~ 80 ~
n
əşət edən Vəhabilik heç bir real nəticə verməsə də Fars şovinizminin ideya
qaynaqları olmuşlar.
«Özüm
ə yer eyləyim, gör sənə nə eylərəm» deyimini özünün yaşam
kriteriyasına çevirən fars şovinizimi bütün tarixi boyunca etdiklərini islam
inqilabından sonra da Azərbaycan türklərinə qarşı tətbiq etməyə başladılar.
Dörd minillik tarixd
ə heç bir qəhrəmanlıq nümunəsi göstərə bilməyən
farslar, münasib
ətdə olduğu bütün xalqların, xüsusilə bu ərazidə Kəngər,
Makan, Elam, Aratta, Kuti, Lullub
əy, Kas, Su, Subar, Turuk, Elumay, Manna,
Midiya, Atarpaten, Ağvan, Saçlı, Salarlı, Atabəylər, Elxanlı, Qaraqoyunlu,
Ağqoyunlu, Səfəvi, Əfşar, Qacar kimi türk dövlətlərinin yaratdığı maddi
m
ədəniyyət və mənəvi dəyərlərini özününküləşdirmişdir, Türk hakimiyyətinə
gücü çatmadıqda isə terrora əl atan və ölkə daxilində məzhəb qovğaları
çıxaran, yalnız başqalarının yardımı ilə dövlət quran farslar – Əhəmənilər,
Sasanil
ər və yalançı Pəhləvilər budəfə də fars şoviniziminin qarantı şaha qarşı
is
lam inqilabının qələbəsini və Iraq-Iran savaşında milyonlarla şəhid verib
Iranın ərazi bütövlüyünü təmin etmiş Azərbaycan türklərinin əməyinə sahib
çıxmış və islam dövlətini məzhəb dövlətinə çevirərək, fars şoviniziminə
xidm
ətə yönəltmişlər.
Tarix
ən islam dinini Fars şovinizminə xidmət edən məzhəbçiliyə
sürükl
əyən, nəyin bahasına olursa-olsun, hakimiyyəti ələ keçirməyə əl atan
Fars ideoloqları Fars bölgəsi və Azərbaycanda ilk dövrlərdə imamlardan
yararlanırdılarsa, indi artıq «Mehdinin zühuruna qədər xalqı Ayətüllahlar idarə
etm
əlidir» – fikrini irəli sürmüş, bununla da minillik mübarizələrini müvəqqəti
q
ələbəyə ulaşdırmışlar.
Şah dövründə Əhməd Kəsrəvi və onun davamçıları tərəfindən işlənib
sisteml
əşdirilən Fars şovinist proqramının tərkib hissəsi olan türk
düşmənçiliyi, «ari» nəzəriyyəsi, erməni-fars, yunan-fars, kürd-fars, rus-fars iş
birliyi R
əfsəncaninin rəhbərliyi ilə Islam Inqilabından bu günə qədər də
davam etm
əkdədir.
1988-ci ild
ə Iran-Iraq savaşının bitməsi Iran deyilən məmləkətin
tarixind
ə yeni bir səhifə açdı. Savaş əsnasında Iran şovinist hökuməti bütün
müxalif
əti, o cümlədən də Azərbaycan Türklərinin aparıcı dini təşkilatı olan
Şəriətmədarinin başçılıq etdiyi Müsəlman Xalq Partiyasını, demək olar ki,
tamamil
ə zərərsizləşdirməyi bacardı. Belə bir vəziyyətdə təpədən-dırnağa
Türk düşməni olan Haşimi Rəfsancani Iranın hakimi-mütləqi Xomeyninin
ölümünd
ən sonra 1989-cu ildə Iran Islam Cümhuriyyətinin prezidenti seçildi.
R
əfsəncaninin başqanlığında Iranda totalitar bir rejim quruldu və bununla da
Türk kimliyi daha da geril
əməyə başladı. Türk düşmənçiliyini dövlət siyasəti
~ 81 ~
m
ərhələsinə qaldıran Rəfsəncani hökuməti və onun tərəfdarları heç bir əxlaqa
sığmayan addımlar atdı. Belə ki, rəsmi şəkildə Azərbaycanla müharibə
şəraitində olan Ermənistana yardım etdi, bəzi mətbu orqanları istisna olmaqla
türkc
ə bütün qəzet və jurnalları bağlatdı. Müharibə dövründə çökmüş Güney
Az
ərbaycan iqtisadiyyatını daha da çökdürdü, xalqı səfalətə sürüklədi.
Acınacaqlı haldır ki, bu işə vəzifəni milli maraqlardan üstün tutan «sapı
özümüzd
ən olan baltalar» daha doğrusu, «içimizdəki şeytanlar» da rəvac verdi
v
ə verməkdədir. Belə ki, şah rejimini devirmək üçün Qurani-Kərimin «Biz
insanları müxtəlif dillərdə və müxtəlif rənglərdə yaratdıq» ayəsinə söykənərək
yola çıxan Islam Cumhuriyyət Partiyası qısa zamandan sonra fars şovinizminə
dayanaraq bu müq
əddəs ayənin də əleyhinə gedərək Iranın parçalanma
ehtimalını irəli sürdü. Fars şovinizminə dayanan bu partiyanın yetkililəri ilk
olaraq z
ərbəni onlarla eyni vaxtda yaranmış Müsəlman Xalq Partiyasına, onun
lideri Şəriətmədariyə və ən başlıcası, Azərbaycan Türklərinə vurmağa
başladılar. Bu məqsədlə onlar «Rəhbərlik parçalanmaz» şüarını irəli sürərək
bütün t
əbliğat maşınlarını işə saldılar və Azərbaycan
Türklərinin öndə
ged
ənlərini səhnədən sıxışdırıb çıxarmağa, onun təşkilatını məhv etməyə və öz
Fars hegomonluqlarını bərpa etməyə müvəffəq oldular. Bu işdə onlara əslən
türk olan v
ə prezident olmaq istəyən doktor Bənisədr, Baş prokuror olmaq
ist
əyən Hüseyn Müsəvi, din adamları Ayətullah Qazi, Ayətullah Xalxali və
başqaları da yardımçı oldular. «Ağacı içindən qurd yeyər» demiş atalar. Bu
«qurdlar» da ulu Çinar Az
ərbaycanı içindən yedilər və «həşəratları» Vətənin
için
ə doldurub onun bütün olan-qalan qanını da sordular. Şəriətmədarini
V
ətəndən ayırıb məhv etdilər. Yüzlərlə millət və Vətən qeyrəti çəkənləri şəhid
etdiler, zindanlarda çürütdül
ər, ev dustağı etdilər. Vətəndən didərgin saldılar.
Mill
əti başsız qoydular. Meydanı boş görən fars şovinistləri, şah dövründə
olduğu kimi yenə də müqəddəs vətənimizdə at oynatmağa başladılar.
P
əhləvilərdən sonra hakimiyyəti ələ keçirən şovinist məzhəbçi islamçılar da
onlar kimi fars dilini bir m
əzhəb dili kimi yenə də dövlətin rəsmi dili olaraq
saxladılar. Hətta onlar şiəliyi belə fars məzhəbi kimi təqdim etməyə başladılar.
Bütün bunların da nəticəsində fars dili və fars şiə məzhəbi fars kimliyini
hakim mövqey
ə çıxardı.
Uzun müdd
ət dövlətmizin yoxluğundan istifadə edən xarici və daxili
düşmənlər, ərazimizlə yanaşı milli kimliyimizi də iki ayrı-ayrı parçaya
böldül
ər. Bir millət iki müxtəlif mədəniyyətin və əsarətin təsirinə məruz qaldı.
Bir mill
ətin gələcəkdə yenidən bütünləşməməsi üçün bütün mümkün
vasit
ələrdən hər iki tərəfdə istifadə edildi. Hər iki tərəfdə iki yabançı imperiya-
rus v
ə fars imperiyaları xalqımızın Türk kimliyini, Türk mənəviyyatını yox