ifadə edir və cümlədə tərzi-hərəkət, səbəb və məqsəd zərfliyi
vəzifəsini yerinə yetirir.
1
. -a, -ə şəkilçili feli bağlama tərkibləri cümlənin tərzi-
hərəkət zərfliyi olur; məsələn:
Altun yısıq asa kəltimiz, Ertis
ügüzig keçə kəltimiz (T 37-38) «Altun meşəli dağlarım aşaraq
gəldik, İrtış çayını keçərək gəldik».
Çik boduntğ bıtjım sürə
kəlti (MÇ 26) «Çık xalqım alayım sürərək gətirdi».
Kögmən aşa
kırkız yirifjə təgi sülədim (KT ş 17) «Kögmən meşəli dağlarını
aşaraq qırğız yerinə təki qoşun çəkdim».
2.
-a, -ə şəkilçili feli bağlama tərkibi səbəb-məqsəd
zərfliyi olur; məsələn:
Üç oğuz süsi basa kəlti (BK ş 34) «Üç
oğuz qoşunu bizi məğlub etməyə gəldi»....
tefjri tuta berti (MÇ
14) «... tanrı tutmaq üçün verdi».
TeQri, Umay, ıduk yir, sub
basa berti erinç (T 38) «Tanrı, Umay, müqəddəs yer, su qələbə
üçün verdi».
V.
-ı, -I, -u, -ü şəkilçili feli bağlamaların əmələ gətirdiyi
tərkiblər.
-ı, -i, -u, -ü feli bağlama düzəldən şəkilçilər türk
dillərində ən qədim feli bağlama düzəldən morfemlərdən
biridir. Bu, qədirn türk yazısı abidələrinin dilində işlənən ən
məhsuldar feli bağlama düzəldən şəkilçilərdəndir. Bu şəkilçi
göytürk Orxon-Yeniscy yazısı abidələrinin dilində iki ən məh
suldar feli bağlama şəkilçisindən biri olsa da, türk dillərinin son
rakı inkişafında işləkdən tamamilə çıxmışdır, ona nəinki müasir
türk dillərində hətta göytürk Orxon-Ycnisey yazısı abidələri
dilinin bilavasitə davamı olan qədim uyğur yazısı abidələrinin
dilində də təsadüf edilmir. Bu baxımdan «Kitabi Dədəm Qor
qud» dastanları istisna təşkil edir: bu dastanların dilində, göytürk
dilindəki kimi sıx-sıx olmasa da, hər halda -ı.
-i,
hi
, -
ü
şəkilçili
feli bağlamaların işlənməsinə rast gəlmək olur,
-t, -i, -u, ni
şəkilçili feli bağlamaların həm göytürk Orxon-Yenisey yazısı
abidələrində, həm də «Kitabi Dədəm Qorqud» dastanlarında
işlənməsi göytürk dili ilə «Dədə Qorqud» dastanlarının dili
arasında, bir növ, vərəsəlik yaradır: bir tərəfdən, «Kitabi
Dədəm Qorqud» dastanlarını göytürk dilinə bağlayır, ikinci
tərəfdən, «Kitabi Dədəm Qorqud» dastanlarının qədimliyinə
şahidlik edir, üçüncü tərəfdən «Kitabi Dədəm Qorqud»
114
dastanlarının dili vasitəsilə müasir Azərbaycan dilini qədim
oğuz qəbilələrinin dilinə - Orxon-Yenisey abidələrini yazmış və
bizə misar qoymuş göytürk qəbilələrinin dilinə qırılmaz
tellərlə
bağlayır.
Qədim türk yazısı abidələrinin dilində -ı,
-i, -u, -ü şəkilçili
feli bağlama tərkibləri cümlənin əsas felinin ifadə etdiyi
hərəkətə münasibətdə iki cür çıxış edir; bu feli bağlama
tərkibləri əsas feldə ifadə olunan hal və hərəkətdən əvvəl icra
edilən hal və hərəkəti ifadə etdiyi kimi, onunla eyni zamanda
icra edilən hal və hərəkəti də ifadə edir.
1. -ı,
-i, -u, -ü şəkilçili feli bağlama tərkibinin ifadə etdiyi
hal və hərəkət əsas felin ifadə etdiyi hal və hərəkətdən əvvəl
icra olunur:
Kül tigin BayırkunıQ ak ayğırığ binip oplayu təgdi
(KT ş 35-36) «Kül tigin Bayırkunun ağ ayğırını minib hücum
etdi».
İnim Kül tigin birlə, eki şad birlə ölü, yitii kazğanttm (KT
ş 27) «Kiçik qardaşım Kül tigin ilə, iki şad ilə əldən düşərək
qazandım».
Yokaru at yetə yadağın ığaç tutunu ağturtım (T 25)
«Yuxarı atları yedəkləyib piyada ağaclardan tutaraq qaldırdım».
2. -/.
-i, -u, -ü şəkilçili feli bağlama tərkibləri əsas feldə
ifadə olunan hal və hərəkətlə eyni zamanda icra olunan hal və
hərəkət bildirir; məsələn:
Kögmən yısığ ebirü kəltimiz (T 28)
«Kögmən meşəli dağlarını dolanaraq gəldik».
Səkizinç ay iki
yanıka Açığ Altır költə Kasuy kəzü süQüsdim (MÇ 18)
«Səkkizinci ayın ikisində Açıq Altır gölünün sahilində Kasuy
ətrafında döyüşdüm».
On tünkoyantıh tuğ ebirü bardtmız (T 26)
«On gecə yandakı qar uçurumlarını dolanaraq getdik».
Qədim türk yazısı abidələrinin dilində -t,
-i, -u, -ü şəkilçili
feli bağlama tərkibləri əsas feldə ifadə olunan hal və hərəkətin
tərzini, zamanını, səbəb və məqsədini bildirir və uyğun olaraq
cümlənin tərzi-hərəkət, zaman, səbəb və məqsəd zərfliyi
vəzifəsini yerinə yetirir.
1.
-ı,
-i. -u, -ü şəkilçili feli bağlama tərkibləri cümlənin
tərzi-hərəkət zərfliyi olur:
Keyik yiyü, tabısğan yiyü olurır
ertimiz (T 8) «Keyik yeyərək, dovşan yeyərək otururduq».
Kün
yəmə, tün yəm ə yelü bardımız (T 27) «Gecə də, gündüz də yel
115