154
II fəsil
Demək olar ki, bayatıların mayası musiqidən yoğ-
rulmuşdur. Xalq mahmları ilə məşğul olan tədqiqatçılar
bunun Azərbaycanda da belə olduğunu qeyd edirlər:
«Xalq mahm mətnlərinin əksəriyyəti bayatılardan
ibarətdir. Bu da təbiidir. Musiqi ahənginə uyğun
gəldiyindən və onun yıgcamlığı musiqiyə daha münasib
olduğundan xalq öz mahnılarındakı mətnin demək olar
ki, əksəriyyətini bayatılardan almış və ya yaratdığı hər
bir yeni mətndə bavatı formasma əsaslanmışdır» (125,
6).
Bizcə «mani» dedikdə göz önünə həm bayatı, həm
də mahmnm gəlməsi də bununla olaqədardır. XVIII
əsrin ortalannda yaşayan, Kərkük dolaylarmda böyük
Füzulinin davamçılanndan olan Şeyx oğlunun:
«Lam» - ləbində limim var,
Sən yox de, mən deyim var.
Mütrib
qanun üzrə gəl
Həm mani, 'həm neyim var -
dordlüyündə də, indinin özündə də xalq arasında ağızlar-
da gəzən:
Mahnı mahnını açar
Mahnı bilməyən qaçar.
Mahnı bir belə şeydi
Qəribyerda dərd açar.
Mani maniyə tuşdu.
Mani bilməyən heşdi
Mani bir belə şeydi
Qəriblikdə yoldaşdı -
manilərində (212, 57, 548) də hər şeydən əvvəl diqqəti cəlb
edən bu cəhətdir.
Eyni motivə Azərbaycan bayatılarında da rast gəlirik:
Mahnı mahnının başı
Mahnı bilməyən naşı
Kərkük folklorunun janrlar 155
Mahnı bilməkyaxşıdı
(Və ya: Gəl bura mahnı deyək)
Qərib yerin yoldaşı (108, 12; 53, 166
).
M.Qorkinin xalq mahnıları haqqında dediyi: «Nəğmə
yaradıcılığı xalqa cox qədimlərdən bəri dayanmadan və
özünəməxsus yoldaşlıq edir» (84, 703) kəlamı eyni ilə
yuxarıdakı parçalarla səsləşir.
Həm
Azərbaycanda, həm də İraq-türkman folklorun-
da şifahi poeziya janrının bayatı forması xalq mahm yara-
dıcılığında müstəsna rol oynamış və bu funksiyanı indi də
yerinə yetitməkdədir.
Mətni bayatı olan mahnılardan başqa, 8, 11, 13, 14 və
s. hecalı, poetik fikir, intonasiya və bölgü baxımından
müəyyən simmetriya daxilində olan, biri-birindon fərqlə-
nən bir çox şer şəkillərinə də təsadüf edilir ki, mahnılarda
ürək oxşayan, məftunedici bir rəngarənglik yaradır. Bun-
dan əlavə M.İsmayılovun
göstərdiyi kimi, xalq musiqisi
əsas etibarilə birsəsli olduğuna, yəni bir nəfər tərəfindən
ifa edildiyinə görə melodiyası çox ifadəli və təsirlidir
(127, 26).
Lirik mahnıların ən çox özünü göstərəni məhəbbət
mahnılarıdır. Onlar məzmunca yumorlu, şən və qəmli
olurlar. Yumorlu mahnılar Azərbaycan xalq mahnılarında
olduğu kimi, gənc oğlan və qızın
deyişməsindən ibarət
olur. «Hacı Fərəcin qızı, boyun görməli», «Oğlan yaylığın
hanı», «Ay havar dəgirmançı» və s. belə mahnılardandır.
Şən əhval-rahiyyəli və ehtiraslı melodiyası olan mah-
nılarda oğlanla qızın zərif sevgi hisslərinin həyata keçmə-
si, vüsala çatmaq üzrə olması göstərilir, biri-birinə olan
saf duyğuları tərənnüm edilir. Bəzi sevgi lövhələri təbiət
mənzərələri fonunda verilir. Belə hallarda scvgi təbiət
obrazları vasitəsilə tərənnüm edilir. Sevgililər biri-birini
ceyrana, gülə, bülbülə, ahuya və s. bənzodirlər,
sevgili
qızın zahiri gözəlliyi - qaşı, gözü, dişləri, dodaqları, ya-
naqları, qədd-qaməti, baxışı, saçları, yerişi, danışığı və s.
