147
Qabaqçöllülərin qanuni maraqları qətnamənin «v» bəndində daha bariz
şəkildə gözlənilmişdi. Ona əsasən, Sığnaq qəzasına qatılan sahələrdə - Dərin-
qobunun sağ sahilində, habelə Çürülü-tala, Beşkən, Qarakişi-tala (Sitel-qora)
adlanan ərazilərdə mövcud binələr (xutorlar) Qabaqçöl camaatının istifadəsində
saxlanılırdı. Bu zaman otlaqların və binələrin bundan sonra artırılmaması şərti irəli
sürülürdü.
Qətnamənin «q» bəndi ilə Sığnaq qəzasına keçən sahələrdən istifadəyə
görə gürcü hakimiyyət orqanları 1924-1925-ci illərdə qabaqçöllülərdən icarə haqqı
almamalı idi.
Müşavirənin oktyabrın 16-da olmuş iclasında Şirək çölündə sərhədlərin
müəyyənləşdirilməsi məsələsi müzakirəyə çıxarıldı.
48
«Çiaur meşəliyi»
məsələsindən fərqli olaraq, müşavirə iştirakçıları bu məsələyə dair razılığa gələ
bilməmişdilər. Zaqatala rəhbərliyi (Qocayev və Süleymanov) Alazanyani vadi
haqqında bilgiləri qeyri-kafi hesab edərək, müşavirəni iki həftəlik təxirə salmağı
təklif edirdi. Gürcü tərəfi isə əldə olan materialı kafi bilərək, sərhədi Alazan çayı
üzrə keçirməyi lazım bilirdi; bu zaman Zaqatala qəzası sakinlərinin 1 aprel 1923-
cü ilədək faktiki istifadələrində olan torpaqların bundan sonra da onların
istifadələrində saxlayacaqlarına zəmanət verirdi.
Qocayev və Süleymanov elə ertəsi gün Gegeçkori -Bünyadzadə
komissiyasına müraciət etdilər.
49
Orada müşavirənin Şirəklə bağlı razılığa
gəlmədiyi qeyd olunmaqla yanaşı, komissiyanın məsələyə dair gözlənilən qərarının
əsasına 14 may 1923-cü il qətnaməsinin qoyulması zərurəti vurğulanırdı. Zaqatala
rəhbərliyi kompromis kimi vadidəki gürcü xutorlarının torpaq istifadəsinə mane
olmamaq, habelə Kedi və Arxiloskalo kənd cəmiyyətlərinin Alazana suvat yolunu
təmin etmək barədə möhkəm zəmanət verirdi.
Çox maraqlıdır ki, müşavirənin «Çiaur meşəliyi» məsələsinə dair qərarı
elə həmin raportda təqdir olunurdu. Ehtimalımızca, Qocayev və Süleymanov
güman edirdilər ki, 15 oktyabr sazişi ilə lazımi kompromis əldə edilmişdir: Çiaur
meşəliyi inzibati cəhətdən Sığnaq qəzasına aid edilsə də, əvvəllər olduğu kimi,
Zaqatala kəndlilərinin istifadəsində qalacaqdır. Belə əminliyi qətnamənin
qabaqçöllülərin təsərrüfat maraqlarına qismən cavab verən bəhs etdiyimiz bəndləri
də təlqin edirdi. Tezliklə bu şəxslər öz mülahizələrində yanıldıqlarını anladılar:
hadisələrin sonrakı inkişafı göstərdi ki, mübahisəli ərazilərin inzibati cəhətdən
mənsubluğu məsələsinin həlli bu ərazilərin hansı təsərrüfat subyektinin ixtiya-
rında olacağını da öncədən müəyyənləşdirirdi.
1924-cü ilin oktyabrın 17-də Tiflisdə «Çiaur meşəliyi» haqqında 15
oktyabr qətnaməsi Gegeçkori və Bünyadzadə tərəfindən imzalandı. Eyni zamanda
bu şəxslərin sədrlik etdiyi komissiya Azərbaycan təmsilçilərinin etirazlarına
baxmayaraq, Şirək çölündəki torpaq mübahisəsinə dair tezliklə qızğın müzakirə
predmetinə çevriləcək üç bənddən ibarət qərar qəbul etdi:
148
«1)Sığnaq və Zaqatala qəzaları arasında «Şirək» adı yerdə inzibati
sərhədi, əmək istifadəsi prinsipini qoruyub saxlamaq şərti ilə, Alazan çayı üzrə
saxlamaq.
