A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 2,48 Mb. Pdf görüntüsü
|
427 göründü. Çənəsindəki iri xalın üstündən qızılı tüklər uzanırdı. Məcid: –Privet Kəbirlinski, — deməyiylə Eldarın ona şillə çəkməsi bir anda oldu. Aydın dəhlizin o başından özünü atıb Eldarı qucaqladı, kənara dartdı... Axşam Eldarla Aydın "Drujba"da kiçik stolun arxasında oturmuşdular. Masanın üstündə balıq kababı, göyərti, araq şüşəsi və qrafin vardı. Şüşədəki arağı içib qurtarmışdıdar. Əlavə sifariş verdikləri üç yüz qram hələlik qrafinin içində idi. Musiqiçilər ritmik rəqs havası çalırdılar, oynayanlar da vardı. Xüsusilə bir oğlanla bir qız heç aradan çıxmaq bilmirdilər. Onlar müasir dəbdə bir-birindən aralı rəqs edir, hərə müstəqil surətdə öz rəqs hərəkətlərini icra edirdi: yalnız baxışlarıyla bir-birinə bağlanırdılar. Eldar içib nəşələnmişdi, kefi bir az durulmuşdu. Elə bil o həmişəki qaraqabaq, qaşqabaqlı oğlan deyildi. Elə hey danışır, danışırdı. —Aydın, — deyirdi, — sən elə bilirsən mən o Məcid qurumsağı xub əzişdirə bilmərəm. Vallah qol-qabırğasını sındırıb şil-küt elərəm onu. Amma eləmirəm, niyə, çünki o saat gedəcək şikayətə, məni qovacaqlar işdən. Mən bu işdən gedə bilmərəm, Aydın. Gərək iki il də işləyəm. İki ildən sonra... Aydın: —İki ildən sonra nə olacaq ki? — deyə soruşdu. Eldar başını süfrədən qaldırıb dalğın-dalğın uzaqlara baxdı, üzünə xəyalpərvər bir ifadə çökdü, siqareti sümürüb tüstüsünü həlqə-həlqə havaya buraxdı. –O, o... iki ildən sonra burdan diplomu alıb gedirəm Moskvaya, vısşi rejissorski kurslara. –Necə düşəcəksən ora? –Niyə düşmürəm. Cibimdə diplom desən diplom, pul desən pul.
–Orda pul keçmir. O bizdədi pulnan ali məktəbə girmək. 428 –Asta ye, boğazında qalar, soruşub öyrənmişəm, lap yaxşı keçir. İntəhası bizdə nəqd puldur, orda podarka-filan, gərək lazım olan adamları qonaq eləyəsən. Orda komissiyada cavan qızlar-arvadlar çoxdu, bir-ikisinin başını tovlayacam, işim gedəcək yağ kimi. –Ay zalım, deynən bazlığa gedirəm də. Eldar:
–Yox, — deyə bərkdən qışqırdı. Elə bərkdən qışqırdı ki, ətraf stollar arxasında oturmuş adamlar çönüb onlara baxdılar. Eldar sərxoş bir inadla dönə-dönə bərkdən təkrar etdi, — yox, çanımçün yox, Aydıncanı yox, anamın ölmüşünə yox. Ancaq kurslara düşənəcən. Düşdüm, qurtardı, daha nə qız, nə içki, nə gəzmək, nə filan. Gecə-gündüz oxuyacam, Aydın, yuxu yatmayacam, çörəksiz, susuz qalacam, amma oxuyub hər şeyi öyrənəcəm. Ondan sonra gələcəm bura — o, qrafindən qədəhə araq tökdü, iri bir qurtum aldı, — pıf zəhirmar, — deyə üz- gözünü turşutdu, çörəkdən bir tikə götürdü, — gələcəm bura... hə, onda baxarıq. Tamaşa onda olacaq. — Aydının düz gözlərini içinə baxdı. — Siyavuşu neyləyəcəm, Aydın, əgər bilsən? Aydın:
–Mən nə bilim, — dedi. —Siyavuşu götürəcəm özümə müavin. –Yəni ministr–zad olacaqsan? –Hələ bilmirəm. Amma hər halda bir böyük vəzifə tutacam. Siyavuşu da götürəcəm özümə müavin. –Birdən istəmədi sənə müavin olmaq? Eldar bir an susdu. Görünür, xəyallarında bu variantı düşünməmişdi. Nəhayət: –Niyə istəmir? — dedi, — nə qədər istəsə maaş təyin eləyərəm. Lap öz maaşımdan da artıq. Amma gərək mənim müavinim olsun, mütləq. Zəngi basıb çağıracam yanıma. Girib içəri güləcək. Amma mən gülməyəcəm. "Gülməli nə var, yoldaş Siyavuş, — deyəcəm. Bəlkə deyəsiz biz də gülək. Yox,