156 II fəsil
tərif olunur. Və əksinə, məhəbbəti daşa dəyən, ümidləri
puça çıxan gəncin qəm, qüssə, kədərini göstərən mahnılar
«ah», «vay» və s. nidalarla səciyyələnir (133, 251-294).
Onu da demək lazımdır ki, mahnı mətnlərində rast
gəlinən «ah», «vay», «ay baba», «aman», «ölləm», «öz
ağam», «ay nənəm», «mina boylum, evi yanmış» və s.
kimi əlavə sözlərin işlədilməsi mahnıların
daxili
intizarında böyük əhəmiyyəti olmaqla bərabər, mahnının
orta-sında və yaxud sonunda tamamlayıcı səciyyə daşıyır.
Mahnıdan asılı olaraq misralardakı sözlərdən biri
təkrar oluna bilər. Bu zaman həmin sözlərın əvvəlinə «ah
yaman», «vah şirin», «vah gözəl» və s. sözlər artırmaqla
yeni misra meydana çıxır. Bəzən yaranan misra ortada
olur, məsələn:
Evlərində şəkərdən bir xalı var,
Şəkərlənmiş dodağında balı var.
Ay yaman balı var, vah şirin balı var.
Hər kəsin də münasib bir yarı var.'
Bəzən təkrar vasitəsilə yaranan misra axırda olur.
Məsələn:
Evlərinin önü arpa,
Arpa biçir qırpa-qırpa
İki bacı, biri кörрə,
Nə şirin göyün gözəli,
Ah nə yaman göyün gözəli.
Bəzi mətni bayatı olan mahnılarda hər misranın birinci
sözü təkrar olunmaqla qoşma formada mahnı yaranır.
1Burada və bundan sonra xalq mahnıları ilə bağlı verəcəyimiz misallara
aşağıdakı kitablarda rast gəlinir: Əta Tərzibaşı. Kərkük havaları, Bağdad,
1961; Kərkük mahnıları, Bakı, Gənclik, 1973; Kərkük folkloru antologiyası,
Bakı,
Azərnəşr, 1987; Təkrar nəşr, 1990; Mahir Naqib. Kərkük türk xalq
musiqisinin təsnif və təhlili. Ankara. 1991.
Kərkük folklorunun janrları 157
Məsələn:
Gecələr... gecələr zar ağlaram mən.
Heç bilməz... heç bilməz yar, ağlaram mən.
Şahsənəm, Şahsənəm bağ-bağçasında
Çaldı bir, çaldı bir mаr, ağlaram mən.
Elə mahnılar da vardır ki, döndərmələrində bir neçə
söz işlədilir. Bu halda həmin sözlər müstəqil nəqərata
çevrilir. Məsələn:
Boyun boylardan kölə,
ağam Süleyman
Bənzisən qönçd gülə, mən sənə qurban,
Yıxıbsan babam evin, ağam Süleyman
Üzümə gülə-gülə, doldur ver fincan.
Döndərmə:
Ağam Süleyman, paşam Süleyman,
Evləri köprü başında, boyuva qurban.
Təsadyfi deyildir ki, R.İ.Qruber döndərmələrin -
çoxdəfəli təkrarların şən mahnılarda şənliyin, xoş əhval-
ruhiyyənin, oynaqlığın daha da artmasına
kömək etdiyini
qeyd edir (287, 12-13).
Göründüyü kimi, Kərkük dolaylarında mahnılar
döndərmə - yəni nəqəratla oxunur. Bu, mahnını daha da
oynaq edir. Mahnını tək bir şəxs oxuduğu halda,
döndərməni xorla oxuyurlar. Adətən hər beytdən sonra
oxunan döndərmə başqa məqamlarda da özünü göstərə
bilər.
Mətni bayatı olan bəzi mahnıların hər misrasından
sonra dörd misralıq döndərmənin bir misrası oxunur. Mə-
sələn:
Səhərdən oyat məni - Sən söylə bağa gəlirəm.
Sinəvə dayat məni - Boyun görməğə gəlirəm.