "ilk işi" idi. Bəlkə bu səbəbdən, bəlkə də ona görə ki, o "Moskviç"in əl sükanları ilə idarə olunmaq xüsusiyyətlərini hələ yaxşı mənimsəməmişdi. Qorxu, həyəcan, tutduqları işin vahiməsi düşündüklərindən güclü oldu. Bir yandan da həmin o bədnam "daz" təkərlər. Hər halda bu səbəblərin hansındansa ya da elə hamısının nəticəsində hadisə yerindən otuz kilometr uzaqlaşmamış, Padar kəndinin yaxınlığında onlar qəzaya uğradılar. Saatda yüz kilometrlə gedən maşın üç dəfə aşaraq 30 metr kənara atıldı. Mat qalınasıdır, amma həqiqətdir: cinayətkarlar yalnız yüngülcə zədələnərək maşından sağ- salamat çıxdılar. Əhməd plaşını və çamadanını götürdü, amma şərfi yadından çıxdı maşında qaldı. Şərfi bir də Həmzəyevin çertyoju. Kim bilir nə səbəbdən, nə yolla bu çertyoj onda idi, amma hər halda cinayətin tez açılması və canilərin tapılmasında maşında unudulub qalmış bu kağız parçasının son dərəcə böyük əhəmiyyəti oldu. Oğlanlar çölə tərəf getdilər. Gecəni təpənin dalında keçirtdilər. Səhər tezdən yola düzəldilər. Yolda yaxşıca yeyib içdilər. 80 manat xərcləyərək gəlib Şəkiyə çıxdılar. Pulların qalanını Əbdülrəhimov yarıya böldü. Əlbəttə əzilib tanınmaz olmuş maşını söküb hissə-hissə satmaq barədə daha söz ola bilməzdi. Odur ki, canilər üçün bu əməliyyatın yeganə maddi faydası dörd yüz manat pul oldu – hərəsinə iki yuz.
Ancaq o gecə hadisələr başqa bir istiqamətdə də cərəyan edirdi və həmin işin ən qəribə, maraqlı cəhəti də elə budur: məsələ ondadır ki, Mazan Əliyev diri qalmışdı. Bəli, bəli, möcüzə baş vermişdi. Davada dönə-dönə yaralar almış, sol 281 qıçını itirmiş, arıq, bədəncə zəif, 51 yaşlı Mazana 23 yaşlı, fiziki cəhətdən güclü cani fin bıçağı ilə on iki zərbə vurur, onun taqətsiz bədənini tam sürətlə gedən maşından yola tullayırlar, o isə ölmür, ağır–ağır qalxır, yol kənarındakı arxdan ovuclarına su alıb üzünə çəkir və şosenin kənarında dayanıb keçən maşınları saxlamağa cəhd edir. İki maşın ötüb gedir – sürücülər onu görmür. Mazan Əliyevin başı hərlənir, gözləri qaralır, barmaqlarını hulqumunun yanına çəkir – ordan bıçağın ucu çıxıb – Mazana elə gəlir ki, mismarın ucudur. Bıçağın dəstəyi isə gicgahındadır. Mazan bu dəstəkdən yapışır, amma dözülməz ağrıya tab gətirə bilməyib dərhal buraxır. Ağzında dilini tərpədə bilmir, ağzı qanla dolub. Ancaq o hələ tam dərk edə bilmir ki, bütün bunlar – hülqumun yanındakı "mismar ucu", gicgahdakı dəstək, ağızdakı qan, ağrı, əziyyət – hamısı vahid bir əşyayla – soyuq silahla, fin bıçağı ilə əlaqələnir. O bıçaqla ki, dəstəyinin ucu – cüyür ayağındandır. QAZ-51 markalı maşın Mazanı faraları ilə işıqlandırdı və dayandı. Bu maşında "Şirvanneftin" fəhlələri gecə növbəsindən qayıdırdılar. Sürücüyə və sərnişinlərə elə gəldi ki, vahiməli yuxu görürlər. Qanına qəltan olmuş adamın alnında, gicgahında buynuz vardı – sarı tüklü ucu qara sümük dırnaqlı – tək buynuz! Mazanı qan aparırdı, amma o güclə dilini tərpədərək yolu göstərdi: –İki şəkili balası maşınımı qaçırtdılar, qovaq çataq onlara. Sürücü: –Əşi sən öz halına qal – dedi. – Səni bu saat təcili yardım məntəqəsinə çatdırmaq lazımdır. İyirmi dəqiqədən sonra Mazan Əliyevi Qazıməmmədli şəhərinin təcili yardım məntəqəsinə çatdırdılar. Bıçağı heç cür çıxartmaq olmurdu. Gecə gözətçisi bərk–bərk Mazanın çiyinlərindən yapışdı, cavan həkim kətilin üstünə çıxdı və var gücü ilə bıçağın dəstəyindən tutub dartdı. Bıçaq çıxan an Mazan Əliyev hadisələr başlanandan bəri ilk dəfə olaraq
282 huşunu itirdi və yalnız üç gündən sonra özünə gəldi.
Məhkəmə – tibbi ekspertizanın rəyi belədir: "1.Vətəndaş M.H.Əliyevin boyun, baş nahiyəsi, bel və sol əlinə çoxlu deşici–kəsici yaralar vurulmuşdur... Təsvir olunan xəsarətlər; uzun müddətdə ümumi iş qabiliyyətinin üç də birdən artıq dərəcədə itirilməsinə səbəb olduğuna görə ağır bədən zədələri hesab olunmalıdırlar. 2.Birinci maddədə təsvir olunan xəsarətlər edilən zaman həyat üçün təhlükəli olmamışlar. Ona görə ki, şokla, qan itirilməsi ilə müşayiət olunmamışlar, yaralar bədənə dərin işləməmişlər". Sonralar, məhkəmə iclasında çıxış edərkən Azərbaycan SSR Səhiyyə Nazirliyinin baş məhkəmə-tibbi eksperti professor Ə.Atakişiyev izah etdi ki, on iki bıçaq yarası Mazan Əliyevə ağır xəsarət yetiribsə də (zahirən bu xəsarətin nəticəsi belə təzahür edir: Mazan boynunu döndərə bilmir, dönəndə bütün bədəni ilə dönür, baş ağrısını azaltmaq üçün daima gickahını ovxalayır) və bu xəsarət çox ciddi sayılmalıdırsa da, xoşbəxtlikdən, bu yaraların heç biri vacib həyat mərkəzlərini zədələməmişdir. Adama möcüzə kimi görünür, amma hətta gicgaha endirilmiş on ikinci zərbənin belə yönü bir qədər başqa olsaydı, bıçaq sümüyü dağıdardı və ani ölümün qarşısını almaq olmazdı. Görünür maşının alçaq damı daha sərrast zərbə vurmağa mane olub. Və bir də – bu artıq tibbi ekspertin fikri deyil, həyatın paradoksudur – bıçağın pərçim olması, dartılıb çıxmaması Mazanı daha pis aqibətdən xilas edib: axı gözlərini qan tutmuş, öz amansızlıqlarından məst olmuş canilər, qızışıb yeni-yeni zərbələr vura bilərdilər. Ümumiyyətlə bu əhvalatın paradoksları çoxdur. Məmməd Əhmədovun təqsirini – heç bir bəraəti olmayan təqsiri bir qədər azaltmağa çalışan vəkil, bəlkə də peşəsindən doğan məcburiyyət səbəbinə, belə bir fikir dedi ki, Məmmədin Mazan Yüklə 2,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|