Aydın Talıbzadə



Yüklə 3,86 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə48/135
tarix21.06.2018
ölçüsü3,86 Mb.
#50521
1   ...   44   45   46   47   48   49   50   51   ...   135

 

143 


papaqları  əməllicə  qarışdırır  və  məsələni  predmetiv 

olaraq təsəvvür edə bilmir.  

     On  birincisi:  papaq  (və  ya  baş  sarğısı)  heç  cür 

“kəpənək”liyini  aşkar  edib  əbcədə  gəlmir.  Əbcəd  isə  100 

Rəhim 

kimisinin 



söylədiyindən 

min 


qat 

mötəbərdir. 

“Kəpənək geydiyimə kimsələr eyb eyləməsin”. Papaq da eyib 

sayılarmı?  Və  ya  Rəhimin  dediyi  papaq-kəpənək  nə  tövr 

olub ki, ona eyb eləyiblər.  

     On  ikincisi:  nə  vaxtdan  papaq  (baş  sarğısı)  zindana 

bənzədilir?  Papaq  nə  zindan  kimi  ağır  olur,  nə  də  adamın 

türməsi olur. “Kəpənək” hürufi şairinin poeziyasında onun 

fəlsəfəsinin  paradiqmasıdır  və  xirqəni,  paltarı  (onun 

təsadüfən  dağ  kəndində  tapıb  geydiyi  yapıncını  bildirir) 

eyhamlaşdırır.  Əgər  hürufilər  öz  papaqlarına  “KƏPƏNƏK” 

deyirdilərsə  və  onun  simvolik  mənalarını  bilirdilərsə, 

Nəsimi kəpənəkdə yenidən nəyi tapırdı ki?..  

 

 12



 Mənazil – verilmiş ədədin 28-ə bölünməsindən qalan 

   qalıq. 

   Bürcət – verilmiş ədədin 12-yə bölünməsindən qalan 

   qalıq. 

   Səyyarat – verilmiş ədədin 7-yə bölünməsindən qalan 

   qalıq.    

   Çaharat – verilmiş ədədin 4-ə bölünməsindən qalan  

   qalıq. 

13

  Şimmel  A.  Mir  islamskoqo  mistisizma.  -    M.:  Alateya, 



Eniqma, 1999. - s.66. 

 

 



                                                                           

P.S.  Mənim  bu  məqaləmdən  sonra    bəzi  tədqiqatçılar 

dəridən-qabıqdan  çıxa-çıxa  sübut  eləməyə  çalışdılar  ki, 

Nəsiminin 

dərisi, 


ümumiyyətlə, 

heç 


soyulmayıb. 

Digərlərisə 

“soyulmağın” 

bir 


rəmz 

olduğunu 

isbata 

yetirmək  cəhdində  bulundular.  Dedilər  ki,  soyulmaqla 



bağlı Nəsimi şeirlərinin əksəriyyəti ona yox, müridlərinə 

aiddir.  Gəlin,  araşdıraq.  Mən  hər  iki  variantı  qəbul 

eləyirəm.  “Mümkündür”,  -  söyləyirəm.  Lakin  və  bir  də 

lakin... Nəsiminin dərisinin soyulması faktını tarix yox, 

bütün  Şərq  dünyası  olmuş  bir  hadisə  kimi  yaddaşlarda, 

pritçalarda  qoruyub  saxlayıb,  yaşadıb.  Və  bunun  özündən 

böyük 

fakt 


ola 

bilməz. 


Yəni 

Ortaçağ 


müsəlman 


 

144 


mədəniyyətində bu fakt insanlara o qədər güclü təsir edib 

ki, onlar bu müdhiş olayı 6 əsr ərzində unuda bilməyiblər. 

Əgər  bu  mövzuya  Nəsimidən  əlavə  onun  davamçıları  da 

müraciət  ediblərsə,  bu  şairin  dərisinin  soyulmasının 

tarixi gerçəkliyindən xəbər verir. 

 

Digər  tərəfdən  ərəb  tarixçilərindən  düz  üçü  bu 



məsələ ilə bağlı sultan fərmanlarının olduğunu, Nəsiminin 

bir  neçə  müddət  zindanda  saxlanıldığını  söyləyirlər. 

Görünür ki, Nəsimi dərisinin soyulacağını gözləyə-gözləyə 

elə o cür şeirlər yazıb. Bunu ki heç kim inkar etməyəcək. 

Yəni  yormayın  özünüzü,  cənablar!Hər  şey  sadədən  də 

sadədir! 



 

    

                          2000-2008-ci illər 

 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 

 




 

145 


 

ÜSYAN VƏ CƏZA: 

FİKİR “KƏNDİRBAZI”NIN AQİBƏTİ 

(esxatoloji ovqat) 

                                                                    

                    

              “İnsan uçurum üzərindən çəkilmiş burazdır.” 

                                        Fridrix Nitşe                                                                                                       

                                                                                                          

                      “Uçurum: qaranlıq, çıxılmaz yolum, 

                       Uçurum: uçurum həp sağım, solum. 

                       Uçurum: duyduğum həgigət, xəyal, 

                       Uçurum: uçurum yıldızlı amal. 

                       Uçurum: çağlayanlar, kəhkəşanlar, 

                       Uçurum: dənizlər,dağlar, ormanlar. 

                       Uçurum: üfüqlər, əngin fəzalar. 

                       Uçurum: uçurum çılğın dəhalar, 

                       Uçurum: sürəkli, coşğun alqışlar, 

                       Uçurum: uçurum süzgün baxışlar, 

                       Uçurum: bu çirkin, bu alçaq həyat

                       Uçurum: uçurum bütün

 kainat...” 

                                 Hüseyn Cavid 

 

     Qəribədir



uzun 

müddətdir 

ki, 

Azərbaycan 



mədəniyyətində 

kulturoloji 

mifin, 

filoloji 



əfsanənin  “Cavid  əfəndi”  kimi  tanıtdırdığı  bir 

yazar,  onun  dramaturgiyası,  bu  dramaturgiyanın 

bədii 

məkanında 



müəllifin 

məskunlaşdırdığı 

personajlar,  qurduğu  ünsiyyət  şəbəkəsi  məndən  ötrü 

bir  sirr,  müəmma  olaraq  qalır.  Bu  sirr  də,  bu 

müəmma  da,  valllah,  “calibi-heyrət”.  Çünki  Cavid 

mətnlərini  oxuyan,  ya  da  ki  dinləyən  insan  həməncə 

“ovsunlanır”:  belə  deyək  də,  sözün  mənasına, 

səslənməsinə,  pafosuna,  cümlənin  təlqin  enerjisinə 

“uyur”.  Əgər  mənim  Azərbaycan  ədəbiyyatı  tarixindən 

Cavid    əfəndinin  şəxsiyyətilə  ilişkili  məlumatım 

olmasaydı,  bəlkə  də  şübhələnərdim  ki,  bu  mətnləri 

hansısa  bir  dərviş  yazıb,  özü  də  avazla  oxunmaq 

üçün  yazıb,  sanki  opera  üçün  yazıb.  Son  dərəcə 



Yüklə 3,86 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   44   45   46   47   48   49   50   51   ...   135




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə