Göksu Matbaası, Konya, 2001, s.36.
İnzibati hüquq
45
Mülkiyyət haqqının bu qədər geniş şərh edilməsi dövləti təmsil edən mər -kəzi
hökümət, dərəbəyi və kilsənin verdiyi qərarların qanuniliyi barədə müba-hisə
edilməsinə imkan vermirdi. Onsuz da zəif mərkəzi dövlət və feodal quruluş ölkə
səviyyəsində hər hansı hüquq qaydasının vahid tətbiqini imkansızlaşdı -rırdı.
Bununla belə, feodal dövlətdə kralın hegemonluğu simvolik olaraq bütü n ölkə
üzərindəki hegemonluq demək idi. Faktiki olaraq kral öz hegemonluğunu kilsə və
dərəbəyləri ilə bölüşürdü.
78
Dərəbəylərə əsgər yetişdirmə, vergi ödəmə və bəzi
ictimai xidmətləri icra etmələrinə əvəz olaraq verilən torpaq parçaları üzərində
onların mülkiyyət hüququ sayılan hegemonluq səlahiyyəti hədd tanı -mırdı. Xalqa
torpaq vermə, məcburi əməyə cəlb etmə, vergi ödəmə məsələlə-rində dərəbəylər
tam sərbəst idilər. Bu halda dövləti məhdudlaşdıran heç bir qayda -qanun yox idi.
Digər tərəfdən, mərkəzi dövlətin güclənməsi ilə müha-kimə səlahiyyəti hökmdara
keçdi. Mühakimə fəaliyyətinə “Kral canlı qanun-dur”, “Kralın istədiyini qanun
istəyir” kimi prinsiplər hakim idi. Beləliklə, feodallıqların yerinə keçən mütləq
mərkəzi hakimiyyət müəyyən müddət mülk-dövlət anlayışını davam etdirdilər.
79
Nəzərinizə maraqlı bir faktı çatdırım: MDB məkanında “mülk -dövlət” anlayışı
qismi də olsa davam edir. Belə ki Dövlət Başçıları, dövlət mülkiyyətində olan
əmlak üzərində xeyli geniş sərəncam vermə səlahiyyətinə sahibdir və onların bu
səlahiyyətləri qanuni istinada ehtiyac duymur. Bunu ən çox daimi istifadə üçün
torpaq ayırma işlərində rastlamaq mümkündür. Məsələ qanunçuluq prinsipi və
səlahiyyətlərin deleqasiyası mövzuları ilə bağlı olduğundan, oxucular bu iddianın
əsasını önümüzdəki səhifələrdə tapacaqlar.
Dostları ilə paylaş: