Az Book Library qizilgüLÜn adi
Yüklə 2,97 Mb. Pdf görüntüsü
|
204 nimcə, bu çox düzgün və münasibdir. Burada qeyri-adi olan yalnız gips şüşələrdir. Çox ağıllıca düşünülüb. Gündüzlər işığı yaxşı keçirir. Gecələr isə hər şeyi gizlədir, hətta ay işığını da içəri buraxmır. Məncə, çox da böyük labirint deyil. Yeddiguşəli otağın qalan iki qapısının hara açıldığına baxmaq lazımdır. Düşünürəm ki, istiqaməti asanlıqla tapacağıq”. Ustadım səhv edirdi. Kitabxananı quranlar Vilhelmin düşündüyündən də hiyləgər çıxdılar. İşin nə yerdə olduğunu necə izah edəcəyimi bilmirəm, amma qüllədən çıxdıqdan sonra irəliləmək getdikcə çətinləşdi. İkiqapılı, bəzən də üçqapılı otaqlara rast gəlirdik. Bütün otaqların bir pəncərəsi vardı. Pəncərəsi olan başqa otaqlardan çıxıb, Binanın mərkəzinə doğru irəlilədiyimizi düşünərək, girdiyimiz otaqların da bir pəncərəsi vardı. Hər yerdə eyni dolablar və masalar, eyni cildli kitab rəfləri gördük. Bir otağı başqasından fərqləndirmək üçün bizə heç nə kömək etmirdi. Yazıları oxumaqla yolumuzu tapmağa çalışdıq. “İn diebus illis”' yazılmış otağa iki dəfə rast gəlincə, düşündük ki, az öncə çıxdığımız otaqdayıq. Amma əvvəlki otaqda pəncərənin qarşısındakı qapı “Primogenitus mortuorum ”
yazılmış qonşu otağa açılırdı; burada isə elə həmin yerdə olan qapıdan “Apocalypsis İesu Christi” adlı başqa otağa keçid vardı. Bu otağın adı yeddiguşəli zalın adıyla eyni olsa da, dördkünc idi. Belə nəticəyə gəldik ki, eyni kəlmələr müxtəlif otaqlarda təkrarən yazılmışdır. “Apocalypsis” yazılmış, bir-birinə bitişik olan iki otaqdan sonra “Cecidit de coelo stella magna” 106 adlı başqa bir otaq gəlirdi. Bu yazıların qaynağı aydın idi - Yuhənnanın İncili. Lakin onların nə məqsədlə yazıldığını, hansı məntiqlə yerləşdirildiyini aydınlaşdıra bilmədik. Onlardan çox deyil, bir neçəsinin qara rənglə yox, qırmızı rənglə yazıldığını görüncə, çaşqınlığımız daha da artdı. 104
Amma o günlərdə (latınca) 105
Ölülərdən ilk diriləni (latınca) 106
Göydən böyük bir ulduz düşdü (latınca) 205 Yenə gəlib yeddiguşəli ilk otağa çıxdıq (bu otağı asanlıqla tanıya bilirdik - burada yazı zalına enən pilləkən vardı). Buradan, otaqları bir-birinin ardınca keçərək, sağa doğru getməyə çalışdıq. Lakin üç otağı keçdikdən sonra dalana dirəndik. Buradan yalnız yan tərəfə keçid vardı. Yenə iki keçidli otağa rast gəldik, bundan sonra ardıcıl olaraq dörd otaq və yenə dalan gördük. Geri dönüb əvvəlki otağa qayıtdıq. Bizə məlum olmayan daha bir keçid vardı. Buradan girib, yeni bir otağı keçdikdən sonra təzədən yeddiguşəli otağa gəlib çıxdıq. “Buraya qayıdarkən, keçdiyimiz ən son otağın adı nə idi?” - deyə Vilhelm soruşdu. Yaddaşımı qurdalayıb dedim: "Equus albus”
