114
ətrafında Yelizavettal koloniyasını yaratmış, sonralar Terek çayının şimal sahilinə
köçməyə məcbur olmuşlar. Alman tədqiqatçıların məlumatına görə Hofnunqsfeld
koloniyası Bessarabiyadan köçüb gəlmiş lüteranlar və reformotorlar tərəfindən
salınmışdır və Xasavyurtun 9 kilometrliyində yerləşirdi.
75
Bütün
bu
söylənilənlərdən belə nəticə çıxarmaq olar ki, Terek vilayətində Hofnunqfeld
adında iki koloniya mövcud olmuşdur ki, bu da müəyyən bir ərazinin
toponimikasında rast gəlinən haldır.
Beləliklə, kolonistlərin «törəmə» koloniyalardan «ana» koloniyalara geri
qayıtması, iqlim şəraitinin yaratdığı və sosial xarakterli problemlərlə bağlı,
epizodik hallarda yerli əhali ilə münasibətlərin korlanması və sair səbəblərdən
Terek vilayətinin alman kolonistlərinin üfüqi və şaquli mobilliyi vilayətdə movcud
olan koloniyaların dəqiq sayı haqqında fikir söyləməyə imkan vermir. XIX əsrin
60-cı illərindən Terek vilayətində alman koloniyalarının yaranmağa başladığını və
XX əsrin əvvəllərində də bu prosesin davam etdiyini nəzərə alaraq və apardığımız
araşdırmaların nəticələrinə əsaslanaraq deyə bilərik ki, 1914-cü ilə qədərki dövrdə
vilayətdə təqribən 50 alman koloniyası və xutoru mövcud olmuşdur.
Qafqazın başqa regionlarından fərqli olaraq, Don Hərbi Dairəsində alman
koloniyalarının yaranma prosesi nisbətən gec — 1870-ci illərdə başlamışdı ki, bu
da Don Hərbi Dairəsinin yaranma tarixinin spesifikliyi və bu ərazidə mövcud olan
torpaq mülkiyyət formasının xüsusiyyətləri ilə izah olunur.
Hələ qədimdən müxtəlif türk dövlətlərinə məxsus olan Don ərazisi XVIII
əsrdən tədricən Rusiya tərəfindən işğal olundu. Əhalisiz qalan bu geniş ərazi yarım
hərbçi silk-kazaklar tərəfindən idarə olunurdu. Tezliklə burada Don Hərbi Dairəsi
yaradıldı. Ərazinin müdafiəsi ilə məşğul olan Don kazakları, həmçinin təsərrüfat
həyatı ilə də məşğul olurdular. Don ərazisində torpaq xəzinəyə məxsus idi. Lakin
torpaqdan istifadə hüququ Don Hərbi Dairəsinə verilmişdi
və bütün torpaqlar Hərbi
qulluq prinsipi əsas götürülərək kazak ailələri arasında bölüşdürülmüşdü. Kazak
torpaq payını satmaq və yaxud kiməsə bağışlamaq hüququndan məhrum idi. Əgər
kazak öz qüvvəsi ilə torpağı əkib-becərə bilmirsə, onu yalnız icarəyə verə bilərdi.
1835-ci ildə «Don Hərbi Dairəsi haqqında Əsasnamə» qəbul edildi
76
. Bu
əsasnaməyə görə Don ərazisində torpaqlar zadəganların şəxsi mülkiyyətinə
verilirdi. Zadəgan öz torpaq sahəsini yalnız kazak silkindən olan şəxslərə sata
bilərdi. Beləliklə, görürük ki, Don Hərbi Dairəsində torpaqların, nəinki əcnəbilərə,
hətta yerli rus kəndlilərinə, mülkədarlarına satışı üçün süni maneələr yaradılmışdı.
Bu səbəbdən XIX əsrin 70-ci illərinə qədər Don ərazisində heç bir əcnəbi, o
cümlədən alman koloniyası yaranmamışdı.
1860—1870-ci illərdə Rusiyada aparılan islahatlar, xüsusən də aqrar islahat
Don Hərbi Dairəsində torpaqdan istifadə sistemində inqilabi dəyişikliklərə gətirdi
— torpaq azad şəkildə alqı-satqı obyektinə çevrildi.
