miyyətinin möhkəmləndirilməsinə yönəldə (oliqarxiya doğura) bilər.
Çoxluğun sağlam düşüncəsi isə incə siyasi problemlərin həlli üçün çox
kobud alət olaraq bəsit varianta sövq etmək riski doğurur. Sonrakı
uğursuzluq təqdirində isə çoxluq sadəcə diktaturaya yuvarlana bilər.
Münaqişə tərəflərinin xoş məramı kəskin rəqabətə keçidə nisbətən
ağlabatan variant haqqında razılığa gəlməyə daha çox imkan verir. Bu,
o deməkdir ki, çoxJuq siyasətdə səriştəlilik və peşəkarlığı
qiymətləndirməyi, səriştəli siyasi azlıq isə öz planlarını çoxluğun
dəstəkləyəcəyi şəkildə düzgün açıqlamağı öyrənməlidir.
Z.Freyd belə bir fikir irəli sürmüşdür ki, sağlam ideya sakit və
astadan, lakin sabit və məqsədyönlü şəkildə dillənir. Dünyanın
qarmaqarışıqlığında onu dərhal eşitmirlər, lakin tədricən o, daha çox
tərəfdar qazanır. Demokratiya ideyası özünün ilk həyatını Qədim
Yunanıstanda tapmışdır. Yunan şəhər-dövlətinin (polisinin) azad
sakini torpaq sahəsinin sahibi, ailə başçısı, vətəndaş və döyüşçü idi. O,
torpaq mülkiyyətçisi kimi işə məsul sahibkar qismində çıxış edirdi.
Vətəndaş kimi dövlətin idarə olunmasında və xalq məclisi tərəfindən
qəbul olunan qanunların işlənib hazırlanmasında iştirak edirdi.
Döyüşçü kimi o, öz evinin və dövlətinin ardıcıl müdafiəçisi idi.
Afinada 20 minə yaxın belə vətəndaş var idi, halbuki bütün polisin
əhalisi yüz minlərə çatırdı.
Müasir böyük şəhərdə bir rayonun sakinlərinin sayı bundan
çoxdur. Lakin balaca Yunanıstan Avropa mədəniyyətinin anası və
demokratik idealların beşiyi olmuşdur. Avropadan Romanın imperiya
legionları, Atilla və Alarixin orduları, böyük katolik monarxlarının
muzdlu döyüşçüləri keçmiş; səlib yürüşləri və dağıdıcı dini
müharibələr baş vermişdir. Lakin yunan demokratiyasının qığılcımı
sönməmişdir. O, orta əsrlər İtaliyasının şəhər- respublikalarında
alovlanaraq, İntibah ruhu doğurmuş, kiçik ölçülü Hollandiyada
gurlamışdır, sonra isə ingilis-amerikan siyasi sistemində müasir
sivilizasiya nümunəsinə çevrilmişdir.
§8. Siyasi münaşiqələrin yaranma səbəbləri və tipologiyası
Cəmiyyətdəki bütün siyasi münaqişələri iki əsas növə ayırmaq
olar: üfüqi və şaquli.
L
Üfüqi siyasi münaqişələr. Belə
münaqişələrdə hakimiyyət
111
Siyasi münaqişənin xüsusiyyəti cəmiyyətdə, yaxud beynəlxalq
aləmdə nüfuz uğrunda mübarizədir. Siyasi münaqişəyə əks ictimai
qüvvələrin müxtəlif yönümlü siyasi məqsəd və mənafelərlə şərtlənən
toqquşması kimi tərif vermək olar. Siyasi münaqişələr xarici siyasi
(dövlətlərarası) və daxili siyasi münaqişələrə ayrılır.
§9. Daxili siyasi münaqişənin mahiyyəti və növləri
Dövlətin, cəmiyyətin siyasi həyatının məzmunu insanların
(siniflərin, sosial qrupların, partiyaların, milli və dini birliklərin və s.)
siyasi mənafelərini reallaşdırmasının xüsusi formasını təşkil edir.
Cəmiyyətin siyasi həyatı öz ifadəsini əldə olunmuş
nailiyyətlərin
müdafiəsinə, möhkəmləndirilməsinə və inkişaf
etdirilməsinə,
müəyyən
siyasi
qüvvələrin
vəziyyətinin
yaxşılaşdırılması üçün ilkin şərtlərin yaradılmasına, onların arasında
balansın əldə edilməsinə yönəlmiş hakimiyyət münasibətlərində tapır.
Daxili siyasi münaqişənin xüsusiyyətləri aşağıdakılardan
ibarətdir:
-
cəmiyyətin bu və ya digər təbəqəsinin siyasi mənafe uğrunda
mübarizəsi;
-
forma etibarilə parlament mübarizəsindən vətəndaş
müharibələrinə qədər fərqlənən siyasi hökmranlıq uğrunda mübarizə.
Aşağıdakı növləri fərqləndirmək olar.
1.
Sinfi daxili siyasi münaqişələr ictimai siniflər arasında
yaranır, adətən, anataqonist xarakter daşıyır, «sıfır məbləğinə malik»
münaqişələr kimi nəzərdən keçirilir və sosial-demoqrafık, bəzən
korporativ səviyyədən başlayaraq çox vaxt ümumvətəndaş
münaqişələrinə çevrilir.
2.
Siyasi partiyalar (ictimai-siyasi hərəkatlar) arasında
münaqişələr. Dünya sivilizasiyası avtoritar idarəetmə formalarından
demokratik formalara keçdikcə demokratik dövlətlərdə cəmiyyətin
inkişaf yolları haqqında məsələlərlə bağlı mübarizə siyasi partiyaların
və ictimai-siyasi hərəkatların fəaliyyətinə doğru dəyişmişdir.
Partiyaların siyasi mübarizəsi nadir hallarda konstitusiya
normalarından kənara çıxır, hərçənd bəzən dramatik xarakter kəsb
edir.
3.
Müxtəlif qruplaşmalar arasında dövlətdə, partiyada,
hərəkatda və s. liderlik uğrunda münaqişələr. Bu
qruplaşmalar, bir
115