13
idarəetmə, məhkəmə sistemində azadlıqlar vermiş, sosial-iqtisadi sahədə bir sıra
imtiyazlar bağışlamışdı.
2
Knyaz Danil Qalitskinin apardığı siyasət təcrübəli alman
sənətkarlarının, inşaatçılarının, tacirlərinin fəal şəkildə Qərbi Ukraynada
məskunlaşması ilə nəticələndi.
Knyaz Vladimir Vasilkoviçin dəfn mərasimini təsvir edən Qaliç-Volın
salnaməsinin müəllifi yazırdı: «Onun tabutu üstündə bütün vladimirlilər - kişilər,
qadınlar və uşaqlar; almanlar, surojlular və novqorodlular» ağlayırdılar.
3
Qaliç-Volın knyaz sülaləsinin davamçıları knyazlar Yuri, Andrey və Lev
Tevton ordeni ilə yaxın münasibətlərdə idilər. Monqol-tatar təhlükəsindən müdafiə
məsələsində ümumi maraqlar və Baltik dənizi vasitəsilə aparılan ticarət əlaqələri
tərəflər arasındakı dostluq münasibətlərinin əsasını təşkil edirdi. Knyaz Yurinin
hakimiyyəti illərində almanların sayı xeyli artdı və Qərbi Ukraynanın şəhərlərinin
siyasi həyatında onların nüfuzu getdikcə güclənirdi ki, bu da knyaza qarşı xalq
üsyanının səbəblərindən biri olmuşdu. Xalq kütlələrinin fikrincə, «knyaz şəhərləri
çexlərlə və almanlarla dolduraraq onların hüquqlarını və dini etiqadlarını dəyişmək
istəyirdi»
4
XIV əsrin 40-cı illərində Vladimir-Volın, Lutsk, Lvov, Ostriq və sair
şəhərlərdə baş verən xalq qiyamları alman mühacirlərinin əksəriyyətinin qırğını ilə
nəticələndi. Daxili çəkişmələr nəticəsində zəifləyən Qaliç-Volın knyazlığı XIV
əsrin II yarısında öz müstəqilliyini itirdi, onun qərb əraziləri Polşa tərəfindən işğal
olundu. Yerdə qalan ərazilər Böyük Litva knyazlığının tərkibinə qatıldı. Həm
Polşa, həm də Litva dövlətləri alman torpaqları ilə sıx ticarət əlaqələrinin
qurulmasında maraqlı idilər. Polşa kralı III Kazimir (1333-1370) 1349-cu ildə
qərbi-rus şəhərlərində yaşayan alman mənşəli sənətkarların, tacirlərin hüquqlarının
daha da genişləndirilməsinə yönələn fərman imzaladı.
5
ABŞ tarixçisi Orest
Subtelninin yazdığına görə, XIV əsrin sonlarına Volının, Qalitsiyanın şəhərlərində
«almanlara məxsus onlarla sənətkar sexləri, tacir gildiyaları fəaliyyət göstərirdi».
6
XIV-XV əsrlərdə Maqdeburq şəhər hüququnun Polşa və qərbi-rus şəhərlərində
qəbul edilməsi bu ərazilərə alman millətindən olan çoxsaylı ticarət adamlarının,
sənətkarların köçməsinə səbəb oldu. Qərbi-rus şəhərləri — Syanokda, Lutskda,
Koveldə, Vladimir-Volında, Torçində, Striydə, Lvovda və sair şəhərlərdə alman
sənətkarlarının, tacirlərinin məhəllələri meydana gəlmişdi. Onlar german və rus
torpaqları arasındakı ticarət əlaqələrində vasitəçi rolunu yerinə yetirirdilər.
XVI əsrin ortalarında qərbi-rus torpaqlarında əcnəbilərin ilk əkinçi
koloniyaları meydana gəldi: 1563-cü ildə, tarixi ədəbiyyatda «holendrlar» adı ilə
tanınan əhali Brest şəhərindən cənubda, Buq çayı sahilində Noydorf və Noybrau
koloniyalarının əsasını qoydular.
