590
–Məncə yox.
–Bəs belə bir hal necə: sizə elə gəlirmi ki, düşüncələriniz,
fikirləriniz özünüzünkü deyil, sanki kiminsə başqasınındır,
amma nə yollasa sizin beyninizə doldurulub. Və ya başqa bir
şey: guya sizin bütün fikirlərinizi kənardan oxuyurlar, bütün
düşüncələrinizi uzaqdan-uzağa bilirlər. Belə bir hiss
keçirməmisiniz ki?
Tələbə boğuq səslə:
–Sizcə mən xəstəyəm? — deyə xəbər aldı.
–Yox canım, yox, əsla. Yorğunluq, gərginlik, stress,
vəssalam. Başqa heç bir şey yoxdur. İki-üç seans, ayrı heç nə
lazım deyil. Elə dərhal başlaya bilərik. Deyir, bu günün işini
sabaha qoyma. Ancaq gərək məni bağışlayasınız. Qısa bir
müddətə sizi tək buraxacam. Mən rejimlə yaşayıram və adətən
bu saatlarda duş qəbul edirəm. Siz oturun, məni gözləyin, xahiş
edirəm. Mən bu saatca duş qəbul edib gəlirəm. Qəzetlərə,
jurnallara baxın, iki-üç dəqiqədən sonra gəlim, söhbətimizi
davam edək.
Psixiatr stolunun siyirtməsindən nə isə götürüb otaqdan
çıxdı. Tələbə hamam tərəfdən su səsi və psixiatrın şən fit
çalmasını eşidirdi.
Tələbə qəribə, haçalanmış bir duyğu keçirirdi, bir yandan
qanı qaralmışdı: görünür, doğrudan da müəyyən psixi xəstəliyə
tutulmuşdu və bu xəstəlik də həkimin ona dediyindən ciddi idi.
Əlbəttə, həkim onu sakit eləməyə çalışırdı, həm də axı həkim
onun keçirdiyi, məhz elə bu gün keçirdiyi qəribə halların
hamısını bilmirdi. Amma digər tərəfdən tələbə bir qədər sakit
olmuşdu hətta... onun dünyada ən çox sevmədiyi şey — qeyri-
müəyyənlik və izahsızlıq idi. İndi hər şey belə dəqiq elmi
anlayışlarla izah olunarkən o bütün maneələri dəf edə bilərdi. O
bu barədə açıq şüurla düşünə bilirdi, deməli, şüurun özü
sağlam idi. O, yarım şüşə konyak içmişdisə də bütün bu işlər
haqqında ayıq beyinlə düşünürdü və eyni zamanda yenə də
fikrinə qara bir şübhə gəlirdi: bəlkə bütün bunlar çox qəliz bir
downloaded from KitabYurdu.org
591
iblis oyunudur və həmin oyunda yalnız qarı deyil, onun bu
həkim oğlu da (doğrudanmı, qarının oğludur bu adam?) iştirak
edir və məqsəd — həqiqətdə də onun şüurunu pozmaqdır.
Onlar bu məqsədə çatmaq üçün müxtəlif vasitələrdən və
yollardan istifadə edirlər. Əgər belədirsə, onda...
Xeyli vaxt keçdi. Təlaşlı fikirlərdənmi, içkinin təsirindənmi,
yorğunluq və gərginlikdənmi, ya elə bunların hamısından —
tələbə qəribə bir vəziyyətə —yarıoyaq, yarıyuxulu vəziyyətə
düşdü, xumarlandı, gözü açıq–açıq mürgülədi. Amma sonra
yuxunu gözündən qaçırtdı və ona elə gəldi ki, bir neçə dəqiqə
yox, azı iki saat keçib. Hamamdan psixiatrın şux fitləri və su
şırıltısı eşidilirdi. Tələbə bir az da gözlədi. Yenə də qeyri–
müəyyən, bir gözü ayıq, bir gözü yuxulu halda durub hamamın
qapısına yanaşdı; indi qapı yarıaçıq idi, su şırıltısı kəsilmişdi,
amma psixiatr əvvəlki kimi fit çalırdı. Taləbə yavaşcadan
qapını döydü.
