Say 2 (9) • 2014 |
STRATEJİ TƏHLİL
45
lıqda qalan digər millətlər”dən fərqli ola-
raq “erməni məsələsi”nin səbəbləri daha
qarışıqdır. Bu məsələdə azlıq təşkil edən
bir millətin mədəni muxtariyyəti danışıq
mövzusu deyildir. Burada Azərbaycanda
yaşayan və azlıq təşkil edən millətlər sıra-
sında olan gəlmə ermənilərin Azərbaycan
daxilində bir dövlət halına düşməsi dünya
ermənilərinin mühacirət yolu ilə bu erməni
dövlətinə cəm edilməsi və onun ərazisini
Qarabağ, Zəngəzur, Gəncə ilə bərabər İrəvan
Ermənistanına ilhaq etmək kimi məsələlər
qarşısındayıq.
Hələ 1905-ci ildə daşnak partiyası
tətbiqinə müvəffəq ola bilmədiyi planını
I Dünya müharibəsi illərində yenidən tətbiq
etmək istədi. Lakin bu iş üçün istinad etdiyi
Çar Rusiyasının çökməsi və inqilabın başla-
ması ilə “Daşnak planı” yenə nəticəsiz qal-
dı. Lakin siyasətdə hər cür şərəfsizliyi özünə
münasib bilənlər “aciz” qala bilərlərmi?
Daşnaklar Lenindən aldıqları bir fərman ilə
Qafqaz və Türkiyə əraziləri üzərində “Böyük
Ermənistan” “icadına” girişdilər. Ancaq ölmək istəməyən türk hər iki cəbhədə
bu qanlı plana mane oldu. Türk ordusu Şərq vilayətlərini ruslardan xilas edərək
Ərzuruma girdi, hətta Qarsı ana vətənə qaytardı. Digər tərəfdən, Azərbaycan
öz istiqlalını elan etmişdi.
Bu dəfə daşnaklar Bakıda bolşeviklərlə əməkdaşlıq edərək ümumi qətliam
törətdilər və 1918-ci ilin martında Bakıda Sovet hökumətini elan etdilər. Pa-
ris, London və Vaşinqton yollarını tutdular. 1918-ci il dekabrın 10-da Şimali
Amerika Birləşmiş Ştatlarının parlamentinə senator Lodqe tərəfindən “Böyük
Ermənistan haqqında” bir layihə təqdim olundu. Bu layihə “Böyük Ermənistan”ı
belə təsəvvür edirdi: Türkiyənin altı vilayətindən və Kilikiyadan ibarət “Türkiyə
Ermənistanı”; “Qafqaz Ermənistanı”; İran Azərbaycanının şimal və şimal-qərb
ərazilərindən ibarət “İran Ermənistanı”.
1919-cu ildə Amerikada Erməni Milli İttifaqı (The Armenian National Union
of Amerika) tərəfindən nəşr edilmiş “Ermənistan haqqında” adlı əsərdə veril-
miş “Böyük Ermənistan xəritəsi”ndə Ermənistan Trabzon və Samsunda Qara
dənizə, İsgəndərun körfəzində Aralıq dənizinə çıxır, Qafqaz Azərbaycanında
Xəzər dənizinə qədər uzanır və Gəncə yaxınlığından başlayaraq Kür çayı boyu
ilə Xəzər dənizinə uzanan xəttin cənubundakı Salyan, Lənkəran, Muğam,
Mil, Qarabağ, Zəngəzur, Gəncənin dağlıq hissəsi, Naxçıvan ilə Ordubad, İran
“Daşnaksütyun” partiyasının
İrandakı ideoloji və siyasi
fəaliyyətini hərtərəfli şərh
edən Mirzə Bala göstərir ki,
indi də o, “şeytana papaq
tikən Tehran diplomatlarına
“Şahnamə” oxutmaq və
paniranizm damarlarına
basmaqla “yeni bir papaq”
tikmək istəyir. Onun bu
yolla əldə etmək istədiyi şey
bəllidir: İranın Şərq yönünü
Qərbə və Şimala çevirmək
sayəsində İran ilə türk dünyası
arasında yeni qanlar axıtmaq
yolu ilə Avropa dövlətlərinin
himayəsinə sığınaraq
“Böyük Ermənistan”ı yoxdan
yaratmaq.
STRATEJİ TƏHLİL | Say 2 (9) • 2014
46
Azərbaycanında isə Astara, Ərdəbil, Qaradağ, Sərab, Təbriz, Xoy, Maku, Səlmas
və Urmu vilayətlərini əhatə edirdi.