7
Tarixi mənbələrdə «holendrlar»ın etnik
mənsubiyyəti barədə müxtəlif fərziyyələr söylənilmişdir və onların etnik cəhətdən
almanlara və yaxud hollandlara məxsusluğu məsələsi alman koloniyalarının tarixi
ilə məşğul olan tədqiqatçılar arasında mübahisə obyektinə çevrilmişdir. Məsələn,
Polşa tədqiqatçısı S.Sixotska-Petrajeska hesab etmişdir ki, Brest ətrafında
məskunlaşan «holendrlar» etnik hollandlardır. Onun fikrincə, «XV əsrdə Cənubi
14
Niderlanddan Polşaya köçən hollandlar burada koloniyalar yaratmış və yerli Polşa
əhalisi əcnəbi kolonistləri «holendrlar» adlandırmışdır ki, bu da «hollandlar»
sözündən əmələ gəlmişdir»
8
.
S.Sixotska-Petrajeska holland koloniyalarında «sonralar almanların və
polyakların da məskunlaşdığını, onların tədricən polyaklaşdığını vurğulayır».
Alman tarixçisi V.Kuhnun fikrincə, «holendrlar» adı simvolik xarakter daşıyır,
belə ki, orta əsr Polşasında çoxsaylı holland koloniyaları əhatəsində adda-budda
yerləşən alman koloniyalarının sakinləri də belə adlana bilərdi. «Holendrların»
alman etnosuna mənsubluğuna sübut kimi, V.Kuhn belə faktlar gətirir ki,
«hollandlar» «dini etiqadına görə Lüteran kilsəsinə aid olmuş və qədim qot
yazısından istifadə etmişlər».
9
Qeyd edək ki, holendrların etnik mənsubiyyəti
məsələsi o qədər də prinsipial xarakter daşımır, belə ki, Qərbi-rus torpaqlarında bir
neçə koloniya yaratmış bu etnik qrup sonrakı əsrlərdə alman kolonistləri ilə
qaynayıb qarışaraq «almanlaşmışlar». Ümumi götürdükdə, orta əsrlərdə alman
əhalisinin Şərqi Avropada məskunlaşması prosesi böyük miqyasa malik
olmamışdır.
XVI-XVII əsrlərdə Şərqi Avropada alman mühacirlərinin ən çox maraq
göstərdikləri dövlətlər Reç Pospolita və Moskoviya idi. Bu dövrdə Rusiyada
məskunlaşan almanların əksəriyyətini Livoniya müharibəsində (1558—1583) əsir
düşmüş hərbçilər, həmçinin rus çarları—IV İvan və Aleksey Mixayloviç tərəfindən
dəvət olunmuş müxtəlif peşə sahibləri — geoloqlar, hərbi mühəndislər,
heykəltəraşlar, həkimlər və sair kateqoriyadan olan elm, mədəniyyət xadimləri
təşkil edirdilər. 1643-cü ildə təkcə Moskvada artıq 400 alman ailəsi yaşayırdı və
onlar kompakt şəkildə xüsusi bir məhəllədə məskunlaşaraq Alman Slabodasını
yaratmışdılar.
10
Qeyd edək ki, almanların daha intensiv məskunlaşdıqları dövlətlərdən biri
Reç Pospolita idi. 1569-cu ildə Polşa ilə Litvanın birləşməsindən yaranan bu dövlət
Baltik dənizi ilə Qara dəniz arasındakı geniş şərqi slavyan torpaqlarını öz tərkibinə
qatmışdı.
XVII əsrin II yarısında—XVIII əsrin əvvəllərində Reç Pospolita ağır
iqtisadi və siyasi böhran dövrünü yaşayırdı. İqtisadiyyatın əsasını təşkil edən kənd
təsərrüfatının böhrandan çıxarılması üçün yerli feodallar iki metoddan istifadə
edirdilər: 1) «çinş» sisteminin tətbiqi; 2) folvarkın, yəni «mülkədarın əkin
sahəsi»nin genişləndirilməsi. Böyük Polşada (tarixi Polşa əraziləri—İ.A.) iri torpaq
sahibləri öz təsərrüfatlarında çinşeviklərin əməyindən istifadə etməyə başladılar.
«Çinş» sözü tərcümədə «mükəlləfiyyət» mənasını verir və göründüyü kimi,
çinşeviklər feodal torpağında məskunlaşır, onu əkib becərir, əvəzində feodala renta
ödəyirdilər. Böyük Polşada çinşeviklərin əksəriyyətini alman kolonistləri təşkil
edirdilər.
Folvarkların genişləndirilməsi mövcud kəndli təsərrüfatlarının zəbt edilməsi
hesabına aparılırdı və bu hal daha çox Polşa tarixşünaslığında «Kiçik Polşa»
Dostları ilə paylaş: |