227
li, harmonik inkişaf etdirmək.
Məzmun təhsil, tərbiyə prosesinin
mayasıdır. Bunsuz yerdə qalan parametrlər öz əhəmiyyətini itirir.
Onun seçilmə, düzülmə mexanizmi “Təhsil standartları” ilə müəy-
yənləşir. Metodlar əsasən məqsəd və vəzifənin yerinə yetirilməsini
təmin edən ən zəruri, çoxşaxəli və çoxtərkibli komponentdir. Bun-
ların seçilməsi, komplektləşdirilməsi və tətbiqi müvafiq qanunauy-
ğunluqlarla həyata keçirilir. Vəzifələr, metodların yardımçıları məz-
munun daha mükəmməl mənimsənilməsinə xidmət göstərən para-
metrdir. Forma, bütün parametrləri məqsədyönlü və səmərəli həya-
ta keçirmək, təhsilin iqtisadi tərəfinin daha optimal istifadə mode-
lini təmin etmək vəzifələrini yerinə yetirir. Formanın üç toplananı
var: 1) idarəetmə forması; 2) təlim-tərbiyənin təşkili forması; 3) tə-
lim-tərbiyə prosesinə nəzarət və qiymətləndirmə forması. Əsas
parametrlərə daxil olan alt parametrlərin dəyişməsi ilə bütün sistem-
də daim təkmilləşmə, yeniləşmə baş verir. Nəzərə almaq lazımdır
ki, həyatda hər cür şeyin ölçüsü var. İnsanı təlim etməyin, ona tər-
biyə verməyin başlıca amalı da bu ölçüləri onlara öyrətmək, həmin
ölçülər çərçivəsində davranmaq bacarıqları formalaşdırmaqdır. Dahi
Nizami demişdir:
“Bir inci saflığı varsa da suda,
Artıq içiləndə dərd verir o da.”
Bütün bu texnologiyaların məcmusu pedaqoji prosesin həyata
keçirilməsi texnologiyasını təşkil edir. Bunların içərisində fəaliyyə-
tin təşkili texnologiyası mərkəzi yer tutur. Əslində bu, pedaqoji pro-
sesin fəaliyyətinin əsasında qoyulan niyyətin və layihənin reallaş-
dırılmasıdır.
Pedaqoji prosesi həyata keçirmə gedişində ona pedaqoji rəh-
bərliyi uşaqların müstəqilliyini, təşəbbüskarlığını və yaradıcılığını
inkişaf etdirməklə üzvi surətdə uyğunlaşdırmaq lazımdır. Bu zaman
müəllimlərin idarəedici təsirini və şagirdlərin özünüidarə fəaliy-
yətini əlaqələndirməyin rasional ölçüsünü tapmaq olduqca vacibdir.
Pedaqoji prosesin gedişində möhkəm əks əlaqənin yaradılması
müəllimlərin təşkilatçılıq fəaliyyəti ilə şagirdlərin özünüidarəsini
korreksiya etmək üçün lazımdır. Bu əks əlaqə təhlilləndirici vəzifə-
ləri effektli həll etmək üçün zəruridir.
228
Texnoloji yanaşma təhsil sahəsində konseptual problemlərin
və müxtəlif xarakterli layihələrin, pedaqoji, psixoloji, sosial məq-
sədlərin yerinə yetirilməsində və aşağıdakı problemlərin həllində
yeni imkanlar açır:
–
pedaqoji prosesin nəticələrinin əvvəlcədən yüksək dəqiqliklə
müəyyən edilməsində və prosesin idarə olunmasında;
– qazanılmış praktik təcrübənin elmi əsaslarla təhlili, sistem-
ləşdirilməsi və ondan səmərəli istifadə olunmasında;
– təhsil, təlim-tərbiyə və sosial problemlərin kompleks həl-
lində;
– şəxsiyyətin hərtərəfli inkişafını təmin edən əlverişli şəraitin
yaradılmasında;
– təhsil sistemində effektivliyi təmin etmək üçün ehtiyatlardan
səmərəli istifadə olunmasında;
– təlim prosesində təhsil alanlara təsir edən qeyri-normal hal-
ların azaldılmasında;
– sosial-pedaqoji problemlərin həlli üçün yeni texnoloji yanaş-
maların, modellərin işlənilməsində və daha effektli metodların seçil-
məsində.
