105
Qaydadı, kişinin yarı, əhdi-ilqarı, kişinin anası, işıqlı dünyası deyiblər. Qıraq
Kəsəmənli Qaçaq Kərəmi dünyaya gətirən, ərsəyə yetirən, igidlik, mərdlik, mübarizlik
dərsi keçən Qıraq Kəsəmənli Gülgəz xanım əsilli-nəsilli tayfadan olmuşdur. Yeri
gələndə at belində hünərdə, zəfərdə. Yeri gələndə məsləhətdə, məşvərətdə. Qanı su ilə
yumaqda. Qanlara, qırğınlara ismət örpəyi göstərməkdə. Bir elin arxası, dayağı,
hünəri.
Tuğra xanım. Rusiyadan 1917-ci ildə İrana qaçmış Mirəhməd xanın qadını,
dağlar qızı Tuğra xanım 1919-cu ildə başına 10 min igid toplayıb Lənkərana gəlir və
Azərbaycan Cümhuriyyəti hakimiyyətinin burada da bərqərar olmasına köməklik
göstərir.
Analar köçər, analar yaşar bu dünyada. Ana vətənləşər, vətən analaşar bu
dünyada...
Əsrlərcə adları məlum olmayan neçə-neçə ağbirçək analarımız tarixin qaranlıq
səhifələrində qalsalar da zaman-zaman xalqımıza təlim-tərbiyə, öyüd-nəsihət dərsi
veriblər, əməllərini nəsildən-nəsillərə keçirərək bizlərə ərməğan ediblər. Hazırda
ağbirçəklik ənənəsi davam edir, yaşayır, öz əvəzsiz rolunu oynayır.
Ağabacı xanım. Tədbirli, uzaqgörən, təbli şair Ağabəyim ağa Ağabacının
xalqımızın ləyaqətli qadınları arasında xüsusi yeri vardır. Ağabəyim Qarabağ xanı
İbrahimxəlil xanın gəncəli Cavad xanın bacısı Tutibəyimdən olan qızı, Xurşidbanu
Natəvanın bibisi idi. O, 1782-ci ildə Şuşada anadan olmuşdur. Ağabəyim ağa ərəb və
fars dillərini mükəmməl bilmiş, təhsilli, tədbirli bir qadın olmuşdur. Qarabağ-İran
münasibətlərindəki gərginliyi azaltmaq məqsədilə Ağabəyim ağa İranın şahı, Ağa
Məhəmməd şah Qacarın qardaşı oğlu Baba xan Fətəli şaha ərə verilir. O, İran-
Qarabağ, Rusiya-İran münasibətlərinin yaxşılaşmasında çox işlər görmüşdür.
1811-ci ildə İngiltərənin fövqəladə səfirini və onun xanımını qəbul edərkən,
səfir Böyük Britaniya kraliçasının etimadnamə və hədiyyələrini məhz Ağabəyim
ağaya təqdim etmişdir. Bu hadisə Ağabəyim ağanın Şərq qadınına məxsus yüksək
mədəniyyətinin və şair təbiətinin təzahürüdür. Şair Ağabəyim ağanın bizə gəlib çatan
bəzi şeir nümunələrindəki yüksək bədii xüsusiyyətləri, insanlarda ülvi məhəbbət
hissləri oyadır:
Səhərin gülşən çağında
Nə gəzirsən bağı, bülbül?!
Oxudun, ağlım apardın
Oldun mənə yağı, bülbül?!
Bülbül, geyibsən al-yaşıl
Qolların boynumdan aşır.
Ağlamaq mənə yaraşır
Qoy ağlayım, barı, bülbül!
AĢıq Pəri. Geniş ərazidə tanınan şuşalı Ağabəyim ağadan sonra nüfuzu,
istedadı və şairliyi ilə şöhrətlənən Aşıq Pəri olmuşdur. Əslən Arazın sahili Maralyan
106
Kəndindən olan Aşıq Pəri 1826-cı ildə Şuşaya gəlmiş, oranın musiqi, şeir-sənət
dünyası ilə tanış olmuş, savad, elm və mədəniyyətlə zənginləşmişdir. Qeyri-adi
gözəlliyi, daxili zənginliyi, hikmətli kəlamları, qəlbə nüfuzedici şeirləri, hazırcavablığı
hamını valeh etmişdir. İsmətilə, qüdrətilə, ədəb-ərkanı ilə eldə-obada tanınmış,
sevilmişdir. Analar anası, elin qeydinə qalan, halına yanan, əlindən gələn köməkliyi
əsirgəməyən, yoxsullara ürək qızdıran, dərdlərinə şərik çıxan. Dərya kamalı, istedadı
və hünərilə deyişmələrdə üstünlük qazanan, məğlub edən, qalib gələn şair, yenilməz
bir sima.
