«l-kologiyalaşdırma» seleksiya işbrində ilkin (osas) material sayılan
tobiolin yabanı genolbndunun saxlanmasına şərait yaradır, kənddə
sosial-məişət şəraitinin yaxşılaşmasına kömək edir.
Məqsədyönlü dövlət ekoloji siyasətinin hazırlanması və həyata
keçirilməsində təbii ki, ekologiyanın tətbiqi istiqaməti böyük rol oynayır.
«Aqroekologiya» elmi də ekologiyanın bu istiqamətinə aid olub, kənd
təsərrüfatı prosesində in.san və təbiətin qarşılıqlı təsirinin optimallaşdı-
nlmasının imkanlarını, həmçinin iqtisadiyyatın aqrar sektoru sahəsində
istehsalat
fəaliyyətinin
«ekologiyalaşdırılması»
xüsusiyyətlərinin
mümkünlüyünü aşkar edir.
Aqroekologiyanın (kənd təsərrüfatı ekologiyasının) vəzifəsi yuxanda
göstərilən problemləri öyrənmək və həll elməkdir. Qeyd edək ki. bu elmin
ümumi qəbul edilmiş təyini (adı) hələlik yoxdur. Bəzi ədəbiyyatlarda onun
adına həm də aqrosenologiya, aqrar ekologiya, kullurfıtose- nologiya,
aqrofıtosenologiya (aqrosenozlar haqqında elm) kimi rast gəlinir. «Ekologyia
və ətraf mühitin mühafizəsi» izahlı terminlər lüğətində (1998) aqroekologiya
(kənd təsərrüfatı ekologiyası) tətbiqi ekologiya bölməsinə aid edilmişdir.
Orada qeyd edilir ki, aqroekologiya mühit faktorlarının (biotik və abiotik)
mədəni bitkilərin məhsuldarlığına təsirini, həmçinin kənd təsərrüfatı
sahələrində məskunlaşan orqanizm qruplaşmalarının strukturunu və
dinamikasını, aqrofitosenozların becərilən bitkilərin həyat tərzinə təsirini
öyrənir.
Müzakirə olunan problemlərin əsaslı və daha uyğun təyinini aşağıdakı
kimi göstərmək olar; aqroekologiya kompleks elmi fənn olub, kənd
təsərrüfatı istehsalı prosesində insanın ətraf mühitlə qarşılıqlı təsirini,
kənd tə.sərrüfatının təbii komplekslərə və onların komponentlərinə
təsirini, texnogen yük şəraitində aqroekosistemin komponentləri
arasındakı qarşılıqlı təsiri və onlara xas olan maddələrin dövranının
spesifik xü.susiyyətlə- rini, enerjinin aparılmasını, aqroekosistemin
fəaliyyət xarakterini öyrənir.
Aqroekologiya elminin məqsədi keyfiyyətli bioloji məhsulun davamlı
istehsalını, aqroekosistemin təbii bioenerji potensialından maksimum
istifadəni, aqrar sektorun (bölmənin) təbii resurs bazasının
saxlanılmasını və bərpasını, ətraf təbii mühitə neqativ təsirin
kənarlaşdırılmasını və ya minimuma endirilməsini təmin etməkdir.
Təqdim olunan dərslikdə aqroekologiyanın təbii-elmi aspektlərinə geniş
yer verilmişdir. Lakin bu, kənd təsərrüfatının ekologiyalaşdırılma-
5
sı ilo bağlı olan aktual problemlərin hamısını əhatə etmir.
Aqroekologiya kitabının tərtibində rus dilində olan aqrockologiya
(Aqroekologiya, M., 2000) kitabından, müəlliflərin ekologiyaya aid
əsərlərindən və şəxsi tədqiqatlarının materiallarından, həmçinin mövzuya aid
ədəbiyyatlardan istifadə edilmişdir.
Hazırda respublikamızda ekoloji mühitin pozulması, meşələrin,
otlaqların, kənd təsərrüfatına yararlı torpaqların azalması, bəzi yerlərdə
tamamilə sıradan çıxarılması. Kür, Araz və digər çayların, torpağın
çirklənməsi, bir sıra bitki və heyvan növlərinin bioloji müxtəlifliyinin
pozulması və ya azalması «Aqroekologiya» kitabına ehtiyac olduğunu sübut
edir.
