yaşamağa əlverişli şərait yaradan diridoğmaya və balaların südlə yemlənmə-
sinə uyğunlaşmışlar, istiqanlıdırlar, mərkəzi sinir sistemi və bütün analiza-
torlar yüksək ali dərəcədə inkişaf etmişdir, mürəkkəb davranışlıdırlar (bə
ziləri ultrasəs exolokasiyasma malikdir), populyasıyalarda münasibətləri
«ictamailəşmişdir». Qidalanmasına görə onların
hər şey yeyən
(qaban, do
nuz, porsuq),
bitki ilə qidalanan
(gəmiricilər, dovşankimilər, dırnaqlılar və
b.),
ət yeyən
(cücü yeyənlər, əksər yarasalar, kürəkayaqlılar, balınakimilər,
yırtıcılar) qrupları mövcuddur. Əksər məməlilər fəal həyat tərzi keçirir. La
kin qida çatışmazlığı, ya da çətin əldə edilməsi bəzi növlərdə qeyri - fəal hə
yat tərzi keçirməyə məcbur olmuşlar. Məsələn, ayılar, yenot iti, porsuq qışın
əvvəlində uzun müddətli qış yuxusuna gedir. Bu zaman onların orqa
nizmində bədən temperaturu (37°C), ürək, tənəffüs fəaliyyəti normal qalır,
narahatçılıq və təhlükə yarandıqda isə heyvan dərhal ayılır. Bəzi məməlilər
(sünbülqıran, yarasalar, marmot) isə dərin yuxuya gedir, bədən temperaturu
O0C-ə qədər enir. Digər qrup məməlilərdə çox maraqlı bir hadisə-yay
yuxusuna getmə baş verir (səhraların sakinlərində). Hazırda planetimizdə
4675 məməli növü olmaqla, 1985-1995 -ci illərdə onların 151 ycnı (əvvəllər
elmə məlum olmayan) növü aşkar olunmuşdur. Azərbaycanda 97 məməli
növü qeydə alınıb. Respublikamızın
teriofaunasına
(məməlilər) introduksiya
(gəlmə) yolu ilə ərazimizə daxil olanlar da nəzərə alınmaqla (Amerika
jenotu, qunduzlar, vəhşi ada dovşanı) 100 növ daxildir:
c ü c ü y c y ə n l ə r
yarasalar
dovşankimilər
gəmiricilər
yırtıcılar
kürəkayaqlılar
cütdırnaqlılar
- 13 növ, 7 cins, 3 fəsil:
- 26 növ, 11 cins, 3-fəsil;
2 növ, 2-cins, 1
fəsil;
-3 1 növ, 17-cins. 7-fəsil;
- 19 növ, 12-cins, 6 fəsilə;
- 1 növ, 1-cins, 1-fəsil;
8 növ, 7-cins, 3-fəsil.
Məməlilərin hamısı genetik baxımdan heterogendir, bioloji xüsu
siyyətlərində müşahidə olunan fərqli əlamətlərin hamısı irsiyyət yöniimlüdür,
onların formalaşması isə müvafiq genlər qrupu tərəfindən idarə edilir və
tənzimlənir.
Teriofauna haqqındakı paleontoloji məlumatlar, müxtəlif gene-
fondların zəngin kolleksiyaları, yayılması və ekologiyası N.K. Vereşşagin
tərəfindən müfəssəl surətdə öyrənilmişdir.
Quşlar sinfi
(Aves)-yüksok və stabil bədən temperaturuna (42,2-45,541)
malik olan onurğalılardır, 180 mln. il öncə Yerin inkişafının yura dövründə
qədim sürünənlərdən əmələ gəlib, bədənləri lələklərlə örtülüdür (tempera
turu tənzimləyir və uçuş zamanı xüsusi rol oynayır), uçmaq qabiliyyətinə
malikdirlər (bəzi lələklilərdə-pinqvinlər, dəvəquşular-bu qabiliyyət ikincili
hadisə kimi itirilmişdir). Skeletin pnevmatikliyi, hava kisələri, ön ətrafların
qanadlara çevrilməsi, döş əzələlərinin güclü inkişafı, dişlərin olmaması,
metabolizmin yüksək səviyyədə icra olunması, diridoğmanın qeyri-möv-
cudluğu və mədənin sadə quruluşu quşların uçmasına zəmin yaradan
amillərdir. Populyasiyaların fərdləri arasındakı əlaqə olduqca sıxdır, heyvan
423
və bitki mənşəli yemlərlə qidalanır, buzlu şimaldan tutmuş qızmar cənuba və
çox yüksək dağlara qədər Yer kürəsində geniş yayılıb, baş beyni, analiza-
torlar (əsasən isə görmə və eşitmə) yüksək səviyyədə inkişaf etmişdir, yumur
ta qoymaqla çoxalır, balaları kürt yatan quşun (ananın) bədən temperaturu
hesabına inkişaf edir. Quşların səciyyəvi xüsusiyyətlərindən biri də onlarda
nəsil qayğısının-yuva qurma, kürt yatma, balalara qayğı göstərmək, onları
yemləmək, yuvadan çıxana qədər nəzarət altında saxlamaq, müdafiə etmək
və s. güclü olmasıdır. Əfsuslar olsun ki, yuvanı tərk edən balalar valideyn
qayğısını tamamilə unudur və onları etiraf etməyərək ayrılırlar. Onların ay
rı-ayrı növləri bədən quruluşuna və böyüklüyünə görə bir-birindən xeyli
fərqlənir (kolibri quşunun kütləsi-2 q, dəvəquşununku isə-90 kq-a qədər, yu
murtası isə
2 kq).
Hazırda planetimizdə 8500-ə yaxın müxtəlif quş növü
olmaqla onlar 40 dəstəyə bölünür. Ölkəmizdə
orm tofaunanın
17 dəstəsi. 59
fəsiləsi və
18
cinsi təmsil edən 423 növ və yarımnövü qeydə alınmışdır
(Q.Mustafayev,
1985).
Onlardan 152 növ oturaq, 93-köçəri
(245
yuvalanan
növ və yarımnöv), 97-qışlayan, 46-ötüb keçən və 32-azıb gələnlərdir. 36
növün 124-ü monotipikdir (yarımnövləri yoxdur). Ağac-kol quşları arasında
oturaq və köçəri yuvalayanlar
87,5%,
açıq biotopların sakinləri arasında
yuvalayanlar -
72.5,
evzitop quşlar arasında isə
-80%
təşkil edir. Quşların
yayılmasında
şaquli u yğu nlaşm a
xarakterik olmaqla, ovalıq dağətəyi zolaqda
daha çox məskunlaşır (347 növ, 95%), dağ-meşə qurşağında ornitofauna çox
zəifdir (137 növ, 38%), yüksək dağlarda isə-yalnız 6 9 növ (19%)
məskunlaşıb ki, onların da 1/3 hissəsi Kiçik Qafqaz hüdudlarını aşmır.
Azərbaycanın ərazisi 2 coğrafi dairəy
э -Q a fq a z
və
Ön A siy a bölünür.
Qafqaz
dairəsində 405 növ və yarımnöv, Ön Asiyada iso 390 növ qeydə alınmışdır.
Dünya okeanı təkcə su heyvanlarının deyil, həm də müxtəlif növ su
quşlarının vətənidir. Avrasiyanın şimalında yerləşən dənizlərin sahilboyu
ərazilərində, həmçinin adaların (Novosibır, I'rans-İosif, Şimal və Yem
Torpaq) və yarımadaların (Çukot, Kola) sahillərində yay fəsli həddindən
çox və müxtəlif növ ornitofauna məskunlaşaraq olduqca qeyri- adi, ağıla-
gəlməz dərəcədə heyrətamiz, əsrarəııgic və möcüzəli bir təbiət mənzərəsi-
peyzaj, tablo yaradır. Burada həm müxtəlif quruluşlu və rəngli quşların
özləri, həm də onların gözəl, fərqli səsləri, cəh-cəhləri sanki məşhur bəstəkar
ların simfoniyasını xatırladır, insanı tamamilə məst edərək möcüzəli, ecazkar
bir aləmə aparır. Bu qeyri-adi mənzərəyə malik olan möcüzəli ərazilər
«quş
b a z a n »
adlanaraq ornitoloqlann, məşhur səyyahların, eləcə də turistlərin
diqqətini həmişə cəlb edir. Iləmin unikal mənzərədən insanlar zövq alır,
təəccüblənir, heyrətlənir, təkrarən yenidən «quş bazarnmı görmək arzusu ilə
yaşayır, ondan qətiyyən ayrılmaq istəmir. Dahi K.Marks bəlkədə, belə
möcüzələrə görə
« k a in a t, m a teriya n ın canlı və can sız aləm i ecazkar
m öcü zələr, seh irli m ək a n la r və h adisələr d iya rıd ır»
demişdir.
424