“Moskva ilə Daşnak partiyası arasında əməkdaşlığın səbəbi və bu iki
qüvvəni birləşdirən müştərək mənfəətlər başlı-başına bir məsələdir”, - deyən
M.B.Məmmədzadə bu iki qüvvəni birləşdirən səbəbləri şərh edərək göstərmişdir
ki, Anadolu ilə Azərbaycan arasında “Çin səddi”nə bənzər bir “Hay səddi”nin
çəkilməsi Moskvanın nəzərində Azərbaycan, Türküstan, Şimali Qafqaz və İdil
(Volqa) türklərini Türkiyə nüfuzundan və “türkçülük təhlükəsi”ndən təcrid edir
və ruslaşdırılmalarını asanlaşdırırdı. Azərbaycanla Türküstandan vaz keçməyi
özü üçün bir ölüm sayan Moskva bu “Hay səddi”ndən böyük faydalar gözləyir
[8, s.36-37].
Daşnakların isə türklük əleyhinə yönəlmiş bu siyasətdən maksimum
istifadəyə çalışacaqlarından təbii bir şey ola bilməzdi. Mənşəyi bolşevikli-
yin ilk günlərindən başlayan bu bolşevik-daşnak dostluğu xüsusilə “Lozan
sülhü”ndən sonra daha da şiddət kəsb etdi. 1923-cü ildə daşnak generalla-
rından məşhur Dro və digərlərinin imzası ilə bir “Bəyannamə” nəşr edilmiş-
di. Bu bəyannamədə Qafqazda qalan daşnaklar Ermənistanın yalnız Qırmızı
Ordu tərəfindən himayə olunacağını və erməni xalqının ancaq Sovet idarəsi
sayəsində tərəqqi və inkişaf edəcəklərinə qane olduqlarını elan edirdilər. Beş
il sonra da erməni “Hınçaq” partiyası rəsmən dağılmış və kommunistlərə
birləşmişdi. Erməni milli hökumətinin başçısı Kaçaznuni “Daşnak partiyasının
iflası” adını daşıyan və manevr məqsədilə yazılmış kitabında “Daşnak” parti-
yasının illərdən bəri təqib etdiyi siyasətin iflasını elan etməklə yanaşı erməni
xalqına xidmət etməyi özlərinə şərəf sayanları mənasız xülyalardan vaz keçərək
Ermənistanın Sovet hökuməti tərəfindən icad və yenidən doğulması işində
iştiraka dəvət edirdi. 1923-cü ildə “Daşnak” partiyasının Vyanada keçirilən
qurultayında Kaçaznuninin “bolşeviklərlə anlaşmaq tezisi”ni müdafiə etdiyi
məlumdur. Bakı qəzetləri də 1925-ci ildə Kaçaznuninin Ermənistana dönmək
və son illərini Sovet Ermənistanına həsr etmək istədiyini yazırdılar. Həqiqətən
də, Kaçaznuni Ermənistana dönməkdə gecikmədi. “İzvestiya” qəzeti onun
bu “təqdirəlayiq cəsarətindən” bəhs edirdi. Bolşevik mətbuatı Kaçaznuninin
bolşeviklərə sığınmasını alqışladığı zaman Paris qəzetləri “Daşnak” partiyasının
10-cu qurultayında qəbul edilən qərarları dərc edirdi. Bu qərarlara görə, “10-cu
Daşnaksütyun konqresi, istisnasız olaraq, bütün üzvlərinin ittifaqı ilə bir səslə
müstəqil Ermənistan proqramı üzərində qəti dirəndiyini elan edir. Hal-hazırda
mövcud kiçik Ermənistanı əsas olaraq qəbul edən “Daşnaksütyun” partiyası
siyasi və iqtisadi inkişafını təmin edəcək bir hüduda malik Ermənistan təsisinə
səy edəcəkdir. “Daşnaksütyun” partiyası Türkiyədə erməni millətinin haqlı
tələbini qəbul etdirmək əzmində mətin olub. Sovet cəbhəsinə gəlincə bolşevik
diktatorluğu ilə imperializmə qarşı barışmaz bir fikir mücadiləsini davam etdi-
rir. Fəqət erməni xalqının çoxu qürbətdədir. Sovet Ermənistanında ancaq bir
milyon iki yüz min erməni var. İki milyona yaxın
erməni müxtəlif məmləkətlərə