A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 2,48 Mb. Pdf görüntüsü
|
435 I — hissə Dantenin həyat və yaradıcılığı haqqında məruzə. II — hissə Böyük konsert". Gecənin tarixi də əllə yazılmışdı — mayın 11-i, yəni bu gün. Məcid: –Səliqəli geyin ha, Feyzulla, — dedi, — üst-başıva fikir ver, hökumət-zad olacaq. Feyzulla dili-dodağı əsə-əsə: –Çox sağ ol, bala, — dedi, — çox sağ ol, — ayrı söz deyə bilmədi. Qəhərlənmişdi. Evinin pilləkənlərini quş kimi çıxdı. Amma içəri girəndə özünü tox tutdu, təmkinlə danışdı: –Arvad, hazırlaş, — dedi. — Bu axşam Dantenin yubileyinə gedirik. –Hara? –Dantenin yubileyinə. Heç bilirsən Dante kimdir? Böyük İtaliya şairidir. Özü də yeddi yüz il bundan əvvəl yaşayıb. Həcər:
–Bıy, mənim orda nə işim var? — dedi. –Bəs demirdin məni teatra, konsertə apar. Teatr, konsert bunun yanında nədir ki? Yubiley bilirsən nə olan şeydir? Təntənə, bayram. Doklad da olacaq, konsert də. Hələm–mələm adama bilet vermirlər. –Bəs sənə nə əcəb veriblər, gün hayandan çıxıb. –Bizə də bir gün düşər də. Altmış ildir külüng çalıram, saç- saqqal ağartmışam. Özü də adımı da yazıblar e... Məxsusidir. Di yaxşı, hazırlaş, mənim də qara kostyumumu ütlə. Feyzulla arvadıyla nə isə təzə bir tonda, yeni bir intonasiya ilə, göstəriş, əmr ədasında danışırdı və qəribədir ki, arvad da bu tonu etirazsız qəbul edir, ərinin dediklərinə əməl edirdi. Qara kostyumu sandıqdan çıxartdı, çırpdı, üstünə su səpdi, səliqəylə ütülədi, şalvarın bükümü taxta kimi dümdüz oldu. Yaş əskiylə Feyzullanın qara çəkmələrini də sildi, parlatdı. Yeddiyə hazır oldular. Həcər arada vaxt tapıb bir Anaxanımgilə də baş çəkdi, təzə xəbərdən agah elədi onu, dedi
436 ki, İtaliyadan şair gəlib, biz də onun gecəsinə gedirik, Bakıda say-seçmə adamları çağırıblar. Feyzullaya məxsusi dəvətnamə göndəriblər. Bu bahar axşamı Bakının küçələri adamla dolu idi. Cavan oğlanlar, qızlar qol-qola gəzirdilər. Feyzulla da Həcərin qoluna girmişdi. Həcər qara gülməxmər paltarını geymiş, çiyninə ağ ipək örpəyini salmışdı. Ayağında dikdaban qara lak çəkmə vardı. Neçə illərdən bəri ilk dəfə idi ki, belə qol-qola küçəyə çıxmışdılar, neçə illərdən bəri ilk dəfə idi ki, deyişmir, dalaşmırdılar, Həcər də deyinmirdi, gülümsünürdü. Feyzulla: –Belə görünür, bizim teatrdan bircə mənə veriblər, — deyirdi. — Uşaqlardan heç biri bir şey demədi. Alsaydılar, o saat deyərdilər. Səkkizə beş dəqiqə qalmış Akademiyanın qabağına çatdılar. Qapını itələyib içəri girdilər. Qəribədir ki, qaranlıq idi, adam da gözə dəymirdi. Geniş mərmər pilləkənlərə tərəf addımladılar, birdən səs eşidib dayandılar. Kimsə boğuq bir səslə oxuyurdu, səsi binanı başına almışdı:
Paytona mindir mani.
