116
Hüquqi cəhətdən varislərə keçə biləcək torpaqların Don dairələrində
bölgüsü aşağıdakı kimi idi: Mius dairəsində bütün torpaq sahələrinin 51%-i,
Donetsk dairəsində 28%, Xopyorda 9%, Ust-Medvedskda 5%, Çerkasskda 5%, 1-
ci Don dairəsində 2% və 2-ci Don dairəsində 0,2% təşkil edirdi.
80
Beləliklə, görürük ki, varisliyə verilə biləcək torpaqlara daha çox Mius,
Donetsk dairələrində və Çerkassk dairəsinin bir hissəsində daha çox rast gəlinirdi.
Alman kolonistlərini adı çəkilən «kəndli» dairələrinə cəlb edən amillərdən
biri də bu ərazilərin ticarət mərkəzlərinə və limanlara yaxınlığı idi ki, bu da kənd
təsərrüfatı məhsullarının ixracı üçün əlverişli şərait yaradırdı. Adı çəkilən
dairələrdə müvafiq olaraq torpağa tələbat da çox yüksək idi ki, bu da onun
qiymətinin və icarə haqqının durmadan artmasına gətirib çıxarırdı. Məsələn, əgər
1881-ci ildə Donetsk dairəsində torpağın 1 desyatinin icarə haqqı ildə 73 qəpik
olmuşsa, 1909-cu ildə bu rəqəm 4-6 rubla çatmışdı.
81
XIX əsrin 80-ci illərindən Don Hərbi Dairəsində müxtəlif bankların —
Kəndli Torpaq bankının, Zadəgan bankının filialları fəaliyyətə başladılar. Adı
çəkilən banklar bütün Rusiya təbəələrinə, o cümlədən alman kolonistlərinə də
kredit ayırır və nəticədə torpaq mülklərinin alqı-satqı əməliyyatları daha da
intensivləşirdi. Məsələn, Donetsk dairəsində meydana gəlmiş 22 alman
koloniyasının 13-ü banklardan ayrılan kredit hesabına yaranmışdı. Kreditin şərtləri
kolonistlər üçün çox sərfəli idi: almanlar alman məbləği 40-60 il ərzində
qaytarmalı idilər və illik faiz torpağın dəyərinin 4% civarında təyin edilmişdi
82
.
Kolonist icması torpaq almaq məqsədilə bankdan ssuda götürürdü. Ssuda
almaq üçün bank girov tələb edirdi və əksər hallarda kolonistin əldə etdiyi torpaq
sahəsi özü girov qoyulurdu. Bankdan götürülən kreditin və faizinin qaytarılmasına
koloniya icması elliklə cavabdeh idi. İcma daxilində isə hər kolonistin ödəyəcəyi
məbləğ ayırd edilirdi. Əgər kolonist banka ödəmələri yerinə yetirə bilməzsə, bank
onun torpaq sahəsini geri alır və hərraca qoyurdu.
Kreditin və faizlərin tam ödənilməsi üçün ayrılan vaxtın uzun müddətliliyi o
demək deyildi ki, torpaq həmişə eyni kolonistin istifadəsində olurdu: 40-60 il
ərzində torpaq sahəsi öz ödəmə borcları ilə bir neçə dəfə satıla bilərdi. Özgə xalqın
nümayəndələrinin koloniyada məskunlaşmasının qarşısını almaq üçün almanlar
torpaqlarını yalnız öz həmvətənlərinə satırdılar. Beləliklə, baxmayaraq ki, torpaq
sahələri bankların girovundaydı, alqı-satqı əməliyyatları intensiv şəkildə davam
edirdi. Girov qoyulmuş torpağı alan kolonist torpağın əvvəlki sahibinin bank
qarşısında götürdüyü bütün öhdəlikləri boynuna alır və kolonist icmasına qəbul
edilirdi
83
.
Torpaqdan istifadənin başqa bir forması torpağın icarəyə götürülməsi idi.
İcarə haqqında müqavilələr həm fərdi, həm də kollektiv şəkildə bağlanırdı. Don
ərazisində icarənin ən geniş yayılmış forması artel icarəsi idi. Torpaq kollektiv
şəkildə icarəyə götürülür və icarə haqqında müqaviləyə artelin hər üzvünün
familiyası yazılırdı. İcarəyə götürülmüş torpaq artel üzvləri arasında paylanılır və
117
hər
kolonistin torpaqdan istifadə üsulu ayırd edilirdi. İcarə
müddəti 1 ildən 6 ilə
qədər ola bilərdi və müddət başa çatdıqda müqavilə təzələnə bilərdi.
