88
ning ismiga ko‘ra farq qiladi»
1
, – deb yozadi.
Shunga qaramay, islom-
dagi asosiy yo‘nalish – sunniylik degan nom sunniylik ta’limotini tan
olishdan kelib chiqqan.
Muhammad (s.a.v.) payg‘ambar nabiralari – Hasan va Husayn
(Hazrat Alining o‘g‘illari)ning xalifalik siyosiy maydoniga chiqishga
urinishlari muvaffaqiyatsiz tugadi. Ularning mavqei va imomlik unvoni
ularga hokimiyatni egallash imkonini bermadi.
Xalifa Muoviya I ning o‘limi (680-yil) Ummaviylarga qarshi
muxolifatning bosh ko‘tarishiga turtki bo‘ldi.
Kufa shialari Makkaga,
Alining ikkinchi o‘g‘li Husaynga vakillar yuborib, uni Kufaga taklif
qildilar va undan xalifa Yazidga qarshi qo‘zg‘olonga bosh bo‘lishini
so‘radilar. Shialar Alining katta o‘g‘li, ikkinchi imom Hasan 669-yilda
vafot etgach, Husaynni uchinchi imom deb e’lon qilgan edilar. Husayn
kichik lashkar bilan Makkadan Kufaga jo‘nadi. U jiyani Muslim ibn
Oqilni Kufaga o‘zidan ilgariroq yubordi. Biroq Kufa noibi Ubaydulloh
ibn Ziyod shialarning qo‘zg‘olonini avj
olmasdan turib bostirdi, Muslim
Kufaga yetmasdan halok bo‘ldi. Husayn yo‘lda bundan xabar topdi, lekin
orqaga qaytishni xohlamadi. U yetmish nafar jangchisi, shu jumladan 18
yoshli jiyani, ularning xotinlari va bola-chaqalari bilan Kufa yaqinidagi
Karbalo dashtiga yetib kelganida, xalifa Yazidning sarkarda Umar ibn Said
ibn Abu Vaqqos boshliq bo‘lgan to‘rt ming kishilik qo‘shini ularni qurshovga
oldi. Husayn Umarning xalifaga taslim bo‘lish haqidagi
talabini rad etdi,
uning odamlari bir hafta mobaynida tashnalikdan azob chekdilar. 680-yil 9-
oktabr tunida Husayn o‘z yaqinlariga vasiyat qoldirib, so‘nggi ko‘rsat-
malarini berdi. 10-oktabr kuni ertalabki namozdan keyin Husayn va uning
odamlari jangga kirdilar. Husayn jangda tengsiz mardlik ko‘rsatib,
tanasining 67 joyidan jarohatlanib, shahid bo‘ldi. Uning jangchilari ham
halok bo‘ldilar. Ularning tanasidan judo qilingan boshlari Damashqqa, xalifa
Yazidga yuborildi. Xalifa Husaynning asir olingan xotinlari, bolalari va
qarindoshlarini ozod qilib, Madinaga qaytishlariga ruxsat berdi. Karbalodagi
fojia shialarga juda kuchli ta’sir ko‘rsatdi. Ular uchinchi imom Husaynni
shahid, deb e’lon qildilar, Husaynning jasadi dafn etilgan Karbalo dashti
shialarning asosiy ziyoratgohlaridan biriga aylandi. Shialar
hozirgacha imom
Husaynga motam tutadilar, «Shaxsey-vaxsey» deb nomlangan motam
yurishlari o‘tkazadilar. Bu ibora «Shoh Husayn, voh Husayn», degan
ma’noni anglatadi
2
.
1
Ɇɚɫɫɷ Ⱥ
.
ɂɫɥɚɦ
.
Ɉɱɟɪɤ ɢɫɬɨɪɢɢ
. –
Ɇ
., 1961. –
ɋ
. 139.
2
Ԕɚɪɚɧɝ
:
Ȼɨɫɜɨɪɬ Ʉ
.
ɗ
.
Ɇɭɫɭɥɦɨɧ ɫɭɥɨɥɚɥɚɪɢ
. –
Ɍ
., 2007. –
Ȼ
.24.
89
Dastlabki imomlarning barchalari o‘ldirilgani shialarning bu barcha
imomlarning qismati, deb hisoblashlariga asos bo‘ldi.
Ilk islom davrida
musulmon jamoasida oliy hokimiyatga bo‘lgan huquq haqidagi fikrga
yakun yasar ekanmiz, quyidagi xulosalarga keldik. Dastlab siyosiy
harakat sifatida vujudga kelgan shialik Husaynning o‘limidan (680-yil)
keyin o‘tgan 70 yil mobaynida, ya’ni xalifalik Abbosiylar sulolasining
qo‘liga o‘tgunga qadar (750-yil) diniy yo‘nalishga aylandi. Shialikning
diniy oqimga aylanishi zamirida shahid ketgan imomlar Ali va
Husaynning ruhlariga sig‘inish yotadi.
Shialik ta’limotida imomlarning mavqei sunniylik tizimidagidan
ancha yuqori qo‘yiladi. Shialik ta’limotiga ko‘ra, imomlar o‘z
hokimiyatini Allohning hukmiga asosan oladi, chunki Alining avlodlari,
sulolasida har qaysi imomning tug‘ilishi
Alloh tomonidan belgilab
qo‘yilgan. Imomlarning diniy yoki siyosiy masala yuzasidan chiqargan
har qanday hukmi qat’iy hisoblanadi. Aynan shu jihatdan shialik
sunniylikdan keskin farq qiladi. Zotan, sunniylikda uzil-kesil qaror
ulamolar va faqihlarning umumiy kelishuvi (ijmo) asosida chiqariladi,
shialikda esa bunday qarorni imomning o‘zi chiqaradi.
Xalifalik o‘rta asrdagi davlat sifatida
Arabiston yarim orolining
markaziy qismida yashagan arab qabilalarining birlashishi natijasida
vujudga keldi. VII asrda arab davlatchiligi yuzaga kelishining o‘ziga xos
xususiyati shundaki, mazkur jarayon diniy tusga ega bo‘lib, yangi jahon
dini – islomning shakllanishi bilan bog‘liq holda yuz bergan. Majusiylik
va mushriklikdan voz kechish g‘oyasi ostida amalga oshirilib, qabilalarni
birlashtirishni bosh maqsad qilib qo‘ygan siyosiy harakat
–
«Hanafiylik
harakati» deb nomlangan.
Hanif
– yakkaxudolikka e’tiqod qiluvchi, haqqa moyil, taqvodor
odam. Musulmonlarning rivoyatiga ko‘ra, islomgacha Arabistondagi
qabila xudolariga sig‘inishni rad etib, zohid, yakka xudoga astoydil
ishongan,
ammo xristianlikka ham, yahudiylikka ham qo‘shilmagan va
Ibrohim (s.a.v.) dinida bo‘lgan odam «hanif» deb atalgan. Qur’onda
Ibrohim alayhissalom ham hanif deb atalgan, uning chinakam yakka
xudolikka asoslangan dinini Muhammad (s.a.v.) tiklagan, deb
hisoblanadi. Ibn Mas’udning naql qilishicha, Qur’onda «hanaf» atamasi
mavjud1, matnning boshqa variantlarida u «islom» atamasi bilan
almashtirilgan:
Dostları ilə paylaş: