41
3. MOĠS EY KAĞANQATLI. ―AQVAN TARĠXĠ‖
―Aqvan tarixi‖ bənzərsiz tarixi yol keç miĢ əsərlərdən birid ir. Onun
hansı xalq ın tarixi-ədəbi fikrin in bacarığın ın malı o lması haqqında qızğın
mübahislərin arası kəsimir və yəqin ki u zun zamanalr kəsilməyəcək. Ancaq onu
mə misə mək istəyən, onu baçĢqa xalq ın adına çıxmaq
istəyənlər isə əsərin ö z
yazısı, öz ruhu, heç bir çeyə uyuĢub qarıĢmayan öz ―dəst-xətti‖ göstərir ki, o,
yalnız bir xalq ın tarixin in malıdır; yalnız b ir xalqın altı tüz, yeddi ü z iç ərisində
yaĢadığı ağ günlərə sevinən, bunlardan qat-qat çox olan acılı-ağrılı, qanlı-qadalı
günlərə isə göynəyib ağramayan bir əsərdir. Bu xalq Ģərqi Zaqafqaziyada
yaĢamıĢ, indiki azərbaycanlıları yaradıb dünyaya gətirən köklərdən biri o lmuĢ
albanlar idi. Buna görə də ―Alban tarixi‖ kitabı b izə qədim erməni (qrabar)
dilində
gəlib çatsa da, ona sahib sayıla b iləcək yeganə tarixi varlıq ya lnız və
yalnız albanların ö züdür. Tarixdə bu və ya baĢqa dillərdə yaran mĢ əəsərlər
çoxdur, misal üçün (Orta Asiya xalqlarının Əbu Əli Ġbn Sina, Biruni və Fərabi
ərəbcə yazıb-yaratmıĢlar), ancaq belə bir fakt həmin əsərlərin milli-tarixi ünvanı
üçün göstərici deyildir və o la da bilməz. Azərbaycan tarixĢünaslığında
belə bir
fikri var: bu əsərin qabara çevrilməsi VIII yüzildə ərəb xilafətin in kö məyi ilə
qriqoryan kils əninin Albaniyanlı öz nüfuzuna tabe et məsi ilə bağlıdır. (ba x:
Бунияатом З. Азербаиджан в VII-IX в. В. Б., 1965, с. 6-12, 94-102),
―Alban tarixi‖ nini b irinci və ikinci kitablarını, görünür bir müəllif
yazmıĢdır, VII yüzilə, xüsusilə CavaĢirin hakimiyyəti illərinə düĢən bu hadisələri
o öz gözləri ilə görmüĢdür. Lakin ikinci kitabda
hadisələrin izlənilməsi X
yüziliyə çatdırılır. Kağantalı Mo isəy VIII-IX yüzillərdə yaĢaya biməzdi, deməli
sonuncu bir kitabın baĢqa bir adamın əlindən çıxması sözsüzdür. BaĢqa sözlə,
üçüncü bir kitab, əslində bitmiĢ bir əsərə sonralar qatılmıĢdır. Bu b ir daha
göstərir ki A lban kilsəsi ətrafında gedən mübarizə ilə bağlı olaraq,
bu dövrdə
―Alban tarixi‖ artıq siyasi əhəmiyyət kəsb etmiĢ bir əsərə çevrilmiĢdir.
AĢağıda göstərilən parçaların qaynağı ―Alban tarixi‖ nin 1861-ci ildə
Sankt-Peterburq çapıd ır. Ġndi bu çap köhn əlmiĢ və naqis sayıldığından, biz
Azərbaycancaya parçaları kitabın ya xın larında Ye reavanda bura xılmıĢ rusca
yeni çapı ilə tutuĢdurmuĢuq bəzi o xunuĢlar üzərə son rus çapının redaktəsi də
nəzərə a lın mıĢdır.
Bax: Ancaq nəzərə alınmalıdır ki, bu çapı haraylayan müəlliflər kitabın bir çox yerlərini
öz istədiyini kimi dəyiĢmiĢ, bəzən isə bilərəkdən kəsib atmıĢdır. Buna görə də yeni çapı bir sıra
hallarda əski 1861-ci il çapı qədər və bəlkə dah naqis qərəzli və nöqsanlıdır. Yeni Ģapın müəllifi öz
qeydlərində Albanalrın iqtisadi və mədəni cəhətdən geridə qalmıĢ, yarımköçəri, primitiv bir etnik
toplum kimi verərək yazır ki, guya onlar xalq ola bilməmiĢ, VII yüzillit ə kimi öz etik varlıqlarını
itirərək erməni xalqına qarıĢmıĢlar. (s. 176-177). Bununla o‖Alban tarixi‖ ni alban dilində
yazılmasının mükün olmadığını, bir növ, sübuta yerinə yetirməyə çalıĢır, kilsə qrabaranı isə əsəri ana