. “Gözəl. Tapa bilərikmi?” Onu asanlıqla tapdıq. İndi “Equus albus” adlı otaqdan bayaq döndüyümüz tərəfə deyil, “Gratia vobis et pax” 108 yazılmış otağa girdik, buradan geriyə çıxışı olmayan yeni bir otağa keçdik. Və bayaq rast gəldiyimiz “İn diebus illis” və “Primogenitus mortuorum” yazılarını buradakı otaqlarda da gördük (bu otaqlar yeni idimi? yoxsa elə bayaq gördüyümüz otaqlardı?). Amma növbəti otağı ilk dəfə idi ki, görürdük: “Tertia pars terrae conıbusta est ” 109 . Karıxıb qalmışdıq və olduğumuz yeri şərq qülləsinə nəzərən müəyyənləşdirə bilmirdik. Çırağı başımın üzərinə qaldırıb, yan otağa keçdim. Və birdən iyrənc gövdəsi kabus kimi yırğalanan eybəcər bir varlıq qaranlıqdan çıxıb üstümə gəldi. “İblis!” - deyə qışqırdım. Az qalmışdı ki, çırağı yerə salıb sındıram, özümsə ölü kimi ağarmış halda Vilhelmin qucağına atıldım. O, çırağı əlimdən alıb, məni yüngülcə kənara itələdi və fikrimcə, fövqəladə qətiyyətlə irəliyə doğru getdi. O da bu qorxunc varlığı görmüş olmalıydı, çünki diksinib geriyə çəkildi. Sonra diqqətlə baxdı, çırağı qaldırıb yenidən irəli getdi. Və qəhqəhə ilə gülməyə başladı. “Amma çox məharətlə düzəldilib! Güzgüdür bu!” “Güzgüdür?” “Hə, güzgüdür, mənim igid cəngavərim. Bir az əvvəl yazı zalında canlı düşmənin üstünə elə mərdliklə atıldın ki! İndi öz kölgəndənmi qorxursan? Bu, əyri güzgüdür. Görüntünü böyüdərək və təhrif edərək göstərir”. Əlimdən tutub məni qapının qarşısındakı divarın yanına gətirdi. İndi yaxın məsafədən çıraqla işıqlandırılan dalğalı və parlaq şüşə bizi çox eybəcər şəkildə əks etdirirdi. Addım atınca, güzgüdəki görüntülərimiz gah əyilir, gah büzüşüb-yığılır, gah da genişlənib-açılırdı. “Optikaya aid kitablar oxumalısan, - Vilhelm razı-razı dedi, - heç olmasa, bu kitabxananı quranlara məlum olan əsərləri bilməlisən. Ən yaxşılarım ərəblər yazmışlar. Əl-Hazanın qələmə aldığı “Gözlə 107 Ağ at (latınca) 108 Firavanlıq və sülh olsun sizə (latınca) 109 Yer üzünün üçdə biri yandı (latınca) 206 görünən vaqeələr haqqında” adlı əsərdə güzgülərin xassələri mükəmməl həndəsi düsturlarla izah edilir. Bəzi güzgülər səthlərinin dəyişilməsi sayəsində ən kiçik əşyaları da böyüdə bilir (mənim göz şüşələrim də oxşar xassəyə malikdir), bəzi güzgülər isə görüntüləri tərsinə çevrilmiş halda, oyri-üyrü göstərir. Hətta biri iki göstərən, yaxud dörd göstərən güzgülər də var. Cırtdanı div kimi, divi də cırtdan kimi göstərən güzgülərə də rast gəlinir”. “Aman Allah! - bərkdən dedim. - Deməli, kitabxanaya girənləri dəhşətə salan kabuslar bundan yaranır?” “Ola bilər. Hər halda əla düşünülüb. - Vilhelm güzgünün üstündəki yazını oxudu: “Super thronos viginti qııatuor”. - Biz artıq bu yazıya rast gəlmişik. Lakin həmin otaqda güzgü yox idi. Əksinə, bu otaqda isə, pəncərə yoxdur, üstəlik, yeddigüşəli də deyil. Biz haradayıq? - O, ətrafa baxıb, dolaba yaxınlaşdı. - Adso, bu qarabəxt oculi ad legendum 110 olmadan kitabların iis- 110 Qiraət üçün şüşələr (latınca) Yüklə 2,97 Mb. Dostları ilə paylaş:
|