429 deyəcək, Eldar, elə-belə. Eldar yox, yoldaş Ələsgərov — deyəcəm. Evinə qonaq gələndə Eldar deyərsiz, bura idarədir, burda mən yoldaş Ələsgərovam. Özü də zəhmət çəkin, işə vaxtında gəlin. Bu gün on beş dəqiqə gecikmisiniz". Aydın:
—Fantansan, —dedi, — Siyavuşun bağrı çatdar. Eldar məmnun halda gülümsündü. —Bəs nə bilmisən, — dedi. — Cavadı bilirsən neyləyəcəm? –Onu da müavin eləyəcəksən? –Yoox. Onu qoyacağam qalsın səhnədə, oynasın. Amma hər müzakirədə durub deyəcəm ki, Cavad yoldaş yenə primitiv obraz yaradır, yenə rolunun öhdəsindən gələ bilmir, Məcid... –Hə, hə, Eldar, mən ölüm, — deyə Aydın ləzzətlə əlini əlinə sürtdü, — Məcidi neyləyəçəksən? –Məcidi redaktorluqdan çıxardıb eləyəcəm artist, özü də ancaq bircə rolda çıxış eləsin —çaqqal rolunda. Yenidən rəqs musiqisi başlandı. Yenə bayaqkı oğlanla qız ortaya çıxdılar. Amma indi aram rəqs çalınırdı, onlar qucaqlaşıb oynayırdılar. Qız oğlanın köksünə qısılmışdı, başını onun çiyninə qoymuşdu. Oğlan qızın saçlarını oxşayırdı. Aydın acıq həsəd hissiylə onlara baxırdı. Eldar: –Gəl içək, sənin sağlığına, — dedi. İçdilər. Eldar:
–Gör hələ səninçin nələr eləyəcəm, — dedi. Aydın:
–Yaxşı, bəs özün nə olacaqsan axı? — dedi. –Özüm sənətkar olacam, Aydın, böyük sənətkar, o vazifə- zad müvəqqəti şeylərdi, əsas isə mən fikrimi verəcəm rejissorluğa və aktyorluğa. Həm rejissor, həm aktyor. Öz teatrım olacaq e, məsələn, necə demirlər Tovstonoqov teatrı, ya nə bilim Oxlopkovun teatrı, bax mənim də elə teatrım olacaq. Aydın:
430 –Maşın da ki, sama saboy, —dedi. –Əlbəttə, maşınım da olacaq. Özüm də sürəcəm, şoferim də olacaq. Hər dəfə premyera günü maşını göndərəcəm Rənagilə, on dənə də bilet özünə, ərinə, anası, atası, podruqaları, kimi istəsə gətirsin. Aydın: –İçək sənin sağlığına, —dedi. –İçək. Mən bilirəm Aydın, sən elə bilirsən mən piyanam, amma özüm ölüm, zərrə qədər piyan deyiləm, bax, nə qədər içirəm tutmur məni, bilirəm, sən ürəyində inanmırsan mənə, bəlkə gülürsən, amma özüm ölüm, hamısı olacaq bunların, ad da, maşın da, kalan pul da. –Bilirsən, Eldar, inanıram, hamısı olacaq. Amma çox gec olacaq e... Yaşımız ötəcək. Kaş onlar hamısı bax indi, bu saat olaydı, bu yaşımızda. Musiqiçilər yavaş-yavaş alətlərini yığışdırırdılar. Adam seyrəlmişdi. İşıqların bir qismi keçirilmişdi. Dəniz tərəfdən əsən külək pərdələri yellədirdi.
Həcər: –Lül–piyan gəlib, — dedi. –Harda içib, kimnən? –Mən nə bilim, — sükutdan sonra əlavə etdi, — yazıq dərdindən içir də. Cavandır, geyinib-gəzmək istəyir. Gördüyü nədir, sənin sir-sifətin. Feyzulla qaranlıqda Həcərin çarpayısına tərəf çevrildi. –Bilirsən, Həcər, — dedi, — mən çox fikirləşirəm. Düz deyirsən, o mənə görə xəcalətli niyə olsun. Niyə düzünü açıb deməyək. Deməyək ki, bala, sən də balaca kişinin oğlu deyilsən. Sənin atan da beş kişinin biri idi. Qaranlıqda Həcərin üzünün ifadəsini görmədi. Ancaq onun əllərini öz ağzında hiss elədi. Həcər ovcuyla bərk–bərk onun ağzını yumub: –Sus, sus, görüm, — deyə pıçıldadı. Yüklə 2,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|