Azərbaycanın böyük şairi Xəlil Rzanın bizim xalqın mədəniyyətinin inkişafında böyük
Yüklə 2,49 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Bakı, 1968 ***
- XƏLİL RZA ULUTÜRK
- Göygöl, 4 oktyabr 1968 GÖZÜN AYDIN, AZƏRBAYCAN!
161 Mən yenə bunları demərəm... bu gün oynanmasa təzə, qanlı dramlar. Zəmilər yerində betonlaşmasa ölüm, qan nəfəsli aerodromlar. Bəlkə də susaram, min xəzinəmi toplar dağıtmasa, tanklar eşməsə. NATOlar, SENTOlar plandan çıxıb yollarda, evlərdə gürzələşməsə. Bu gün uşaqlarımın gözündə xora varsa, pambıq cəhənnəmində qızlarım qarıyırsa, Firudinim, Ruzbehim ölümü qul olmaqdan daha üstün bilirsə, Neftimə susayanlar esmineslə gəlirsə, təyyarəylə gəlirsə, Danışma hərzəhərzə, ey ürəyi, gözü dar! Demə ki, ali irqəm, cüzidir bu uluslar, bu gün Şərq – inqilablar, təlatümlər vətəni. Mənsiz təsəvvür etmə bəşər səadətini. Şərqəm, elə Şərqəm ki, qərblilər də mənimdir Hamlet öz doğma balam, Şekspir də mənimdir. Qoy təzədən qaldırsın Təbriz rəsədxanası səma xəritəsini. Uluqbəyin qəbrinə qoyaq çiçək yerinə ulduzlar dəstəsini. Bakı, 1968 *** Çıxardı köynəkdən tavar sazını. Sıxdı ürəyinə, çaldı, nə çaldı. Dünyalar dinlədi Şəmşəd Rzanı, Çaldıqca gözləri doldu, nə doldu. Çatdı hicran dəmi, ayrılıq çağı, 162 XƏLİL RZA ULUTÜRK SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ Xəlil, bu yerləri öpək, ayrılaq. Yad gözlər, pis üzlər onu görməsin, Çəkək gül üzünə örpək, ayrılaq. Bir gözündə sevinc, bir gözündə qəm, Yanyana yaşayır cənnət, cəhənnəm. Götürək Göygöldən bir ovuc məlhəm, Dünya dərdlərinə səpək, ayrılaq. Səsləyək Göygölün qız maralını, Payız maralını, yaz maralını. Qucaq bu dağların naz maralını, Gözünün yaşını silək, ayrılaq. Dünya dedikləri eşqin səsidir. Görüşlər, hicranlar kələfçəsidir. Qəlbini əmanət versən, bəsidir, Bu qızın qədrini bilək, ayrılaq.
Fəxr et, gözün aydın, Azərbaycanım! Güz günü qoynuna ilk bahar gəlir. Çiçək sərgisidir Milim, Muğanım, Əllərdə titrəyən laləzar gəlir. Mənim varlığımda bir şad xəbər var. Desəm, buz içindən göyərər bahar. Gərər qanadını qoca qartallar, Görərsən yüz şahin, min şonqar gəlir.
163 Sığmır yatağına nə Araz, nə Kür. Xəzərə qəlbimdən Xəzər tökülür. Ayrılıq sədləri laylay sökülür. Yurdumun yarısı mənə dar gəlir. O tayda bir atəş, bir günəşdi o! Arazın üstündən dalğın keçdi o. Baxdı... gözlərilə nəhri içdi o. Sərhədlər, məftillər tarimar gəlir. Axır dağdan axan sellərlə birgə, Çırpınır çöllərdə yellərlə birgə. Açır qollarını ellərlə birgə, Ana da, oğul da bəxtiyar gəlir. Bir rəssam nəqş edib “Heydərbaba”nı, Baxmağa çağırır eli, obanı. Fırçası – kirpiyi, rəngi – öz qanı, Əl boyda şəkildə dünyalar gəlir. Mənim xəstə anam qalxır yataqdan, Səsinə səs verir quşlar budaqdan. Sevinci coşğundur çaydan, bulaqdan, Cansız sinəsinə iqtidar gəlir. Nədir əllərdəki, bu lalə, nərgiz? Bu hansı rayihə, hansı ətirdi? O, özü gəlmədi, onu sevgimiz Canlı maqnit kimi çəkdi, gətirdi. Gəlir, gözlərində sevinc dolu yaş, Brilyant taclara əyilməyən baş, Baş əyir müqəddəs Azərbaycana. Öp o ağ saçları, ey qaya, ey daş!
164 XƏLİL RZA ULUTÜRK SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ Bu axşam hamının gözü ondadı. Sənətin ən böyük sözü ondadı. Yanar bir ocağın közü ondadı, Çıxıb od içindən bir qatar gəlir. “Hümayun” üstündə çalacaq özü, “Segah”ı odlara salacaq bizi. Dünyaya göstərən bir setar gəlir. O incə tellərə qurban olum mən, Arazım süzülür o pərdələrdən. Gözümdə, könlümdə göz yaşı dəndən, Üstümə gah çiçək, gah da qar gəlir. Bu gün sevincimdən divanəyəm mən. Zərgər gəlib çıxıb, dürdanəyəm mən. Gör hansı işığa pərvanəyəm mən, Fikrimə az qala nağıllar gəlir. Bir az gecikmisən, möhtərəm ustad! Vahid çox gözlədi, görmədi, heyhat. Mən elə bilirəm: bura bu saat Sökülüb tökülən bir məzar gəlir. Döndü gülüstana Fəxri Xiyaban. Cabbarlı, Üzeyir, Vurğun yanbayan. Hər iki sahili işıqlandıran Qəlbimiz dünyaya məşəldar gəlir. Mətin əqidəli, mərd etiqadlı, Tərlan arzuları Təbriz qanadlı, Koroğlu qılınclı, Babək inadlı, Savalan kökslü sənətkar gəlir. 165 Can atır çayları Kürləşdirməyə, Xırda duyğuları iriləşdirməyə. Qüzeyi güneylə birləşdirməyə Fəxr elə, ey Vətən, Şəhriyar gəlir!
Adın var, sanın var, danmıram bunu, Ancaq gərəksizdir məncə bu adsan. Sən öz hörmətini, öz nüfuzunu Sanki seyfə qoyub qıfıllamısan. Ulduz, ay deyirsən özünə bəlkə, Fəqət bir şamca da yanmayıb o ay. Hələ bir kəsə də xeyrin dəyməyib, Oğlundan, qızından, itindən savay. Şişmisən, köpmüsən, kökəlmisən sən, Yox, ucalmamısan, yekəlmisən sən. Evlə iş arası həyat yolun var – O daz başın kimi sığallı, hamar. Xəzinə üstündə yatan kor ilan! Dünyanı tutsan da tənhasan, təksən. Get, verdim hökmünü: o nüfuzu sən İşdən çıxan kimi dəfn edəcəksən.
Yüklə 2,49 Mb. Dostları ilə paylaş:
|