ortalarında kassi hökmdarı I Kara-İndaşın özünə “Babilistan hökmdarı,
Şumer və Akkad hökmdarı, kassilər hökmdarı və Kar-Duniaş
hökmdarı” titulunu qəbul etməsi məlumdur. Eyni zamanda kassilərin
Qədim Misir fironları ilə məktublaşmaları, Assuriya ilə mübarizə
aparmaları, Elam tərəfindən Babil hakimliklərinə son verilməsi bəllidir.
Göründüyü kimi, qədim İkiçayarasında bu proseslər baş verdiyi zaman
tarix səhnəsində hələ İran xalqları yox idi və onlar Hindistanın hansısa
dərinliklərində yaşayırdılar.
Bununla da aydın olur ki, kassilər, onların nəsli olan kaspilər irandilli
xalq olmadıqları kimi, kaspilərin sonrakı nəsli kadusilər də irandilli
olmayıblar.
Kitabınızın 18-ci səhifəsində İqrar Əliyevdən sitat çəkirsiniz:
“Kaspilərin antroponimikasında İran təsirini mübahisə etmək
tamamilə mübahisəsizdir. Demək olar ki, bütün Kaspi adları İran
mənşəlidir”. Cənab Kəlbiyev siz İqrar Əliyevin bu fikrinin heç
doğruluğunu yoxladınızmı və ya tarixdə olan bütün kaspi adlarını
bilirsinizmi? Əvvəla qeyd edək ki, İqrar Əliyev digər mövzularda
olduğu kimi kaspi mövzusunda da fikirlərini “ola bilsin ki, ehtimal ki,
güman ki” ifadələri ilə başlayır və buna görə də onun fikirlərini
aksioma kimi qəbul etməyinizi yersizdir. İkincisi, kaspi sözündəki “pi”
hissəciyi türk tayfa adları üçün xarakterikdir və biz bunu lulubi, subi,
aqrippi, traspi, nuşibi, tatabi kimi türk tayfalarının adında rast gəlirik
və cəm şəkilçisini bildirir. Bununla da, kaspi tayfasının adının əsas
hissəsinin kas olduğu aydın olur. Kaslar isə qeyd etdiyimiz kimi
miladdan öncə 1595-1155-ci illər arasında 500 il ərzində Babilistanda
hökmranlıq sürüblər. Və ən əsası kassilər mövzusunda olduğu kimi
sadəcə İqrar Əliyevə əsaslanmaqla bütün kaspi şəxs adlarının İran
mənşəli olduğunu yazırsınız və yenə də hər hansı bir kaspi şəxs adı
çəkərək fikrinizi sübut etmirsiniz. Mənz bunu nəzərə alaraq tarixdə
özünəməxsus rol oynamış kaspilərin adlarını və onun açılışını sizə
təqdim edirəm: (Onu da qeyd edək ki, bu adlar farsların ən hegemon
olduqları dövrə aiddir- e.ə.VI əsr)
1.
Atarli- türkcə “otar” sözündəndir və mənası geniş otlaqlara,
mal-qaraya sahib olan mənasını ifadə edir. Kaspilərin əsas
məşğuliyyətlərindən biri də maldarlıq idi. Digər tərəfdən adın birinci
hissəsindəki “ata” kəlməsi açıq-aydın sözün türk mənşəli olduğunu
göstərir.
2.
Darğa- Türk dilində “darğa” və ya “tarğa” el başçısı
anlamındadır, skif türklərinin ulu babası Tarğıtay şəxs adı ilə səsləşir.
3.
Barbari- türk dilində “bar” və ya “var” sözü ilə əlaqəlidir,
ümumilikdə mənası varı, əmlakı olan deməkdir.
4.
İppuliya- Türkçə “ip”-bacarıqlı, mahir, istedad, qabiliyyət və
“bul, bol” mərd, qoçaq, igid sözlərindəndir. Erkən orta əsrlərdə Bolqar
xanı İsbul, Hun şahzadəsi Bel ,Hun xaqanı Bleda (yazılışı yunancadır,
bol, bul və ata sözlərindən), Xəzər xaqanı Blucan, Xəzər xaqanı Bulan,
Qıpçaqlarda Boluş, Türk xaqanlarından Pulixan, VII əsrdə Xəzərlərdə
Bulişad, IX əsrdə Uyğurlarda Bulixan, XIII əsrdə Monqollarda Buluqan,
XVIII əsrdə Qaraqalpaqlarda Puliçik, “Koroğlu” dastanında Bolubəy və
b. şəxs adları ilə müqayisə olunur. Ad “bacarıqlı igid” mənasındadır.
