ÀÇЯÐÁÀJ†ÀÍ милли åËÌËЯÐ ÀÊÀÄÅÌÈJÀÑÛ ÔÎËÊËÎÐ ÈÍÑÒÈÒÓÒÓ
Mir Tağı Ağanın beytül-malı
Yüklə 3,17 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Mir Tağı Ağanın beytül-malı
- Lampa sönmür
- Haqqımı halal eləmərəm
149
Mir Tağı Ağanın beytül-malı
Mən sürücü işdiyirdim, həmişə evdən çıxanda səhər- səhərlər namaza durardı ağam, Quranın altınnan keçirdərdi məni. Mənə atasının adını qoyub, ona görə mənə “ata” deyər- di. Bir gün bizim bı köhnə Alvadı kəndi var, ora tikinti mat- rialı gətirmişəm. Maşını boşaldmağ bir az vaxt çəkir də. Gəl- dim gördüm mağazada un satıllar. 80-ci illər idi o vaxt, biyaz un qıt idi. İki tay un aldım. Gəldim evə. Camaat da çox idi or- da. Bı da bırda oturmışdı. Evdə də heç kim yox idi, tək otur- mışdı. Quran oxuyurdu. Maşını saxladım, taksi idi, unnarı dü- şürtdüm. Hə nə isə oxudu qutardı, dedi: – Dədə, nə almısan? Dedim: – Hec, un almişam. Gəldi birinə köməy elədüy, qoyduğ içəri. İkincisinə dedi, yox dəymə qoy qalsın orda. Bildim ki, kiməsə verəcək, cünki bında belə şeylər olurdu. Bir də görsən gəlirdim mən, elə hə- yətdən deyirdi ki, əə, cıbündə nə var? Adam da oturub evdə gözdiyir də. Ona beytül-mal deyirdilər də. Verərdilər bı da üssün düzəldərdi, ya o qardaşımnan, ya mənnən pıl alardı dü- zəldərdi payliyardı. O adamlar hər ay gəlırdilər onun yanına. Özü payliyardı adamlara. İndi məsəl beytül-mal veriblər bına bı qədərdi, cağırardı bizi ki, gəlün bı adamları yola salun. Bıların məsəl un, qənd almağa pılları yoxdu. Yəni imkansız adamlardı. Nəsə saxladı orda məni, mən də maşını qoyub gəlmişəm orda. Bi dənə də balaca maşınımız var idi. Dedi: – O unu götür qoy maşına. Bilirsən bınçın orda indi durub ağlıyan var. Dedi, rayonnan almısan?
150
Dedim: – Yo Alvadıdan. Dedi: – Vay, vay, vay. Sizin üzüzzən elə ajdığ yağır. Da səsimi də çıxarmadım. Qoyduğ maşına, sürdüy Alva- dıya o mağazanın qabağına. Gördüy 2 dənə yaşdı qadındı satı- cıynan mübahisə eliyillər ki, əşi, bı un siyahıynan gəlib. Sən ni- yə bizim unumuzu vermirsən. Əllərində də araba gətiriblər unu aparmağa, un da yox. Demək ağaya hissiyat gəlib ki, biz kimin- sə malını yeyirük də. Dedi, düş aç bağacı. Qızım, gəlün bıra. Gotür qoy ora unu. Gotürüb qoydum unu arabıya. Hə gedün. Dedi:
– Bə, əmi, bının pılı? Dedi:
– Oon pılı catıb uje. Fırrandüğ çıxdüğ gəldüy. Hə belə vəhlər çox olurdu. Bi də görürsən yerinnən dururdu birdən, deyirdi gedi- rəm filankəs xəstədi, vəziyyəti pisdi. Məətəl qalırduğ özümüz də. Yəni bı hardan bildi bını.
Bi dəfə bi qonşuda birinin evi yanırmış, evdə də hec kəs yox. Həmən günü evdən tez çıxar, çıxanda deyər ki, nəsə na- rahatam elə bil hadısə olacağ. Elə də olub, işdən qayıdanda görüb bəs qonşunun evi yanır. Ağada belə hisslər çox olurdu. Adicə onun ayaqqabısın kimsə elə belə ayağına taxıb cıxarseydi, gəlib deyirdi ki, kim mənim ayaqqabımı geyib. 151
Onu hiss edirdi. Qəsdən eliyirdüy görəy biləcəy? Özü də ki, o elə ateydi ki, hec vaxt səsinin tonu qalxmazdı bizə.
Mənim anam onun ocağına gələndə, o vaxtı onda işığ olmeyib, lampa olub. Anam gəlib lampanı söndürməyə, neft- nən yanırmış. Lampa sönmeyib, piltəsini əlnən sıxıb, nə illah eliyib, lampa sönmiyib. Atamın da anası olmıyıb, nənəsi bıla- rın ikisinə də analığ eliyib. Çağırıb ki, anasın, bacı deyirdi, bacı, lampa sönmür. Nənəm də gəlib nə qədər əlləşibsə, lam- pa sönmüyüb. Sora qonşunu çağırıb ki, bəs hal qəziyə belə. Bı qadın gəlib ağlıyıb. Deeb, bəs bı ağanın ocağına gəlin gəlib, onun evində teşt qurulub həmişə. O öz ocağının bərpa olun- masını istiyir. Nənəm də deyib ki, mən nə qədər canımda can var, bı ocağı yaşadacam.
Bir dəfə bura bi qadın gəldi, seyid idi o da. O gəldi ki, bəs mənə yuxuda deyillər ki, nənəm də teşt qoyurdu ziyarət- çilərçin, bəs get ağagilə de ki, o teşt yazılacağ. Çüyünü götür- sünnər ora mis teşt qoysunnar. Sözün doğrusu, ailə böyüy idi, çatdırmağ olmurdu. O da baheydi, nənəm dedi eybi yox bu il qalsun. O qadın 3 dəfə gəldi. Axırı nənəm maaşın aldı, sora bı teşti almağa. O qədər saf insan idi ki, onu o ar bilmədi durdu məclisdərin birində, bı məhərrəmliydə, dedi, ay camaat, mənim niyyətim budu, bəs belə, adi qara 2 qəpiy. Onnan kim var- ranacağ? Dedi, ay camaat, sizə savab olmağçün, 2, 5, 10 qəpiy, kimin nəyə qüvvəsi çatarsa, pıl qoysun. Onda teşt 35 manat idi. 152
Nə isə yığıldı, verildi. Getdi onu Boradigahdan zakaz verdi onu aldı gətirdi, qurdu. Teşt qurdu. İmamın 7-si idi yığışdırdılar. Yığışdıranda gətirdi teştin suyun boşaltdı, o dua oxunmuş sudu. Onu nənəm içiləsi olmıyanda güllərin dibinə zada tökürdü, kiməsə də nəzir verirdi. Teşti boşaldanda gördüy teştin qırağı bütoy ərəb yazısıynan, Quran diliynən yazılıb. Sadə ustaya düzəlmiş teşt idi. İçi heç nəsiz. Bax o möcüzədi ki, onun içi bütöy yazılmışdı soradan. İçində də dəvə karvanı şəklinə qədər. Gətirdi atam onu özü gördü, oxudu da. Amma şəkk elıməsün deyə millətimiz, götürdü onu apardı Ərkivanda axund var idi. Apardı o axundun yanına. Dedi ki, axund, bını sən oxu. Axund oxuyub ağamı qucağlıyıb ağlamışdı. Demişdi sənin saflığua, mərtdigüə o ocağ elə də olmalıydı.
Ora qeybən ələm gəldi, axşam. Bizdə həmişə söbət olurdu ki, bu evdə Əbəlfəz ələmi yoxdu, ocağımızda. Bir kəs gəlib, atam dedi, mən bı adamı tanımıram. Ürbənddi adam imiş. Arxadan gəlib, qəbristanlığın birinci qapısı var, bizə tə- rəf. Orda salam verib atama. Atam deyir başıaşağı belə gə- lirəm, deyib ki, ay ağa, səə qurban olum, sənə əmanət gətir- mişəm. Qara bayrağ yazılı, arasında da ələm. Vermişdi atama, atam gətirdi, onu qoyduğ ocağa.
Atam deyirdi ki, balalarım, heç vaxt gedib cəddüüzdən istifadə eliyib bir şey eləmöün. Nə vaxtsa kimsə səən qəlbüə dəysə də, hec vaxt ona cəddim evüü yıxsın demiyəsüz. Onda haqqımı sizə halal eləmərəm. O dərəcədə insan adam olub,
Yüklə 3,17 Mb. Dostları ilə paylaş:
|