Azərbaycan mġLLĠ elmlər akademġyasi hüseyn cavġDĠn ev muzeyġ



Yüklə 2,29 Mb.
səhifə67/97
tarix25.06.2018
ölçüsü2,29 Mb.
#51525
1   ...   63   64   65   66   67   68   69   70   ...   97

 

206 


Azərbaycanı  və  bir  çox  başqa  məmləkətləri  xarabazara 

çevirməsinə,  kəllələrdən  qalalar  qurdurmasına  nə  ad 

verilməlidir?  Məgər  bunlarıdamı  Teymur  haqq-ədalət, 

gələcək  nəsillər  xatirinə,  maarif,  mədəniyyət  naminə 

etmişdir? 

Cavidin  ümumiyyətlə  tarixə,  Teymur  istilası  dövrünə, 

eləcə  də  Teymurun  şəxsiyyətinə  son  dərəcə  birtərəfli 

yanaşdığı,  tarixi  həqiqəti  çox  birtərəfli  göstərməsi  göz 

qarşısındadır.  Bu  xüsusda  ətraflı  izahata  ehtiyac  yoxdur. 

Lakin dramaturqun həqiqəti bu cür birtərəfli göstərməkdə 

məqsədi nə olmuşdu? Bunun səbəblərindən biri budur ki, 

Cavid  Teymuru  açıqdan-açığa  təbliğ  etmək  istədiyi 

müəyyən  fikirlərin,  xüsusən  əvvəlki  fəsillərdə  ətraflı 

bəhs  etdiyimiz  ―həyat  mübarizəsi‖  anlayışışın  ruporuna 

çevirmək  istəmişdir  (hərçənd  bu  əsərdə  şair  bu  məqsədə 

heç  olmazsa  o  biri  əsərlərində  olduğu  qədər  də  nail  ola 

bilməmişdir).  Bu  nöqteyi-nəzərdən  dramda  şair  Kirmani 

ilə Teymurun mükaliməsi və mübahisələri səciyyəvidir. 

Şair  Kirmani  hər  cür  müharibə  və  qan  tökülməsinin 

əleyhinədir.  Onun  fikrincə  insanlığa  kömək  etmək,  haqq 

və  ədaləti  müdafiə  etmək  üçün  insanlarda  olan  kin  və 

küdurəti  öldürə  bilən  sülh,  məhəbbət,  mərhəmət 

ideyalarını  təbliğ  etmək  kifayətdir.  Bəşəriyyəti  xilas 

edəcək  bir  qüvvə  varsa,  o  da  məhəbbət  və  yalnız 

məhəbbətdir,  ―fövqəlbəşər‖  bir  məhəbbətdir.  Şair 

Kirmani  də,  ―Maral‖  faciəsindəki  ümumi  məhəbbət 

ideyasını  müdafiəyə  çalışan  Nadir  bəy  kimi,  ―qan 

tökməkdənsə, yara bağlamağı‖ daha üstün tutur. 

Dramaturqun  nəzərində  şair  Kirmani  məhəbbət  ide- 

yasını birtərəfli anlayan, haqq, ədalət uğrunda çox passiv 

mübarizə  aparan,  şirin  arzular  bəsləyən,  seyrçi, 

xəyalpərvər  bir  adamdır.  Şair  bu  məsələdə  Kirmaniyə 

nisbətən Teymura üstünlük verir. 

Romantik  şairin  yaratdığı  Teymur  surəti  də  ümumi 




 

207 


məhəbbət  ideyasını  qiyimətləndirir.  Lakin  bu  anlayış 

onun  nəzərində  çox  birtərəfli,  gücsüzdür,  sadəcə  xoş  bir 

təsəllidir.  Teymura,  daha  düzgün  deyilsə,  Cavidə  görə, 

təkcə  məhəbbət,  mərhəmət  ideyası  ilə  insanlığı  xilas 

etmək  olmaz,  dünyanı  yoluna  qoymaq  olmaz.  Çünki 

insanlar  arasında  insan  adını  daşıyan  ―ikiayaqlı  həşərat‖ 

da  çoxdur.  İnsanlığı  səadətə,  sülh  və  əmniyyətə 

çatdırmaq  üçün  bu  ikiayaqlı  həşəratı  məhv  etmək 

zəruridir  ki,  burada  ancaq  qüvvət,  qılınc  iş  görə  bilər. 

Yeri  var  ki,  qan  tökmək  özü  də  ədalətə,  məhəbbətə  yol 

açmağın mühüm bir vasitəsidir. 

Şübhəsiz,  bu  fikirlər  heç  bir  məktəb  və  müəllim 

görməyən  savadsız  Teymurun  fikirləri  ola  bilməzdi. 

Lakin  Cavid  son  dərəcə  sərbəst  hərəkət  edərək  bu 

mücərrəd ―fəlsəfi görüşü‖ Teymura isnad edir: 

T e y m u r  — ...bir qədər də müharibə Ģənliyi yapsaq eyi 

ol-mazmı? 

A  ğ  b  u  ğ  a  —  Məncə  müharibə  meydanı  düyün 

dərnəklərindən,  eyĢü-nuĢ  məclislərindən  daha  xoĢ,  daha 

ruhaĢinadır. 

T e y m u r — Buna sən nə deyirsən, Ģair? 

ġ  a  i  r  —  Siz  cəngavərlər  insan  qanına  hərissiniz,  biz 

Ģairlər  gülgün  Ģəraba.  Onda  vəhĢət  və  dəhĢət  var,  bunda 

zövq  və  Ģətarət.  Sizin  hərb  nərələriniz  ürəkləri  qoparır, 

insanları  parçaladır,  anaları  ağladır.  ġairlərin  eyĢü-nuĢ 

təranələri isə kinləri,. küdurətləri öldürür, üzləri, könülləri 

güldürür. 

T e y m u r — B ə x t i y a r   Ģair!  Səni  sərməst  edən  tatlı 

xəyal,  yalnız  xoĢ  bir  təsəllidir.  Bununla  bərabər  sən  pək 

böyüksən. Əvət, sənin kimi dəyərli simaların qədrü qiyməti 

anlaĢılsaydı.  mənim  kimi  topallar  soldakı  sıfır  qədər 

mənasız  qalırdı.  Siz  yarasalar  ölkəsində,  korlar 

məmləkətində  parlayan  bir  günəĢsi-  niz.  Əfsus  ki,  insan 

adını  daĢıyan  ikiayaqlı  həĢərat  pək  qaba  və  pək  səfil  bir 



 

208 


Ģey.  ĠĢtə  Ģu  qaba  və  miskin  həĢəratı  usandırmaq  üçün, 

onların  pas  tutmuĢ,  kirli  vicdanlarını  yıxmaq  üçün  yalnız 

Teymur qılıncı lazım. Əvət, sevgili Ģair, insanlar mərhəmət 

və məhəbbətdən ziyadə dəhĢət və qüvvətə tapınırlar

 1

Yenə başqa bir yerdə eyni mübahisə davam edir: 



Te  y  m  u  r  —  Mən  məğrurları  əzmək  üçün  yaradılmıĢ 

bir allah bəlasıyam. 

ġ  a  i  r  —  Açıq  söyləmək  lazım  gəlirsə,  mən  qan 

tökməkdə heç bir haqq və ədalət görmürəm. 

T e y m u r — Əvət, haqlısan, çünki Ģairsən. 

A ğ b u ğ a — ġ a i r l ə r   də  mənəvi  həkimlərdir;  qan 

axıtmaq- dansa, yara bağlamağı daha xoĢ görürlər. 

T e y m u r — Bakalım divanbəyi nə deyir! 

D i v a n b ə y i  —  Mənə  qalırsa,  xeyir  və  Ģər  ekizdir. 

Məhəbbətlə  ədavət  bir-birinə  bağlıdır.  Lüzumundan  fazla 

məhəbbət  nifrət  doğurduğu  kimi,  həddindən  artıq  qan 

tökməkdə də bir fəzilət yoxdur. 

T e y m u r   —  Divanbəyi  daha  baĢqa  düĢünür.  O  daha 

etidalçı. Fəqət unutmamalı ki, hər səciyyə və Ģəxsiyyət birər 

qanun  deməkdir.  ĠĢtə  bu  gün  Ģəxsiyyətim  mənə  nə  əmr 

edərsə, onu yapmaqdan çəkinməm. 

 

Son səhnədə dramaturq ümumi məhəbbət ideyasını şair 



Kirmaninin dili ilə daha aydın ifadə edir: 

 

T e y m u r   (İldırıma)—  Mən  Ģu  məktubdakı  sözlərinizi 

unutdum  və  sizi  əfv  etdim.  Yalnız  əfv  etmək  deyil,  hətta 

məhəbbətinizi  də  qazanmaq  istəyirəm.  (Mənalı  və  məğrur 

bir tövrlə şair Kirmaniyə baxır.) Əcəba buna Ģair nə söylər? 

ġair (səmimi və çoşqun bir ahənglə) —Məhəbbət, məhəb- 

bət.  Əvət,  bütün  bəĢəriyyəti  xilas  edəcək  yalnız 

məhəbbətdir.  Məhəbbətlə  çırpınan  bir  çoban  qəlbi  kin  və 

ədavət  püskürən  bir  sultan  qafasından  daha  Ģərəflidir. 

                                                 

1

 ―Topal Teymur‖, səh. 19-20 




Yüklə 2,29 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   63   64   65   66   67   68   69   70   ...   97




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə