~ 36 ~
1.3.
Şumer Türkləri
“Tufan”dan sonra İkinci Böyük Turan mədəniyyətinin Yaxın Şərqdə ən
ön
əmli davamçısı Şumer Türkləri olmuşdur. Şumer Türklərinin yaratdığı
böyük m
ədəniyyət “Tufan”dan sonrakı bütün bəşər mədəniyyətinin ideya
qaynağı olmuşdur.
Şumerlər haqqında tarix elmində iki əsas ehtimal var. Bunlardan biri
ondan ibar
ətdir ki, Şumerlər ən əski çağlardan Mesopotamiyada yaşayan yerli
(avtoxton) xalqdır. İkinci ehtimala görə Şumerlər Mesopotamiyaya başqa
yerd
ən gəlmişlər. Dünya şumerşünaslarının əksəriyyəti bu ikinci ehtimalı əsas
götürürl
ər ki, biz də bunu həqiqətə daha uyğun hesab edirik. Belə ki, bu
şumerşünasların gəldiyi son nəticə bundan ibarətdir ki, “Tufan”dan sonrakı ən
q
ədim mədəni insan məskəni Çayhun (Amu-Dərya və ya Öküz) və Sayhun
(Sır-Dərya və ya İnci) çaylarının hövzəsi, Aral gölünün ətrafı və Turan ovalığı
olmuşdur. “Tufan”dan sonra dünyada mədəniyyət ilk dəfə Türküstandan
X
əzər dənizinin sahillərinə qədərki ərazilərdə mərkəzləşmiş və buradan başqa
ərazilərə yayılmışdır. Bunu nəzərə alan tədqiqatçılar göstərirlər ki: “Bir
vaxtlar “Tarix Şumerdən başlayır” deyildiyi halda indi “Tarix Orta Asiyadan-
Turandan başlayır” deməyi tarix elmi bizdən tələb edir. Bu ilk mədəniyyət
m
ərkəzinin (Türküstan nəzərdə tutulur-A.M.) yaranma və varolma tarixi
eradan qabaq X-VI minillikl
ərə aid edilir. Dünyanın ikinci qədim
m
ədəniyyətinin toplandığı mərkəz Xəzərin qərb sahillərindən başlayaraq qərbə
~ 37 ~
doğru Kür-Araz ovalıqları, Qızılüzən boyu və Urmiya gölü ətrafını əhatə edir.
Bu m
ədəniyyətin yaranma və varolma tarixi eradan qabaq VII-II minilliklərə
dayanır. Tarix baxımından Şumer üçüncüdür. Dəclə və Fəratın hövzəsi və
yuxarı axını, Partaq (Zaqros) dağlarının qərb ətəklərindən Ərəbistan səhrasının
şimal-şərqinədək olan ərazini əhatə edir və eradan öncə IV-II minilliklərə
bağlanır” (Seçmələr bizimdir-A.M. Bax: Əbülfəz Elçibəy, Bütöv Azərbaycan
yolunda, ikinci n
əşr, Bakı 2004, səh. 23-24).
M
əşhur ingilis alimləri Q.Çaydl və S.Lloyd daha da irəli gedərək
göst
ərirlər ki: “Turanlılar təxminən on, on iki min il bundan əvvəl səfalı,
b
əhrəli Dəclə və Fərat çayları hövzəsində məskən salıb ətraflarında yaşayan
saysız-hesabsız vəhşi qəbilələrin heyrətli nəzərləri altında dünya
sivilizasiyasının səhərini açdılar. Dünyada ulu bir mədəniyyətin məşəli alışdı.
Bu işıq ehtiyacı daxildən gəlirdi və çox çəkmədi ki, qoca Asiyanın münbit
torpaqlı hər guşəsində işıq adaları şölələndi” (Seçmələr bizimdir-A.M. Bax:
Q.Çaydl, Drevneyşiy Vostok v svete novıx raskopok, Moskva 1956, səh. 252-
256; Seton Lloyd, Reki blizniçi, Moskva 1972, s
əh. 16).
T
ədqiqatçılar ilk şəhər dövlətlərinin və ən başlıcası, ilk yazı
m
ədəniyyətinin Şumerlərə aid olduğunu nəzərə alaraq Şumerləri dünya
m
ədəniyyətinin yaradıcıları hesab edirlər. İlk yazı mədəniyyətinin Şumer
Türkl
ərinə aid olduğunu irəli sürən tədqiqatçılara görə, Şumerlərdən bu
əlifbanı əxz edən Finikiyalılar ticarət əlaqələrində olduqları sami xalqlara,
Yunan v
ə Latınlara aparmış, Latın, Yunan, İbrani və Ərəb əlifbaları da Şumer
əlifbası əsasında yaradılmış, sonradan Latın əlifbası əsasında Alban
(Az
ərbaycan), Qrobar (Hay), Kartli (Gürcü) və Kril (Rus), Ərəb əlifbası
əsasında isə qədim Soğdi və Uyğur əlifbaları yaradılmışdı (Seçmələr bizimdir-
A.M. Bax: Ahmet Cavat, Alfabenin menşei, En eski Türk yazısıdır, İstanbul
1933).
Öz qaynağını qədim Günəş İmperiyasının “Müqəddəs sirlər”indən alıb
dünyaya yayan, Ceyms Çörcvordun “Böyük Uyğur İmperiyası” adlandırdığı
Böyük Turan İmperatorluğunun təfəkkürünün məhsulu olan, bəşəriyyətin ulu
ata v
ə anası sayılan An (Göy) və Ki (Yer) düşüncəsi əsasında yaranan
“Bilg
əmiş” (“Qılqamıs”) dastanındakı motivlər sonrakı dini kitablara da
keçmiş, Bibliyada “Adəm və Həvva” şəklində öz əksini tapmış, Şumerlərdən
sonrakı bütün Şərqin və Qərbin bir sıra xalqları bu dastanın güclü təsiri altında
olmuşlar. Belə ki, An və Kinin nigahından Enli və Enki doğulmuş, Adəm və
H
əvvadan da Habil və Qabil dünyaya gəlmişdir. Deməli, ilk qaynağını
“Müq
əddəs sirlər”dən alan “Bilgəmiş” dastanındakı “Nuh tufanı”, “Novruz
Bayramı”, “Qurban Bayramı”, od, torpaq, su və havadan ibarət həyat anlayışı
~ 38 ~
v
ə s. kimi məsələlər də Şumer təfəkkürünün məhsuludur. Ümumiyyətlə,
Şumerlərin mədəniyyəti qədin Turanlıların dini-etik görüşlərinin, fəlsəfi
baxışlarının, bədii fikir dünyasının davamıdır. Deməli, qədim Turanlılarla
Şumerlərin, Şumerlərlə sonrakı Türklərin eyni inam fəlsəfəsi daşıması onların
eyni kökü paylaşmalarına bariz sübutdur. Belə ki, bizim eranın VI əsrinə aid
Elt
əriş Xaqanın şərəfinə həsr edilmiş kitabədə Göy Türk Xaqanı Qapağan
Xaqanın dilindən belə bir fikir həkk olunmuşdur ki: “Mən, Qapağan Xaqan,
Elt
əriş Xaqanın elində tərbiyə aldım. Bu eli (El qədim Türklərdə “Dövlət”
anlamında işlədilmişdir. Bax: Prof. Dr. Laszlo Rasonyi, Tarihte Türklük,
Ankara 1971, s
əh. 61) mənim 65 ulu babalarım yaratmışlar” (Bax: Malov,
S.E., Pamyatniki drevnetyurkskiy pismennosti Monqolii i Kirqizii, Moskva
1959, s
əh. 7-10).
Bir çox t
ədqiqatçılar haqlı olaraq təsdiq edirlər ki, Babilistana gələn
xalq (Şumerlər nəzərdə tutulur-A.M.) özü ilə çox yüksək mədəniyyət də
g
ətirmişdilər. Şumer Türkləri dünya mədəniyyətinə möhtəşəm tikililər, Eridu,
Ur, Uruk, Laqaş, Şurrupak, Adab, Nippur, Kiş və s. kimi əzəmətli şəhərlər, ilk
s
əsli yazı sistemi, ilk nəzmlə yazılmış qəhrəmanlıq epopeyası, ilk kitabxana,
ilk kitab kataloqu, yeddi notlu
septatonik musiqi s
ənəti, suvarma kanalları,
əkinçilik mədəniyyəti, ilk iki palatalı parlament, ilk tarixçi, ilk ədəbi abidələr,
ilk mat
əm nəğmələri, heyvanlar haqqında ilk təmsillər toplusu və s. bəxş
etmişlər (Seçmələr bizimdir-A.M. Bax: Kramer S.N.Tarih Şumerle başlar,
Ankara 1990). Şumer Türklərində məktəblər, dərsliklər, müəllimlər, mirzələr,
katibl
ər olmuş, bu mirzə və katiblər onlarla gil lövhələrdən ibarət kitablar,
kitab
ələr, elmi və rəsm əsərləri vücuda gətirmişlər. Bütün bunlarla yanaşı
Şumerlər dünya mədəniyyəti tarixində ilk hüquqi qanunların, mülkü
s
ənədlərin, dini və kosmoqonik təfəkkürün də yaradıcısı hesab olunurlar.
Q
ədim Şumerlərdə hökmdarlar və qanunvericilər Kainatla dövləti ayrılmaz
hesab etmiş, ona görə də öz hakimiyyətlərinin və qanunlarının İlahi xarakter
daşıdığını irəli sürmüş, bütün insanları və hətta canlı və cansız varlıqları,
T
əbiətin əşya və hadisələrini də dövlətin bir üzvü hesab etmişlər. Onlar
mövcud
Göy cisiml
ərini və Təbiət hadisələrini müqəddəsləşdirərək Allah
s
əviyyəsinə qaldırmış (Göy Allahı Anu, Tufan Allahı Enlil, Şər Allahı Marduk
v
ə s.), kosmik dövlətlərində ümumi yığıncağı “Allahların müşavirəsi” hesab
etmiş, ona görə də özlərini Allahların yerdə iradəsini həyata keçirdiklərini irəli
sürmüş və bununla da öz hakimiyyətlərinin İlahi xarakter daşıdığını
əsaslandırmağa çalışmışlar (Seçmələr bizimdir-A.M. Bax: Yusif Rüstəmov,
Siyasi-hüquqi t
əlimlər tarixi, Bakı 2000, səh. 25-26).