69
Almas tək bərq vuran qılıncı çəkdi.
Düşmənin qanını torpağa tökdü.
91
O həzrətin şəhadəti qəzavü qədərdə yazıldığı üçün
şirvanşah döyüşçüləri onu "ayın haləsi kimi"
92
əhatəyə alıb, cahanı
gəzən atını ayaqdan saldılar. O həzrət döyüş zamanı hadisə saqisinin
əlindən şəhadət şərbəti içdi. Meydanda öz səbat ayaqlarını möhkəm
saxlayan qazilər də şəhadət qanına bulaşdılar, amma onların bəziləri
"Dözülməz şeydən qaçmaq haqqında" hədisində deyildiyi kimi
93
fərar etdilər. "Fotuhate-Yəməni"də yenə də yazılıbdır ki, səfəviyyə
xanədanının sufiləri o hidayət sultanının şərafətli cəsədini
darülirşada gətirib müqəddəs rövzədə dəfn etdilər. Amma bu həqir
şəxsə (yəni İsgəndər bəyə - Ş.F.) məlum olan budur ki, həmişə bu
sülalənin tərəfdarları olan bir dəstə Təbərsəran əhli o həzrətin pak
cəsədini döyüş meydanından çıxarıb münasib bir yerdə dəfn etdilər.
Elə indi də həmin şərif məkan o vilayət adamlarının feyz, rəhmət və
ziyarət yeridir. Xülasə, Sultan Cüneyd vaqiəsindən sonra onun
candan artıq istədiyi fərzəndi (fərzənde-canpeyvəndəş), vilayət
taxtının sultanı, hidayət sarayının vəliəhdi və böyük əmir Əbu Nəsr
Həsən bəyin bacısı oğlu olan Sultan Heydər* öz ali məqamlı
atasının qaimməqamı oldu.
Sultan Heydər vəlayət bürcündən doğan (tolu) günəş və
səltənət ümmanının sədəfindən çıxan dürr kimi ortaya çıxdı. O, ata-
babasının yolunu davam etdirmək istədi. Öz iqbalının qüvvəsi ilə
Mirzə Cahanşahı** ayaqdan salıb, ölkənin padşahı olmuş mərhum
Həsən padşah o vəlayət və sərvərlik asimanının günəşi (mehr) ilə
[Sultan Hcydərlə - Ş.F.] daha da yaxın olmaq istəyinə düşdü, bu
dudmanla (səfəvi şeyxləri ilə - Ş.F.) əlaqələrini möhkəmləndirmək
naminə Ələmşah bəyim* kimi məşhur olan sevimli qızı
Həliməbəyim ağam ona ərə verərək, iffət bürcünün o Zöhrəsini**
səadət göyünün Müştərisi*** ilə birləşdirdi. O həzrət özündən
əvvəlki şeyxlərdən daha yüksək dövlət və sərvərlik meracına qalxdı.
91
Beytlərin farscası:
Bor ayine-sultane-Doldolsəvar
Be hər həmle əz cəm'e-an xaksar
Ze əlmasgun şoleye-tabnak
Fekəndi goruhi bər in tire xak.
92
İfadənin ərəbcəsi: "Kə-1-ihatəti bi-l-bədri"
93
İfadənin ərəbcəsi: "Hədisu-1-firar mimmə lə yutaqu"
70
Onun ali rövzəsi daim yaxın-uzaq adamların toplaşdığı yer idi. Bir
gecə, sonralar həqiqətə çevrilən bir röya (röyaye-sadeqe) gördü:
Qeyb aləminin xəbər gətirənləri (monhi) onun öhdəsinə qoydular ki,
o gərək isna əşəriyyət (on iki imam - Ş.F.) əlaməti olan qırmızı
zolaqlı bir papaqla öz tərəfdarlarının başını bəzəsin. Sultan [Heydər]
bu yuxunu gördükdən sonra başına şadimanlıq papağı qoyub o
vaxtlarda dəbdə olan türkman papağını on iki zolaqlı "Heydər
papağı" ("tərəke-Heydəri") ilə əvəz etdi. Onun arxasınca gedən və
ona itaət edən adamlar da o həzrətin əqidəsinə tabe (eqteda) oldular
və bu xanədanın bütün üzvləri həmin dəyərli papağı başlarına
qoymaqla başqa adamlardan seçildilər. Elə buna görə də, o şan-
şöhrətli adamlar "qızılbaş"**** ifadəsi ilə məşhur oldular. Xülasə, o
həzrətin həşəməti gün-gündən artırdı. Sədaqətli adamların onun başı
göyə ucalan dərgahına gəlişləri daim çoxalır, bütün əhali onun
fəzlindən bəhrələnirdi. [Sultan Heydər] zahiri və mənəvi səltənəti öz
əlində cəmləşdirib, batində irşad və dinpərvərlik yolunun yolçuları
olan şeyxlərin və əhlüllahların (Allah adamlarının - Ş.F), zahirdəsə
taxt bəzəyən sultanların sərvərinə çevrildi. Böyük əmir Həsən
padşah, işlərinin icrası zamanı Heydərin mülazimləri ilə dostluq və
razılıq (vefaq və vodud) tərzində davranır, qətiyyən bu baçısı oğlu
və damadının razılaşmadığı işlərə razılıq vermirdi. Bir müddət
