Asosiy azotli, fosforli, kaliyli o’g’itlar va ularning tarkibi

O’g’itni yer haydashda solish. Yerni kuzgi yoki bahorgi shudgor qilishda umumiy o’g’itning taxminan 2/3·4/3 qismi tuproq ustiga sepilib haydash bilan ko’miladi. Bu usul bilan asosan organik, fosforli qisman azotli va kaliyli o’g’itlar solinadi. Nordon reaksiyaga ega bo’lgan tuproqlarga ohak solinadi.
O’g’itni ekish bilan birga solish. Urug’larni ekish bilan bir qatorda o’g’it ham solinadi. Ekish paytida yerga o’g’it solishdan maqsad yosh nihollarni mineral elementlar bilan oziqlantirishdan iborat. Chunki yerni haydashdan oldin solingan o’g’itlar tuproqning chuqur qatlamiga tushganligi sababli yosh o’simlik undan foydalana olmaydi. Bu muddatda asosan yaxshi eriydigan va oson o’zlashtiriladigan o’g’itlardan oz miqdorda foydalaniladi. G’o’zalar bilan o’tkazilgan tajribalarning ko’rsatishicha, o’g’itni o’g’itlagich o’rnatilgan maxsus seyalkada tuproq betidan 12-15 sm chuqurlikka va chigit tushgan joydan 5-7 sm chetga solish yaxshi natija beradi. Chigit ekish bilan bir paytda gektariga 10-20 kg fosfor, 5-10 kg azot solish yo’li bilan har gektardan 3,5-4 s qo’shimcha paxta olish mumkin.