Psixiatr:
–Geyinmişəm, başımı darayıram, — deyə cavab verdi və
yenə fit çaldı.
Tələbə otağa qayıtdı.
Yenə xeyli vaxt keçdi. Hamamdan fit səsləri eşidilirdi.
Tələbə durdu, otaqdan çıxdı; indi hamamın qapısı taybatay açıq
idi. Tələbə içəri baxdı. Hamamın içində, kətilin üstündə balaca
maqnitofon vardı və fit səsləri oradan gəlirdi. Tələbə mat qaldı:
–Hardasız? —deyə əsəbi çığırdı. Mətbəxə cumdu, tualetə
baxdı, otağa qayıtdı, çarpayının altına əyildi, şkafı açdı,
yenidən mətbəxə qaçdı, buz dolabını açdı. Heç harda
psixiatrdan əsər-əlamət yox idi. Tələbə yenidən otağa girdi,
pəncərəyə yanaşdı; pəncərə içəridən möhkəm bağlı idi. Dəhlizə
qayıtdı. Çöl qapısı zəncirlə bağlı idi, onu içəridən açan
olmamışdı. Birdən tələbənin ağlına gəldi. "Bəlkə mənim
otağıma keçib" — deyə düşündü və dəhlizdə otağının qapısına
tərəf baxdı. Bayaq bu qapıdan gəlmişdi və qanını açıq
qoymuşdu. İndi isə qapı möhkəmcə bağlı idi, iki taxtayla çalın–
downloaded from KitabYurdu.org
592
çarpaz mıxlanmışdı. Eynilə onun otağındakı taxtalara
bənzəyən, ya da elə həmin o taxtalarla. Yenə də ələ salındığı
üçün, axmaq yerinə qoyulduğu üçün cin tələbənin başına
vurdu, hiddətlə taxtaları qopartdı, qapını itələdi, açdı və
addımladı. Bir an sonra tələbə yenə də öz bayaqkı otağında
idi... İndi daha onu heç bir şey təəccübləndirə bilməzdi. —Əgər
görsəydi ki, fotoşəkillər bir-biriylə söhbət edir, yaxud güzgü
televiziya ekranı kimi film göstərilir, yaxud duş telefon dəstəyi
kimi danışır — tələbə mat qalmazdı. Ancaq hər şey adi idi.
Hətta onun yatağı da qoyub getdiyi şəkildə əzik-üzük idi.
Hamam və mətbəxdən səs-səmir gəlmirdi. Tələbə yavaşca
hamamın qapısını açdı və diksindi. Psixiatr güzgü qarşısında
saçını darayırdı:
Tələbə:
–Siz bura hardan gəldiniz? —deyə xəbər aldı.
Psixiatr tələbəyə tərəf çevrildi. Əynində gen yaxalı kostyum
vardı, qalstuku vardı, bir də bığları vardı, həm də daha yaşlı
görünürdü.
Psixiatr:
–Salam, — dedi. — Bağışlayın ki, mən... Sizə nə oldu? —
deyə o, təlaşla xəbər aldı. —Elə bil sizi ilan qovub, rəngi-
rufunuz qaçıb...
–Axı sizin... sizin, —deyə tələbə kəkələdi, —bığınız yox idi.
–Bığım yox idi? Haçan? Mən iyirmi ildir ki, bığ saxlayıram.
Bəlkə məni kiminləsə səhv salmısız? Axı biz tanış deyilik.
Bağışlayın, siz yəqin bu evin kirayənişisiniz. Anam mənim bu
otağımı sizə kirayə verib. Mən sizdən çox üzr istəyirəm ki,
rüsxətsiz, həm də gecənin bu vaxtında öz açarımla qapını açıb
mənzilə girmişəm. Doğrudur, mənzil mənimdir, amma axı indi
burada siz yaşayırsınız, deməli, mən də özgəni narahat
etmişəm. Bağışlayın, amma mən elə bilirdim ki, siz hələ
köçməmisiniz, həm də mənzilə girəndə mənə elə gəldi ki, otaq
boşdur, heç kim yoxdur. Üzümü qırxmaq istəyirdim.
Tələbə kinayəylə:
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |