8
İkinci dünya müharibəsi illərində Azərbaycan sənədli kinosunun
bir qrup rejissorları və operatorları cəbhə xəttinə gedərək əsgələrin
qəhrəmanlığını lentə çəkirdilər. Həmin materiallar xüsusi buraxılışlar
kimi əsgərlərə göstərilmək üçün müxtəlif cəbhələrə göndərildi. Bu
dövrdə Azərbaycan xalqının arxa cəbhədəki əməyini əks etdirən kino-
jurnallar, kinooçerklər də yaradıldı. "Vətən uğrunda", "Qayğı", "Mək-
tuba cavab" və s. 1944-cü ildə Bakı kinostudiyası Moskva Sənədli
Filmlər Studiyası ilə birgə Xəzər dənizçilərinin qəhrəmanlığından bəhs
edən "Xəzərilər" tammetrajlı sənədli filmini çəkdi.
1945-ci ildə Azərbaycanda Sovet hakimiyyəti qurulmasının 25 illiyi
ilə əlaqədar rejissor Hüseyn Seyidzadə "Əbədi odlar diyarı" tammetrajlı
sənədli filmini yaratdı. Həmin ildə Üzeyir Hacıbəyovun "Arşın mal alan"
musiqili komediyası yenidən ekranlaşdırıldı.Rejissorlar Rza Təhmasib və
Nikolay Leşşenko milli koloriti və xalq yumorunu saxlamaqla parlaq
realist kinokomediya yarada bilmişdilər. Film SSRİ-də, eləcə də dünyanın
bir çox ölkəsində uğurla nümayiş etdirilmişdir. "Arşın mal alan" filminə
görə rejissorlar Rza Təhmasib və Nikolay Leşşenko, bəstəkar Üzeyir
Hacıbəyov, aktyorlardan Rəşid Behbudov, Leyla Bədirbəyli, Ədilə
Hüseynzadə, Münəvvər Kələntərli və Lütfəli Abdullayev 1946-cı ildə
SSRİ Dövlət mükafatına layiq görüldülər.
Müharibədən sonrakı illərdə "Sovet Azərbaycanı" (ildə 36 nömrə;
"Ordenli Azərbaycan" kinojurnalının yeni adı) ilə yanaşı "Gənc nəsil"
(ildə 4 nömrə) kinojurnalının da buraxılışına başlandı.1945-50-ci illərdə
sənədli kino sahəsində ssenaristlərin İmran Qasımov, Ədhəm Qulubəyov,
rejissorlar Zeynəb Kazımova, Lətif Səfərov, operator Arif Nərimanbəyov,
bəstəkarlar Qara Qarayev, Tofiq Quliyev və b. fəaliyyətə başladılar.
Cənubi Azərbaycan xalqının 1945-1946-cı illərdə azadlıq mübarizəsindən
bəhs edən "Arazın o tayında" tammetrajlı filmi diqqəti cəlb edirdi.
1950-ci illər
1940-cı illərin sonu, 1950-ci illərin əvvəllərində Bakı kinostuyasının
əsas istiqaməti bədii-sənədli və publisistik filmlərin çəkilməsinə
yönəldilmiş, bu dövrdə yalnız "Fətəli xan" və "Bakının işıqları"
9
bədii filmləri çəkilmişdir.
Azərbaycan kinosunun yeni inkişaf mərhələsi 1950-ci illərin orta-
larından başlanır. Bu dövrdə milli ssenarist, rejissor, operator, rəssam
kadrları yetişir. Onların çoxu Ümümittifaq Dövlət Kinematoqrafiya
İnstitutunda təhsil almışdılar. Həmin illərdə bədii filmlərin çəkilişinin
sayca çoxalması onların mövzu dairəsinin genişlənməsinə səbəb oldu.
Ekranda fəhlə və kolxozçuların, müxtəlif peşə sahiblərinin əməyi və
həyatı öz əksini tapdı: "Qızmar günəş altında", "Qara daşlar", "Kölgələr
sürünür", "Onun böyük ürəyi", "Onu bağışlamaq olarmı?", "Bizim küçə",
"Böyük dayaq", "Telefonçu qız", "Ögey ana".