2)Həm Gürcüstan, həm də Azərbaycan vətəndaşlarının Şirək çölündəki
faktiki əmək istifadəsində olan torpaqların mərzlənməsi üçün ora komissiya
göndərmək.
3)Komissiyaya müvafiq sayda torpaq ölçənlər vermək və ona öz işini iki
həftə ərzində bitirməyi təklif etmək».
50
Bu qətnamənin 2 və 3-cü bəndlərində nəzərdə tutulmuş komissiya tezliklə
Y.A.Balabanovun sədrliyi altında təşkil olundu. Balabanovun komissiyası 1924-cü
ilin oktyabrın 28-də Alazan çayının sağ sahilində 16337,5 desyatin torpağı təhqiq
edərək, onu Zaqatala kəndliləri və Tionet və Duşet qəzalarından bura köçürülmüş
tuşin-maldarlar, habelə Nuxa qəzasından gəlmiş ermənilərin Qırmızı Səbətli kəndi
arasında bölüşdürdü.
51
Bu bölgü son dərəcə ədalətsiz keçirildi: onun
nəticəsində Azərbaycan vətəndaşlarının müstəsna istifadəsində 9 sahə - 3707
desyatin saxlanılırdı. Daha iki sahə gürcülərlə müştərək surətdə istifadə olunmalı
idi: ümumi sahəsi 969,75 des. olan bu torpaq sahələrindən zaqatalalıların payına
real surətdə cəmi 194 des. torpaq düşürdü.
Beləliklə, əgər 14 may 1923-cü il qərarına əsasən, Zaqatala qəzası
kəndliləri üçün Şirəkdə 10200 des. nəzərdə tutulmuşdusa, Balabanov
komissiyasının bölgüsü nəticəsində onlara yalnız 3901 des. sahə ayrılmışdı.
Alazanyanı vadinin nəhəng hissəsi - 14154,65 des. torpaq gürcü miqrantlarının və
erməni qaçqınlarının ixtiyarına keçirdi.
52
Yeri gəlmişkən, Zaqatala kəndlilərinin
dəhşətli torpaq qıtlığı fonunda erməni qaçqınları səxavətlə mükafatlandırılmışdılar
- onlara bölgü nəticəsində 685,5 des. torpaq verilmişdi.
53
1924-cü ilin oktyabr sazişləri «mübahisəli torpaqlar» adlandırdığımız
ərazilərin taleyində müstəsna dərəcədə həlledici rol oynadı. Birincisi, o, sözügedən
ərazilərin mənsubluğu haqqında müzakirələrə bir növ yekun vururdu: sonrakı
illərdə,
aşağıda görəcəyimiz kimi, Azərbaycanın müxtəlif hakimiyyət
instansiyalarının
məsələnin
yenidən
həllinə
dair
çoxsaylı
cəhdləri
müvəffəqiyyətsizliyə uğrayırdı. 1924-cü ilin 17 oktyabrından etibarən istər «Çiaur
meşəliyi», istərsə də Alazanyanı vadi hüquqi baxımdan Gürcüstan ərazisi kimi
təsbit olunmuşdu.
İkincisi, əgər 1924-cü ilin oktyabrına qədər mübahisə predmeti özlüyündə
iki komponenti ehtiva edirdisə - 1) ərazinin siyasi-inzibati mənsubluğu məsələsi, 2)
ərazinin iqtisadi resurslarının - torpaq sahələrinin bölüşdürülməsi məsələsi),
bundan sonra Azərbaycan tərəfinə təsərrüfat resurslarının heç olmasa
razılaşmalarda təsbit olunmuş bölgüsünün həyata keçirilməsinə çalışmaq qalırdı.
Üçüncüsü, sözügedən aktlar gürcü hökumətinə istər Çiaur meşəliyini,
istərsə
də
Alazanyanı vadini iqtisadi baxımdan daha fəal surətdə
Dostları ilə paylaş: |