Qeyd edək ki, Donda icarə haqqı çox yüksək idi və torpağın, əksər hallarda
icarədarlardan, yəni ikinci əllərdən icarəyə götürülməsi onun qiymətinin daha da
artmasına gətirib çıxarırdı. Buna görə kolonistlər imkan daxilində torpağın şəxsi
mülkiyyətə alınmasına daha çox önəm verirdilər.
1909-cu ilin məlumatlarına görə Donetsk dairəsində mövcud olan 29
koloniyadan yalnız 7-si və Taqanroq dairəsində mövcud olan 36 koloniyadan
yalnız 3-ü icarə torpaqlarında yaranmışdı
84
. Taqanroq dairəsində 1888-ci ildə
almanların istifadəsində 48658 des. torpaq sahəsi vardı və onların cəmi 12 %-i,
yəni 6853 desyatini icarə edilmiş torpaqlara, qalan 41795 desyatini (88%) isə şəxsi
mülkiyyətdə olan torpaqlara aid idi
85
.
Beləliklə, Rusiyada XIX əsrin II yarısında aparılan islahatlar kənd
təsərrüfatında kapitalizmin inkişafı üçün şərait yaratdı. Boş qalmış torpaqların
mənimsənilməsi prosesi gücləndi və bu proses Don Hərbi Dairəsində geniş vüsət
aldı. Belə ki, XIX əsrin ortalarında Donda çəmənlik ərazilərin sahəsi əkin
sahələrindən 2,5 dəfə çox idi. Boş ərazilərdə yaranan koloniyalarda kənd təsərrüfatı
əmtəə istehsalı xarakteri daşıyırdı və bu koloniyalar əsasən, buğda istehsalında
ixtisaslaşmışdılar. Rusiyadan ixrac olunan buğdanın çox hissəsi Don vilayətinin,
Yekaterinoslav, Xerson, Tavriya və sair cənub quberniyalarının payına düşürdü və
Azov, Qara dəniz sahillərindəki limanlar vasitəsilə ixrac olunurdu. «Buğda
həyəcanı» müxtəlif regionlardan cənub quberniyalara əhalinin axınına səbəb oldu:
XIX əsrin sonuna Don Hərbi Dairəsində əhalinin sayı 2 dəfə artdı. Onların arasında
almanlar əhəmiyyətli çəkiyə malik idi.
Qeyd edək ki, Don Hərbi Dairəsində məskunlaşma prosesi daxili rezervlər
hesabına həyata keçirilirdi. Dairədə məskunlaşan alman kolonistlərinin hamısı
Rusiyanın müxtəlif regionlarından köçüb gəlmişdilər. Don vilayətində yaranan
koloniyaların əsasını qoyanlar əsasən Voronej, Tavriya, Yekaterinoslav, Saratov,
Xerson quberniyalarından gələn kolonistlər idi. Təkcə Miussk dairəsində 1875—
1887-ci illərdə alman kolonistləri tərəfindən kollektiv formada 40-dan artıq torpaq
mülklərinin satın alınması faktı qeydə alınmışdı. Bu o demək idi ki, bu dövr
ərzində 40-dan artıq koloniya meydana gəlmişdi
86
. Nəticədə, Don Hərbi Dairəsində
almanların kütləvi məskunlaşması nəticəsində 1890—1915-ci illər ərzində alman
məskənlərinin sayı 2 dəfə artdı
87
.
Alman məskunlaşmasının ən intensiv getdiyi dairə Taqanroq dairəsi idi.
Burada 1890-cı ildə 36 koloniya mövcud olmuşdusa, 1915-ci ildə bu rəqəm artıq
80-ə çatmışdı
88
. Köhnə koloniyalarda da əhalinin sayı sürətlə artırdı və bu
koloniyalarda əhalinin artımı ilə bağlı yaranan torpaq çatışmazlığı yeni sahələrin
alınması vasitəsilə həll edilirdi.
Arxiv sənədlərinə əsasən, Don Hərbi Dairəsində 1876—1916-cı illər
ərzində katolik və protestant əhalinin sayının dinamikasını əks etdirən cədvəl
Dostları ilə paylaş: |