Adın əvvəlindəki –ip komponenti VI əsrdə Altayda Türk xaqanı İbi
Tulunun adındakı –ib komponenti ilə eynidir.
5.
İnbuliya- Türkçə “enq” qabaqda duran, ön cərgədə dayanan və
“bol”-igid, qoçaq, mərd sözlərindəndir. Ad “qabaqda gedən qoçaq”
mənasındadır.
6.
Baqazuşta- Qədim türkçə “bökə”- igid, “çus”-qiymətli, dəyərli
və “tay”- sözlərindəndir və “dəyərli igidə tay” olan anlamındadır.
7.
Vabil- türkcə “va” və ya “ba” –“bənzər”, “oxşar” və “bol, bul”-
igid, qoçaq sözlərindən yaranıb, ümumi mənası “igidə bənzər”
deməkdir. XVIII əsrdə Qaraqalpaqlarda Baybol şəxs adı ilə müqayisə
olunur.
8.
Veyabul- Yenə də adın sonunda qədim türkçə “bol, bul”-mərd,
qoçaq, igid sözünün durduğu aydın görünür.
9.
Azari- Türkcə “azar” uca deməkdir. XIII əsrdə Azar adlı Türk
əmirinin adı ilə müqayisə olunur.
10.
Anani- Azarinin oğlu. Qədim Türkçə “ənə”-ana və “ini”-kiçik
qardaş
sözlərindəndir.
“Ananın
kiçik
qardaşı”
(kiçik
dayı)
mənasındadır. Qədim Türklərdə quruluşca Anaxun (ana və qun-knyaz
sözlərindən) şəxs adı ilə müqayisə olunur.
11.
Vaya-Vabil- Qədim türkçə “bay”-varlı sözü və yuxarıda izahını
verdiyimiz Vabil komponentindən ibarətdir.
12.
Xeyxe- Atarlinin oğlu. Naməlum mənalı “xey” və qədim türkçə
“eke”-ağa sözlərindəndir. XIII əsrdə Çingiz xanın nəslindən Keyxa-tu
şəxs adı ilə müqayisə olunur.
13.
Bazu- Türkçə “bazuq”- yoğun, dolu bədənli sözündəndir.
Albanlarda çar Bazuk, hunlarda Am-Bazuk şəxs adları ilə müqayisə
olunur.
14.
Şatibarzan- Şumercə “şat”-məxsus olan, “bar”-parıltı, ziya və
“sanq”-başçı, ən birinci, kahin sözlərindən ibarətdir. Ad parıldayan
başçıya (yəni Allaha, yaxud kahinə) məxsus olan mənasındadır.
15.
Egis- Adın sonundakı –s şəkilçisi latın dilində adlıq hal
şəkilçisi olduğuna görə, bu ad qədim Türkçə “eqe, eke, əkə, aka”-ağa
sözündəndir.
Hörmətli Həşim bəy, sizdən fərqli olaraq sadəcə fikir irəli sürməklə
qalmayıb, tarixdə olan bütün kaspi adlarını və onların açılışını verdik.
Yeri gəlmişkən onu da qeyd edək ki, bu adlar və izahları Qiyasəddin
Qeybullayevin əsərlərindən götürülüb. Gerisi sizin vicdanınıza qalıb.
Ünlü bir filosofun dediyi kimi, ən qorxulu məhkəmə insanın öz vicdanı
qarşısında olanıdır. Ona görə də bu fikrinizdə sizi vicdadınınzla baş-
başa buraxaraq kadusi mövzusuna keçirik.
Kitabınızda Əjdər Fərzəlinin, Tofiq Hacıyevin, Tofiq Əzizovun
“kadusi” tayfa adını türk dilində yozumuna qarşı çıxırsınız və bir
etnonimin adının hər hansı bir dildə olmasını həmin xalqın da həmin
dildə danışmasının mümkünsüzlüyünü iddia edirsiniz: “Əslində
kadusi sözünün şərhi ilə bu tayfanı türk dilli hesab etməyin nə qədər
elmi həqiqətə yaxınlığının sübut ehtiyacı vardır. Çünki, deyilənlər
həqiqətdən çox ehtimala, təsadüfi oxşarlığa yaxındır və bu oxşarlıq
həqiqət kimi qəbul edilsə belə yenə də kadusilərin türk dilli tayfa kimi
qəbul edilməsinə kifayət etmir”. Hörmətli baş müəllim, bir tərəfdən
xalqın adının izahının həmin xaqlın kimliyini açıqlamamasını
bildirirdiyiniz halda, digər tərəfdən “kadusi” ilə talışların əski adı
Dostları ilə paylaş: |