Yapon pedaqoqu T.Sakomotonun fikrincə, pedaqoji prosesdə
texnoloji yanaşmalara pedaqogika, sosial pedaqogika, psixologiya,
sosiologiya, politologiya, elm və təcrübənin digər sahələrində elmi
yanaşmaları zənginləşdirərək onun inkişafını təmin edən və keyfiy-
yətli təlim-tərbiyə prosesinin qurulmasına şərait yaradan, təlim-tər-
biyə prosesində təfəkkürün, idraki prosesin sistemli inkişafı kimi
baxılmalıdır.
6.7. Pedaqoji ünsiyyətin texnologiyası
Pedaqoji ünsiyyətin texnologiyası texnologiyalar içərisində
bəlkə də ən mürəkkəbidir. Ünsiyyət elmlərarası kateqoriyalar sırası-
na daxildir. O, fəlsəfə, sosiologiya, ümumi və sosial psixologiya,
pedaqogika və digər elmlərdə geniş təmsil olunur. Həmin elmlər ün-
siyyəti öz bilik sahələrinin vəzifələri və spesifikası ilə əlaqədar
öyrənir.
229
Psixologiyada ünsiyyətə belə tərif verilir:
iki və daha çox ada-
mın münasibətləri aydınlaşdırmaq və ümumi nəticə əldə etmək məq-
sədi ilə öz səylərini əlaqələndirməyə və birləşdirməyə yönəldilmiş
qa-rşılıqlı təsirinə ünsiyyət deyilir. Ünsiyyətin predmeti başqa
adamdan ibarətdir. K.Marks yazırdı ki, insan həmişə “başqa insan
kimi ən böyük bir sərvətə...” tələbat hiss edir. Ünsiyyət tələbatı
insan tələbatları içərisində xüsusi yer tutur. L.S.Vıqotski ünsiyyət
tələbatına uşağın inkişafının əsas və hərəkətverici qüvvəsi kimi
xüsusi əhəmiyyət verirdi. Ən ümumi şəkildə ünsiyyət situasiyasının
iki tipini fərqləndirmək olar. Onlara birgə fəaliyyətdə ünsiyyət və
şəxsi (şəxsiyyətə məxsus) ünsiyyət deyilir. Ünsiyyət (S – S) fəaliy-
yətlə (S – O) ilə təsvir olunur. Onları qarşılıqlı əlaqədə belə təsvir
etmək olar:
Birgə fəaliyyət şəraitində ünsiyyət funksional xarakter kəsb
edir, yəni onun mövzusu birgə fəaliyyətin obyekti ilə müəyyən olu-
nur. Bu zaman birgə fəaliyyəti həyata keçirmək üçün yolların
axtarılması ünsiyyətin əsas məqsədini təşkil edir.
Bir sıra hallarda isə insanlar bir-birinə birgə fəaliyyətin ob-
yekti haqqında deyil, hər-hansı bir adam, onun münasibətləri haq-
qında informasiya verirlər. Bəzən adamın özü ünsiyyətin mövzu-
suna çevrilir: o başqalarına özü haqqında danışır. Adamların şəxsiy-
yətlərarası qarşılıqlı münasibətlərə aid müxtəlif hadisələri öz arala-
rında müzakirə etməsi hallarına da az təsadüf olunmur. Belə ünsiy-
yətə şəxsi ünsiyyət deyilir.
Şəxsi ünsiyyəti ən ümumi şəkildə belə təsvir etmək olar:
S
2
–S
3
S
1
Burada S
1
– haqqında danışılan, S
2
– danışan, S
3
– məlumat
alan şəxsdir.
Müasir psixologiyada ünsiyyətin üç tərəfini – kommunikativ,
interaktiv və perseptiv tərəflərini fərqləndirirlər. Ünsiyyət informa-
S S
O