Don vilayəti əkinəyararlı torpaq sahələrinə görə Rusiyanın ən əhəmiyyətli
quberniyalarından biri idi. Burada hər
adambaşına 7,1
des. əkinəyararlı torpaq
115
sahəsi düşürdü. XVIII əsrin sonu - XIX əsrin əvvəlləri ilə müqayisədə bu göstərici
nisbətən aşağı düşmüşdü, lakin bununla bərabər baxdığımız dövrdə qonşu
quberniyalar ilə müqayisədə bu rəqəm kiçik deyildi. Nəzərə alaq ki, Yekaterinoslav
quberniyasında adambaşına 3,8 des., Voronej quberniyasında isə cəmi 2,2 des.
əkinə yararlı torpaq sahəsi düşürdü
77
. Həm ölkədaxili, həm də xarici bazarlarda
kənd təsərrüfatı məhsullarına və ilk növbədə buğdaya tələbatın artması kənd
təsərrüfatı ilə məşğul olan iş adamlarını istehsalı genişləndirməyə, müvafiq olaraq
yeni-yeni torpaq sahələri əldə etməyə sövq edirdi.
Torpaq bazarı müxtəlif yollarla formalaşırdı və onlardan ən başlıcası
zadəgan torpaqlarının satışa çıxarılması idi. 1868-ci il qanununa görə bütün Rusiya
zadəganlarına öz torpaq mülklərindən istədikləri kimi istifadə etmək hüququ
verildi. Bir çox zadəganlar, əsasən də kiçik mülk sahibləri və yeni iqtisadi şəraitə
uyğunlaşa bilməyənlər müflisləşir və öz torpaq sahələrini satmağa məcbur
olurdular. Bu proses 1873-1882-ci illərdə daha intensiv gedirdi. Bir faktı
qeyd edək
ki, bu dövr ərzində satışa çıxarılan torpaqların 70%-i zadəganlara məxsus
olmuşdu
78
.
Torpaq bazarında satılan sahələrin əhəmiyyətli hissəsi kəndli torpaqları idi.
1861-ci il 19 fevral Əsasnaməsinə görə şəxsi azadlıq qazanmış kəndlilər Kəndli
Torpaq bankının maliyyə yardımı vasitəsilə pay torpaqlarını və mükəlləfiyyətlərini
satın aldıqdan sonra hökumətdən aldıqları ssudanı və onun faizini qaytara
bilməyərək müflisləşirdilər. Artıq 1870-ci illərin sonunda bir çox kəndlilər öz pay
torpaqlarını satmağa məcbur olmuşdular.
Kolonistlərin hüquqi savadsızlığı və sosial müdafiəsizliyi şəraitində
torpağın şəxsi mülkiyyətə alınmasının ən optimal forması kollektiv forma idi.
Torpaq sahəsi bir neçə zəngin kolonistin maliyyə vəsaiti hesabına alınır və
gələcəkdə bu ərazidə koloniya meydana gəlirdi. Yeri gəlmişkən qeyd
edək ki,
1871-ci il qanununa görə «kolonist» statusu, II Yekaterina və I Aleksandr
tərəfindən onlara verilən bütün imtiyazlar ləğv edilmişdi. Bu səbəbdən artıq 1870-
ci illərdən sonra yaranan alman məskənləri çox hallarda «koloniya» yox, «məskən»
və yaxud «kənd» kimi adlandırılmışdı. Baxdığımız dövrə aid tarixi mənbələrdə
həm «koloniya» həm də «məskən» anlayışlarına rast gəlinir
70
və bunun da səbəbi
«koloniya» anlayışının ictimai fikirdə dərin iz salması idi. Buna görə alman yaşayış
məntəqələrinə XIX əsrin 70-ci illərindən həm «koloniya», həm də «məskən» kimi
müraciətlər olunmuşdur və bu ənənə bizim tədqiqatımızda da davam etdirilir.
Coğrafi cəhətdən alman koloniyaları Don Hərbi ərazisində bərabər
paylanmamışdır. Alman koloniyalarının ən çox yayıldığı ərazilər Mius (Taqanroq)
və Donetsk dairələri idi ki, bu da adı çəkilən dairələrdə kazak hərbi təsərrüfatlarına
nisbətən kəndli torpaq sahibliyinin daha çox yayılması ilə izah oluna bilər —
«kəndli» dairələrində torpağın alqı-satqı əməliyyatları daha sərbəst aparıldığından
alman kolonistləri bu dairələrə daha çox maraq göstərirdilər.