Feyzulla baxıb oxuyanı gördü. Qarovulçuydu. Qarovulçu da onları gördü. Oxumağına ara verib onlara yanaşdı: –Kimi istəyirsiz, ara? — dedi. Feyzulla bayaqdan bəri ovcunda hazır tutduğu dəvətnaməni təmkinlə qarovulçuya uzatdı. Qarovulçu dəvətnaməyə etina etmədən: –Bu nadir? — dedi. Feyzulla: –Yubiley də, — dedi, qarovulçunun gözünü döydüyünü görüb əlavə etdi, — bəs yubiley burda deyil? Dantenin yubileyi... Qarovulçu patron kimi açıldı: 437 –Ha da, gündə birinin yubileyidir. Bir gün Davıdovun, sabah Mamedovun, onunçün dükanda spiçka tapılmır da... dünən əldən almışam. Beş korobka... on beş kopeyka. Feyzulla və Həcər maddım-maddım qarovulçuya baxırdılar. Qarovulçu doyunca deyinib ürəyini boşaltdı. Sonra onlara tərəf döndü: –Yox, qardaş, — dedi. — Bu gün burda yubiley-zad yoxdur. Səhv eləmisiz. Yəqin ayrı gündür. Feyzulla: –Axı burda mayın 11-i yazılıb, — dedi. Qarovulçu özündən çıxdı. –Kişi, nə istəyirsən, nə qaribə adamsan, dedim yoxdur, vassalam. Burda heç kəs yoxdur, hamı gedib evinə, iş qurtarıb. Siz də çıxın gedin evinizə. Pilləkənlərdən addım səsi eşidildi. Yuxarıdan eynəkln bir oğlan düşürdü. –Nədir, Aristakes dayı, —deyə qarovulçuya müraciət etdi. Aristakes əyilib aliminium çaynikdən bankasına çay tökür, zumzümə edirdi. Başını qaldırıb: –Nə bilim, deyir yubileyə gəlmişik, deyirəm burda yubiley– zad yoxdur, elə manimla spor eləyir. Cavan oğlan Feyzullagilə yaxınlaşıb salam verdi, dəvətnaməni alıb baxdı, güldü: –Əmi, kimsə sizinlə zarafat edib, — dedi, — bu yubiley bir həftə bundan qabaq oldu. Feyzulla: –Axı..., –dedi və udqundu, — burda yazıblar 11 may. Oğlan: –Kimsə əlnən yalandan yazıb. Kimsə zarafat eləyib, — dedi və xudahafizləşib getdi.
Paytona mindir mani.
Qarovulçu yenə bir ağız oxudu, səsi boş binada hamamdakı 438 kimi yayıldı. Feyzullayla Həcər küçəyə çıxdılar. Feyzulla gözünü qaldırıb Həcərə baxa bilmirdi. Bilirdi ki, Həcər bu saat açılacaq: yerə soxum sənin fərsiz boyunu, mən də deyirəm axı... Kimdir səni adam yerinə qoyan? Amma Həcər də dinmirdi. Beləcə lal–dinməz addımlayaraq metro stansiyasına çatdılar. Həcər: –Metro, —dedi. Feyzulla boğuq səslə: –Hə, —dedi. Çırtma vursaydılar ona, qan damardı. Həcər Feyzullanın çoxdan yadırğadığı yumşaq və həlim səslə: –Gəlsənə metroya gedək, gəzək, ay Feyzulla, — dedi. Feyzulla: –İstəyirsən gedək, — dedi, sonra xəbər aldı, — heç metroya minmisən? Həcər ani sükutdan sonra: –Yox, —dedi, — hələ minməmişəm. Təbəssümə bənzər bir şey Feyzullanın dodaqlarına qondu. –Bah, onda kef çəkəcəksən, — dedi, — bir özgə aləmdir. Beş qəpikləri yarığa atdı. –Keç.
Həcər keçdi. Feyzulla: –Beş qəpik atmasaydım keçə bilməzdin, — dedi, —o saat adamın qıçından vurur. –Sən nə danışırsan. –Bəli, bəli, görürsən, bu da yeriyən pilləkən. Həcər: –Bıy, ay Feyzulla, bu nə qiyamət şeydir, — dedi. Feyzulla arvadının təəccübündən daha da həvəslənir, təcrübəli bələdçi kimi metronun müxtəlif möcüzələrini Həcərə göstərir, danışır, izahat verirdi.
Yüklə 2,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|