kamiranlıqla vaxt keçirən Həsən bəyin iqbal ağacı Tuba***** ağacı
kimi özünün kamal zirvəsinə ucaldı. Türkman sultanları tarixinin
müəllifi Mövlana Əbubəkr Tehraninin****** təfsilatla yazdığına
görə o, səltənət taxtına vida etdikdən sonra oğlu Sultan Xəlil,**** '*
ondan sonrasa Sultan Yaqub* hökmranlıq taxtına əyləşdilər. Qəzaya
çıxmaq qərarı təbiətinə üstün gələn Sultan Heydər öz dayısı oğlu
(xal) Sultan Yaqubun hərəkətlərini ətraflı müşahidə etməkdəydi. O,
sufiyyə əmirləri və səfəviyyə sülaləsinin tərəfdarları ilə
məsləhətləşdi və onun cahanı bəzəyən fikri sakinlərinin imandan
uzaq və cahillik yoluna yaxın olduğu Dağıstana yürüş etmək və
çərkəz kafirlərinə qarşı qəzaya getmək qərarına yönəldi, saf
xasiyyətli (nehad) sufiləri və pak etiqadlı mülazimləri bir yerə
toplamaqdan ötrü qəmər sürətli (qəmərməsir) qasidlər yolladı. Sadiq
mücahidlər onun izzət və təmtəraqlı çadırlarında yığışdılar, çoxlu
silahlı adam (15) da onlara qoşuldu. O həzrət məqsədinə doğru
yürüş bayrağı qaldırdı. Həmin ləşkərin hərəkət xəbəri Şivanşah
[Xəlilullahın oğlu] Sultan Xəlilin** (Fərrux Yəsarın - Ş.F) səbat və
qərar binasına zəlzələ saldı. O, düşündü ki, Sultan Heydər atasının
71
qanını almaq və Şirvana qəsd etməkdən ötrü gələcəkdir. [Sultan
Xəlil] "məhəbbət və nifrət irsən keçir"
94
misalına uyğun olaraq
[Sultan Heydərə] qarşı nifaq məqamına gəldi. Həmin qaniçən
(xunxar) ləşkərə müqavimət etmək onun qüvvət və qüdrəti xaricində
olduğu üçün şirvanşah, bir-birinin ardınca külək sürətli qasidləri
özünün damadı olan Sultan Yaqubun yanına göndərdi və bildirdi:
"Sultan Heydər zahirən Çərkəz qəzasına getməkdədir, amma,
mümkündür ki, o, Dərbənd və Təbərsərana çatdıqda yürüş cilovunu
Şirvana tərəf yönəldib, qəsbkarlıq (molksetani) bayrağını göylərə
qaldırsın. Bir halda ki, bu gün məmləkət (Şirvan - Ş.F) onun əlinə
keçməyib, gərək döyüşkən ləşkər toplanılsın və şeyxin niyyəti
həyata keçməsin. Əgər onun məqsədi yerinə yetərsə, təkcə mən
həqir bəndənin vilayəti ilə kifayətlənməyəcək və işğalçılıq qapılarını
öz istəyincə daha geniş açacaq". Mehr göyünün o sərvəri ilə (Sultan
Heydərlə - Ş.F) nifaq məqamında olan Sultan Yaqub şirvanşaha
mərhəmət etdi, amma beynindəki düşmənçilik hissi baş qaldırdı.
Sultan Bəyçioğlunu (?) dörd min türkman süvarisi ilə onun
köməyinə göndərdi. Sultan Yaqubun köməyi şirvanşahı sevindirdi,
Şamaxıda çoxlu Şirvan və türkman əsgərləri bir yerə toplaşdı.
Amma, Sultan Heydər peşələri qəza olan qazilərlə Şirvanın
şimalındakı Şəkiyə gəldi, onun müzəffər ləşkəri oradan Dərbənd
qalasına yollandı. O şəhər cahanın abad şəhərlərindəndir və Babül-
əbvab (Qapılar qapısı - Ş.F.) kimi məşhurdur. Göylərə baş vuran
qalası İsgəndər səddi kimi möhkəmdir. Basqına sinə gərməyi və
özünü qorumağı ilə məşhurdur. Deyilənə görə onun hər bürcü
fələyin bütün bürclərinə bərabərdir. Qoruyucuları (pasiban) sakinləri
ilə dilbir və canbirdir. Oranın əhalisi inadkarlıq edərək öz hücum
əllərini irəli uzatdı. O iqbal sahibi (Sultan Heydər - Ş.F.) onları
cəzalandırmaq qərarına gələrək, qazilərə o şəhər və qalanın
tutulması üçün əmr verdi. İgidlər öz himmət sifətlərini qalanın
fəthinə doğru çevirdilər və az bir vaxtda o möhkəm qalam titrətdilər.
Qalanın alınması az qala müyəssər olacaqdı ki, Heydər dudmanının
tərəfdarlarından və ləşkərin qol başçısı olan Qara Piri Qaçar arxadan
gələrək söylədi ki, türkman ləşkəri çayı keçmişdir, şirvanşah Şirvan
əsgəri ilə artıq ona birləşmişdir və onlar ləşkərlə hərb
iddiasındadırlar. O qəddarların gəlişi haqda ard-ardınca xəbər gəlib
94
İfadənin ərəbcəsi: "Əl-hubbu yətəvarasu və-1-buğdu yətəvarasu"
Dostları ilə paylaş: |