«Aqroekologiya» dərsliyi kənd təsərrüfatı fənləri, torpaqşünaslıq və
ekologiya ixtisasları tədris olunan ali məktəb müəllim və tələbələri, həmçinin
kənd təsərrüfatı və təbii ehtiyatlardan istifadə problemləri məsələləri ilə
məşğul olan mütəxəssislər üçün nəzərdə tutulmuşdur.
Oxucu kütləsinin «Aqroekologiya» kitabına verəcəkləri rəy və iradlara
görə müəlliflər qabaqcadan öz təşəkkürünü bildirir.
I FƏSİL
EKOLOGİYA ELMİNİN İNKİŞAF TARİXİ
Ekologiyanın tarixi kökləri çox qədim dövrlərə gedib çıxır. Canlı
orqanizmlərin həyatı, onların xarici mühitdən - onu əhatə edən üzvi və qey-
ri-üzvi mühitdən asılı olması, heyvan və bitkilərin yayılması xarakteri
haqqında məlumatlara hələ eramızdan əvvəlki dövrlərdə rast gəlinir. I lələ
Aristotel (e.ə. 384-322), Böyük Pliney (23-79 e.ə), R.Boykonun (1627- 1691)
əsərlərində yaşayış mühitinin orqanizmlərin həyatında əhəmiyyəti və onların
müəyyən yaşayış yerində məskunlaşması məsələlərinə toxunulur. Antik
filosof Aristotel (384-322 e.ə) 500-dən artıq ona məlum olan heyvan növünü
təsvir etmiş, onların davranışları haqqında (məs. balıqların miqrasiyası və qış
yuxusu, quşların köçməsi, heyvanların qurucu fəaliyyətindən, qu quşunun
parazitizmindən, mürəkkəbböcəyinin özünü mühafizə üsulundan) yazmışdır.
Aristotelin şagirdi, «botanikanın atası» sayılan 'feolVast Ereziyski (371-280
e.ə) müxtəlif şəraitlərdə bitkilərin xüsusiyyətləri, onların forma və
xüsusiyyətlərinin torpaq və iqlimdən asılılığı haqqında məlumatlar vermişdir.
İntibah epoxasında, yeni ölkələrin müstəmləkəçiliyi dövründə böyük
coğrafi kəşfiər və sistematikanın inkişafı başladı. Bitki və heyvanların təsviri,
onların xarici və daxili quruluşu, forma müxtəlifliyi ilk inkişaf mərhələsində
bioloji elmin başlıca məzmunu idi. İlk sistematiklərdən A.Sezalpin
(1519-1603), D.Rey (1623-1705), J.Turnefor (1656-1708) və başqaları
bitkilərin bitmə və ya becərmə şəraitindən asılı olmasını göstərmişlər.
Ümumiyyətlə, ekologiyanın inkişaf tarixini üç əsas mərhələyə bölmək
olar.
Birinci mərhələ - ekologiyanın bir elm kimi yaranma və təşəkkülü (XIX
.əsrin 60-cı illərinə qədər). Bu mərhələdə canlı orqanizmlərin məskunlaşdığı
yerin mühiti ilə qarşılıqlı əlaqəsi haqqında məlumatlar toplanmış, ilk elmi
yekunlar hazırlanmışdır. XVII-XVIII əsrlərdə ekoloji məlumatlar ayrı-ayrı
canlı orqanizmlərə həsr olunur, onların bioloji təsvirləri yerinə yetirilir. Məs.
A.Reomyurun əsərləri həşəratlara (1734), L.Tramblenin əsərləri isə hidra və
mşankalara (1744) həsr olunur. l:ko- loji yanaşmanın elementlərinə rus
alimlərinin - İ.İ.Lcpexinin, A.F.Middendorfun, S.P.Kraşennikovun, fransız
alimi L.Byuffonun, İsveç təbiətşünası K.Linneyin, alman alimi Q.Yeqer və b.
əsərlərində rast gəlinir. XVII əsrdə Rusiyanın bir sıra ölkələrinə səyahətlər
edildi. S.P.Kraşennikov, İ.İ.Lepexin, P.S.Pallas və başqa rus cooğrafları və
təbiətşünasları iqlim, bitki örtüyü və heyvanat aləminin Rusiyanın geniş