Azərbaycanda Sovet hakimiyyətinin qələbəsinin 30 illiyi müna-
sibətilə 1950-ci ildə "Sovet Azərbaycanı" rəngli tammetrajlı sənədli
filmi yaradıldı. Film 1951-ci ildə Kann kinofestivalı xüsusi mükafatına
layiq görüldü. Sonrakı illərdə müasirlik mövzusu xalqın məişəti, əmək
nailiyyətləri sənədli kino ustalarının yaradıcılığında başlıca yer tut-
muşdu: "S. M. Kirov adına körfəzdə", "Azərbaycan elmi", "Bizim Azər-
baycan","Bakı və bakılılar", "Azərbaycan mədəniyyətinin baharı", "150
il. Mirzə Fətəli Axundov" və digər sovet kinosu sənətinin görkəmli
nümayəndələrindən sayılan "Xəzər neftçiləri haqqında dastan və "Dənizi
fəth edənlər" filmlərini, rejissor Roman Karmen Bakı kinostudiyasında
çəkmişdir. Həmin filmlərdə dəniz neftçilərinin fədakar əməyi və həyatı
əks olunmuşdur. Bu filmlərə görə rejissor Roman Karmen, operatorlar
Cavanşir Məmmədov və Sergey Medınski Lenin mükafatına layiq
görülmüşlər.
Bakı kinostudiyasında müxtəlif mövzularda filmlər yaradılmışdır.
1957-ci ildə çəkilmiş "Bir məhəlləli iki oğlan" filmi Şərq ölkələrindən
birində xalqın azadlıq və demokratiya uğrunda mübarizəsindən bəhs edir.
Partizan Mehdi Hüseynzadəyə həsr edilmiş "Uzaq sahillərdə" filmi isə
Azərbaycanın, eləcə də keçmiş sovet kinosunun nailiyyətlərindəndir.
Dinamik, gərgin hadisələr, dəqiqliklə verilmiş xarakterlər, operator və
rejissor işinin yüksək səviyyəsi filmə geniş şöhrət qazandırmışdır.
10
1960-cı illər
1960-cı illərin əvvələrindən Azərbaycanda rəngli filmlərin çəki-
lişi genişləndirildi."Koroğlu" bədii filmi Azərbaycan genişekranlı
rəngli kinosunun ilk nümunəsidir. "Səhər" filmi Bakıda 1905-1907-ci
illər inqilabı hadisələrindən söhbət açır. "Mahnı belə yaranır" filmi
Dağıstanın xalq şairi Süleyman Stalskiyə həsr edilmişdir. "Məhəbbət
dastanı" "Leyli və Məcnun" mövzuları əsasında çəkilmişdir.
"Arşın mal alan" filmindən etibarən Azərbaycan kinosunda musiqili
komediya janrına meyl güclənmişdi. "Görüş", "O olmasın, bu olsun",
"Romeo mənim qonşumdur", "Əhməd haradadır?", "Ulduz", "Arşın mal
alan", "Qayınana" və s. filmlərdə bu ənənə davam etdirilmişdir.
XX əsrin 1960-70-ci illəri kinematoqrafiyaya gənclərin böyük bir
qrupunun gəlməsi ilə əlamətdar olmuşdur.Onların orta və yaşlı nəslə
mənsub xadimlərlə əməkdaşlığı Azərbaycan kinosunun peşəkar səviy-
yəsinin yüksəlməsinə, milli özünəməxsusluq, ideya dərinliyi ilə fərqlənən
filmlərin meydana gəlməsinə səbəb olmuşdur. Məsələn, "Bir cənub
şəhərində" filminin mərkəzində yeniliklə köhnəliyin mübarizəsi, insanın
köhnəlmiş adətlərin əsarətindən xilas olması prosesi durur.1966-cı ildə
Azərbaycanfilmdə rəssam və rejissor-multiplikator kursları açılmışdır.
1969-cu ildə Azərbaycanfilmdə yaradılmış multiplikasiya sexində Alla
Axundovanın Azərbaycan xalq nağılları əsasında yazdığı ssenari üzrə
birhissəli rəngli "Cırtdan" cizgi filmi çəkilmişdir.
Azərbaycan bədii televiziya filmlərindən "Ad günü" xüsusilə
fərqlənir. "Dantenin yubileyi", "Təkcə adanı özünlə apara bilməzsən",
"Ötən ilin son gecəsi" və digər bədii filmlər də Azərbaycan Tele-
viziyasının istehsalıdır. "Üzeyir ömrü" televiziya filmi geniş arxiv
materialları əsasında yaradılmışdır.
1960-cı illər sənədli kinosunda Oqtay Mirqasımov, Yalçın Əfən-
diyev, Ruslan Şahmalıyev, Teymur Bəkirzadə, Nicat Bəkirzadə kimi
gənclər fəaliyyətə başladılar.Oqtay Mirqasımovun "Dəniz", "Qo-
bustan", "Bu, həqiqətin səsidir”, Bəstəkar Qara Qarayev",
filmlərində,1960-cı
illərin ikinci yarısında sənədli kinonun
üslubundakı müəyyən dəyişikliklər (diktor mətninin olmaması, poetik
Dostları ilə paylaş: |