AMERİKA İQTİSADİYYATININ OSAS COHƏTLORİ
1933-cü ildə Prezident Franklin D. Ruzvelt hakimiyyətə
gələrkən, onun təklif etdiyi ilk tədbirlərdən biri Konqresin bir qədər
sonra qəbul etdiyi Kənd Təsərrüfatını Tənzimləmə Aktı oldu. Bu
qanun kənd təsərrüfatı katibinə səlahiyyət verirdi ki, fermerlərlə
könüllü razılıq əsasında məhsulu azaltsın. Belə
hallarda, fermerlər
öz torpaqlarını istifadədən qoyduqları üçün hökumət onlara pul
verirdi. Bu pul ərzaq istehsal edənlərin ödədikləri istifadə vergisi
fondu hesabına verilirdi. Bu qanunu Ali Məhkəmə 1936-cı ildə
Konstitusiyadan kənar e’lan etdi, ona görə ki, ərzaq istehsal
edənlərdən alman vergi məhsula nəzarət proqramına tə’sir
göstərmək üçün istifadə oluna bilməz. Buna baxmayaraq, tə’cili
şəkildə yeni qannunlar verildi. Bu qanunlar da torpağın
konservasiya prinsiplərinə əsasən torpaqdan istifadə olunmaması və
selgəlmə- sinin qarşısını almağa nəzarət tədbirləri baxımından eyni
nəticəni verdi. Ruzvelt administrasiyası inanırdı ki, dövlət
torpaqlarının yenidən qurulması dövlətin mənafeyinə xidmət edir
və, sadəcə olaraq, başqa vətəndaşların hesabına fermerlərə yardım
planı deyildir. Daha sonralar, hökumət fermerlərə borc pul
götürmək imtiyazları verdi ki, onlar kənd təsərrüfatı maşınları,
hibrid toxumlar və kübrələr ala bilsinlər.
Birləşmiş Ştatlarda fermer ailələrinə yardım üçün başqa
tədbirlər də görüldü. 1935-ci ildə Konqres
Kənd Elektrikləşdirmə
Administrasiyasım tə’sis etdi. Bu administrasiya kənd yerlərinə
elektrik qüvvəsi xətləri çəkirdi. Yerli kooperativlər tə’sis
edildi və
federal hökumət onları kreditlə tə’min etdi ki, onlar da kənd elektrik
qüvvəsi xətləri çəksinlər. Fermerlər tezliklə müəyyən etdilər ki,
elektrikləşdirmə onlar üçün böyük texnoloji tərəqqiyə səbəb olub.
1960-cı ildə bütün fermaların 97 faizi elektrikləşdiril- mişdi.
Fermerlərə göstərilən başqa bir yardım da «fermadan bazara yollar»
şəbəkəsi idi ki, bu da qəsəbə və şəhərləri kənd yerlərinə daha artıq
yaxınlaşdırdı.
QİYMƏT və GƏLİRİ
MÜDAFİƏ
1 O
^
-I
təsərrüfatı qanunvericiliyi femerlər
V y D
O “ L/1 üçün qiymət «bərabərliyi» anlayışını qəbul etdi. Bu
elə
bir qiymət idi ki, həmin qiymət fermerlərə kənd təsərrüfatı
malları qiymətlərinin ən münasib olduğu dövrün eyni münasib
qiymətinə alınması qabiliyyətini tə’min edirdi. Əgər məhsul bərabər
qiymətin xüsusi müəyyən edilmiş faizinə satıla
biləcək qədərdən
böyükdürsə, hökumət bu əlavəni ödəməyə razılıq verir. Bu,
ümumiyyətlə fermerlər ilə alış-veriş müqaviləsi və ya
VIII HİSSƏ: AMERİKA KƏND TƏSƏRRÜFATININ DƏYİŞƏN SİMASI
kömək üçün olmayan borcvermə proqramları əsasında olur. Bu
borcvermə proqramları əsasında, hökumət fennerlərə anbarlarda
saxlanmağa qoyulmuş taxıl üçün borc kimi müəyyən edilmiş
qiymət verir. Fermerlər taxılı hökumətə
qaytarmaq yolu ilə borcu
tam şəkildə ödəyə bilərlər.
Təqribən yarım əsr davam edən bir müddət ərzində bərabərlik
prinsipini müdafiənin müdrik bir hərəkət olub-olmadığı haqqinda
əsəbi mübahisələr gedirdi. Bir çox adamlar, baha başa gəldiyi üçün,
belə müdafiəyə qarşı çıxırdılar. Başqa bir problem də bu idi ki, taxıl
anbarları partlayırdı; II Dünya Müharibəsindən sonra atılmış
gəmilər 1950-ci illərdə buğda ilə doldurulmuşdu, qalan buğda isə
yerə töküldüyü üçün tezliklə çürüyürdü.
1980-ci illərin əvvəllərində hökumətin Natura ilə Ödəmə (PİK)
Proqramı taxıl məhsuluna əhəmiyyətli dərəcədə tə’sir etdi. Bu
proqramın əsas məqsədi mümkün olan taxıl, düyü və pambıq
ehtiyatlarını azaltmaq, bazar qiymətlərini gücləndirmək və
hökumət anbarlarının dəyərini aşağı salmaq idi. Natura ilə Ödəmə
əsasında, fermerlərə onlar məhsul sahələrini azaltdıqları üçün
hökumətə məxsus əmtəələr ilə ödəyirdilər. Natura ilə Ödəmə
Amerika taxıl sahələrini 25 faizə qədər azaltdı.
1973-cü ildə Birləşmiş Ştatlar fermerləri «defisit» ödənişi
formasında gəlir yardımı almağa başladılar. Bu yardımlar
fermerlərin taxıl məhsuluna aldıqları bazar qiyməti ilə müəyyən
edilmiş planlı qiymət arasindakı fərqə görə fermerlərə
kompensasiya üçün nəzərdə tutulmuş hökumət ödənişi idi. Bu
proqramda iştirak etmək üçün fermerlər yenə də torpaqlarının bir
hissəsini məhsul istehsalından kənara çəkməli idilər.
Qiymət yardımı və defisit ödənişləri ancaq taxıl, düyü və
pambıq kimi müəyyən əsas mallara aid edilir. Bir çox başqa
məhsullara görə federal hökumət maddi yardımı verilmirdi. Bə’zi
məhsullar, məsələn, limon və portağal əsil marketinq
məhdudiyyətinin mövzusudur. «Marketinq qaydalari» adlanan
anlayış əsasında taxıl məhsulunun onu yetişdirən fermerin təzə bir
mal kimi bazara çıxanla bilməsi həftədən-həftəyə məhdudlaşır.
Belə qaydalar satışı məhdudlaşdırmaqla fermerlərin aldıqları
qiymətləri qaldırmağa xidmət edir.
166