Aşıq Pəri Qarabağda deyişmələrilə ad qazandı, aşıq şerinin ilhamverici bir
qüvvəsinə çevrildi. Çoxlarının Aşıq Pərinin ağlına və istedadına heyran qaldığını qeyd
edən Firidun bəy Köçərlidən oxuyuruq: "Aşıq Pəri o zamankı savadlı və təhsil görmüş
ədəbi simaların diqqət mərkəzində dayanırdı. Onun üstünə hər tərəfdən mənzum və
mənsur məktublar axışıb gəlirdi. Şairə də öz növbəsində ona hörmət göstərənləri
özünün doğruluq, ədalət, insana hörmət, təmiz məhəbbət və səmim dostluq hisslərini
dərindən ifadə edən ahəngdar şeirlərilə ruhlandırırdı".
Həmidə xanım. "Ot kökü üstə bitər" demiş babalarımız, ulularımız. Qarabağ
xanlığının layiqli törəmələrindən olan Həmidə xanım həyatı boyu öz keçmişinə,
əzəli
kökünə minnətdar olmuş, bu müqəddəsliyi şərəflə daşımış, ləyaqətlə yaşamışdır.
1873-cü ildə Ağcabədinin Kəhrizli kəndində dünyaya gələn Həmidə xanım Qarabağ
xanı İbrahim xanın qardaşı oğlu Məmməd bəy Cavanşirin nəvəsi Əhməd bəyin qızıdır.
Böyük Cəlil Məmmədquluzadənin ömür-gün yoldaşı, taleyinə şam-çıraq tutanıdır.
Həmidə xanım Cavanşirin dərin biliyi, geniş dünyagörüşü, zəngin təcrübəsi,
yüksək mədəniyyəti, alicənablığı, nəzakətliliyi qibtəyə layiqdi. Xanımlar xanımı, ellər
gözəli, el qədrini bilən, eli üçün yanan el anasıydı. Ürəyi geniş, qəlbi təmiz, hamının
qeydinə qalan, hamı üçün candan yanan, əl tutan, arxa duran, havadar olandı. İllah da
xəstələrə, yoxsullara, şikəstlərə...
Həmidə xanım ilk olaraq atası Əhməd bəyin miras qoyub getdiyi torpaqlara,
mülklərə, bağlara, bağçalara, zəmilərə, var-dövlətinə yiyə durdu, qorudu, saxladı,
inkişaf etdirdi. Varis kimi, sahib kimi. Quruculuq, xeyriyyəçilik, humanistlik işlərini
genişləndirdi. El anası, ağbirçək kimi gördüyü və heç vaxt unudulmayan işlərinin
bəzilərini xatırlatmaqla kifayətlənməyə məcburuq. Heç şübhəsiz, "Molla Nəsrəddin"
jurnalının nəşr edilməsində, maddi və mənəvi yardım göstərməsində müstəsna
xidmətləri olmuşdur.
Böyük şairimiz Mirzə Ələkbər Sabir xəstələnir, ciddi müalicəyə ehtiyacı olur.
Onun Tiflisdə müalicəsini Mirzə Cəlil və Həmidə xanım həyata keçirir. Böyük şairin
bu münasibətlə Abbas Səhhətə yazdığı məktubdan oxuyuruq:
"Mirzə Cəlil və Həmidə xanım cənablarından çox razıyam. Bilmirsən mənə nə
qədər ehtiram edirlər! Bu neçə müddətdə tamam məxaricimi və zəhəmatımı
mütəhəmmil olmuşlar. Mənim mehmanxana, ya xəstəxanada yatmağıma razı
olmadılar, öz evlərində mənzil vermişlər. Xülasə, bilmirəm nə dil ilə təşəkkür edim".
Həmidə xanımın Sabirə göstərdiyi qayğı haqqında isə Üzeyir bəy Hacıbəyov xüsusi