50
istəməz sinir sisteminin özündə müəyyən dəyişikliklər yaradır, onun
funksiyasını bir qədər də təkmilləşdirir. Bütün bunlar cinsindən asılı
olmayaraq şagirdlərin psixomotor fəaliyyətinə müsbət təsir göstərir.
Şagirdlərdə müntəzəm və mütəşəkkil qavrama, müşahidəçilik
qabiliyyətinin daha da yüksək olmasına zəmin yaradır. Beləliklə,
onların ətraf mühitdəki əşya və hadisələrlə əlaqə və ona qarşı
münasibəti get-gedə xeyli genişlənir. Orta məktəbyaşlı şagirdlərdə
tədris edilən materiala maraq və meyl səthi deyil, daha dərin və uzun
müddətli olur. O, ətrafdakı cisim və hadisələri bütövlükdə deyil,
olduğu kimi, hər bir hərəkət elementini ayrı-ayrılıqda bir-birindən
fərqləndirməklə, müqayisə etməklə öyrənməyə müvafiq surətdə çalışır.
Göründüyü kimi, şagirdlərin bu yaş dövründə hərəki və oyun
vərdişlərinə qısa müddətdə yiyələnməsi nə qədər əhəmiyyətli olsada
bunun zərərli tərəfləri də mövcuddur. Burada 2 pedaqoji-psixoloji
amilə xüsusi diqqət yetirmək lazımdır. Birinci növbədə fiziki
hərəkətlərin və oyunların təlimində şagirdlərin anatomik-fizioloji
funksional fəaliyyətinin imkanlarını nəzərə almaq zəruridirsə, eyni
zamanda onların cinsi yetişkənlik yaş dövründə orqanizmdə, sinir
sistemində və sairədə gedən cinsi inkişaf fərqləri, tədris fəaliyyətləri
prosesində baş verən psixoloji dəyişiklikləri də yaddan çıxarmaq
olmaz. Bunu həm fiziki tərbiyə üzrə tədris proqramları tərtib edərkən
materalların seçilməsində və həm də təlim zamanı nəzərə almaq
mühüm əhəmiyyətə malikdir.
İkinci pedaqoji-psixoloji cəhət ondan ibarətdir ki, həmin yaşda
şagirdlər tez öyrənmələrinə baxmayaraq hərəkəti bir çox hallarda
lazımınca icra edə bilmir, tezliklə unudurlar. Bu səbəbdən də
şagirdlərdə hərəkət koordinasiyaları düzgün inkişaf etmir və beləliklə
qamət əyrilikləri yaranır. Üzv və sistemlər funksiyaların ınormal
şəkildə yerinə yetirmirlər. Bunun nəticəsində də şagirdlərdə əsəbi hal
meydana gəlir, əhval-ruhiyyə pisləşir, özündən asılı olmayaraq
mexaniki olaraq yersiz və artıq hərəkətlərə yol verirlər. Və beləliklə də
onlarda hərəki təlim dövründə xoşa gəlməz adətlər yaranır ki, bunu da
təlimin sonrakı mərhələlərində aradan qaldırmaq mümkün olmur. Bu
təhsil və tərbiyəvi baxımdan özünü biruzə verir və ümumtəlimin
nəticəsinə ağır zərbə vurur.
Müşahidələr göstərir ki, respublika məktəblərinin ibtidai
siniflərində əksəriyyət hallarda fiziki tərbiyə dərslərini sinif
müəllimləri aparır, bir çox hallarda isə bu məktəb yaş dövründə fiziki
51
tərbiyənin təliminə lazımi diqqət yetirilmir. Hətta bir çox təhsil idarə
və müəssisələrində, məktəblərdə, ictimaiyyət arasında belə bir zərərli
ümumi rəyin olduğunu da qeyd etmək istərdik. «uşaqlar böyüyərlər
onda da idman keçərlər, indi onların nə yaşları var ki, idman
keçsinlər». Buna görə də məktəb yaş dövrünə qədəm qoyana qədər
şagirdlər nəinki oyun və hərəkətləri öyrənə bilirlər, hətta onlarda təbii
olaraq və həm də təlim dövründə düzgün olmayan hərəki vərdişlər də
yaranır və möhkəmlənir. Fiziki hərəkətlərlə müəyyən bədən
qüsurlarının aradan qaldırılması əvəzinə, təlim zamanı yeni-yeni bədən
qüsurları da yaranır. Buna qamətin düzgün inkişaf etməməsi (bu əsasən
hündür boylu qızlarda daha tez-tez özünü biruzə verir), müvazinətin
düzgün saxlanılmaması, döş qəfəsinin «batması»-qeyri normal onurğa
əyriliklərinin əmələ gəlməsi, yastıayaqlılıq və sairəni göstərmək olar.
Belə bədən qüsurları əsasən tənəffüs və qamət hərəkətlərinin, müxtəlif
növ hərəkətlərin yerinə yetirilməməsi və səlist icra olunmaması
nəticəsində meydana çıxır, formalaşır. Buna görə də fiziki tərbiyyəyə
diqqət artırılmalıdır.
Fiziki təlim dövründə düzgün olmayan hərəki vərdişlərin
yaranmasına şagirdlərin hərəkətləri bəzən də müstəqil olaraq (özləri
istədiyi kimi nəzərdə tutulur), yerinə yetirməsi də səbəb olur. Çünki, bu
yaşda olan şagirdlər belə təsəvvür edirlər ki, artıq onlar böyümüşlər,
orqanizmləri hər cür işin öhdəsindən gələ bilər. Müəllimin göstərişinə
və öyrətməsinə ehtiyac yoxdur. Şagirdlər bir növ də sinif uşaqları
qarşısında nümayiş etdirmək istəyirlər ki, baxın o nəyə qadirdir. Artıq
yetişmiş və «kişi» kimi hərəkət etməlidir. Qız və oğlan yarımqrupları
da bir-birinə yaxındırsa, onlar bir-birlərinin hərəkəti necə icra etməsini
müşahidə edirlərsə, bu da tədris prosesinə öz mənfi təsirini göstərir.
Əvvəla şagirdlərin diqqətləri yayınır, ikinci oğlanlar həmin
vəziyyətdən yararlanaraq özlərini qızlara daha «mədəni» şəkildə
«göstərməyə» çalışır, qızlar isə özlərini «gizlətməyə» səy göstərirlər.
Bu belə olur: bəzi qızlar oğlanlara görə hoppanma, dartınma,
akrobatika (mayallaq aşmalar, alətlərdə bədəni gərginləşdirici və s.
gimnastika hərəkətlərini) yaxud atletika hərəkətlərini icra etməkdən
imtina edirlər. Onlar belə düşünürlər ki, olmadı elə, oldu belə – yəni
birdən yıxıldı, hərəkəti icra edə bilmədi, yaxud da onu düzgün yerinə
yetirə bilmədi, bəs onda necə olsun? Bu biabırçılıqdır. Buna görə də
belə düşünən qızlar tay-tuşları yanında pərt olmamaq üçün hərəkətləri